Alle inzendingen over tijdworm OR middernacht OR stil

Middernacht Radioactieve wolken Geigertellers in het rood Haaruitval en Afwijking Onverwacht Monddood…

Vegeet niet dat ik wacht, vergeet niet dat ik wacht, tot middernacht. Keer tot mij uw aangezicht, als ge naast mij te rusten ligt. De nacht is lang.…

zand kriebelt tussen de tenen de zon omlijst de avond langzaam sijpelt 't nieuws dat er een vliegtuig uit de lucht geschoten is door mensen spelen in de zee, honden rennen langs de vloedlijn vol ongeloof herhalen de beelden zich terwijl de zon zich neerlegt in de oh zo kalme zee…

Zwarte Woud nostalgie zwaartekracht rond middernacht.…

Een aantal views blijft nu staan Van mijn schrijfsels zijn er ook een paar goed gegaan Maar sinds een week springen ze weer naar nul om middernacht! Wat moet ik doen zodat het gestolen goed terug wordt gebracht?…

Een decembernacht met helder vriesweer. Ik spoed me door de stille Herestraat naar de markt, waar Chaplin scheten laat, geturfd door Paulus en Bolleke de Beer voor het World Guiness Book of Records. Aan de stille kant mimeren Jan de Roos en Swiebertje voor veel publiek, dat boos opzij kijkt naar Rob de Nijs en zijn Lords. Ik trek mijn eskimopak…

Waar komt het vandaan? Waarom laat ik me er zo in meeslepen? Het lijkt wel een drang om vast te houden aan die negativiteit. Het lijkt wel aantrekken en afstoten tegelijkertijd. Het is mijn minderwaardigheidsgevoel en mijn grootsheidzwaanzin. De nietigheid in het geheel en de grootheid van het leven op zich. Het is de nacht die mij blijft achtervolgen…

Klokslag middernacht 15 augustus 1947 het tijdstip waarop India zelfstandig werd duizend-en-één kinderen op dat moment geboren Eén plus duizend middernachtskinderen bezitten stuk voor stuk een bovennormale eigenschap; karakter van fijnzinnigheid Eén is sterk telepathisch; in verbinding met zijn geestverwanten, maakt hij helderziend con-…

Het is nu omstreeks middernacht De klok tikt en slaat bijna 12 uur Buiten is het erg koud en guur Het nieuwe jaar wordt verwacht. Dan is het tellen geblazen ….negen, tien, elf, 12 keer Het oude jaar is niet meer We vullen nog even de glazen.…

sjablonen Jachtterrein van feromonen Paringsdrift en nageslacht Bij volle maan, rond middernacht Wachtend op wat komen gaat Rijst bij zwanen vroeg of laat De vraag: zijn wij nog niet te laat?…

wanneer het licht zoekt naar bekende ogen lijkt het in het donker zoveel mooier alles in de nacht is zo vreselijk zacht als je niet alleen bent zie, je lacht tranen vloeien over wangen uiteen op zoek naar het derde been…

Vreugde en verdriet een lach en een traan oorlog en vrede liefde en haat alles is er voldoende en in overvloed te horen, te lezen te voelen onbegrip of juist warmte negeren of een luisterend oor een reikende hand of een afwijzend gebaar leven en dood allemaal zo dicht bij elkaar donker en licht groeten of voorbij lopen wist…

Ook deze haring zal niet braden, weet ik waarna ik meer in schenk en moedeloos maar onvermoeibaar aan haar laatste woorden denk. Ik tel de dagen zonder haar die bloedeloos zijn en zonder gevaar en ook de nachten, die niet kunnen behagen, in lakens die ruiken naar droeve nederlagen. Verlangen is een vogel die mij vaak openrijt, Ik zie…

na middernacht schoot ik overeind kroop onder de poten van zijn wieg speurend naar het rubber dat de sirene dempt…

Wees maar stil nu heel erg stil gewoon niets zeggen is wat ik wil... Ik zeg óók niets ik zwijg stil geen gedachten geen verschil... Lange nachten altijd wachten ik zeg niets meer ik ben stil...…

Ik ben op mijn ziel getrapt, vermoord met woorden en gedachten amputatie van mijn hart inwendig schreeuw ik het uit ik krijs verstilde woede ik honger naar geweld een masker als gelaat, strak en uitgehouwen versteend verkrampte handen gekromde tenen ik blijf stil registreer observeer inhaleer en ik blijf stil zo stil…

U roep ik aan in Jezus naam, nu het stil wordt om mij heen.…

Ik hield zo veel van jou Maar onze liefde is voorbij Oh wat vond ik je flauw Maar nu ben ik weer vrij Maar liefde is wat ik wil Een dikke knuffel of een zoen Zonder jou is het hier zo stil Waarom moest je me dit aandoen?…

Het is zo stil in mij sinds jij er niet meer bent, zo stil in mij, heb ik je wel gekend. Ik merkte dat ik steeds minder te zeggen had, ik zweeg, luisterde en ontdekte wat. In die stilte ontdekte ik jou en zoveel andere dingen waarom ik van je hou...…

Stil Donker en stil Dan is er licht Dat vraagt wat ik wil Koud Warm en koud Door de deken omvat In de donkere nacht Licht Zonnelicht De morgen breekt aan Weer een nacht voorbij gegaan…

het warme rode bloed trekt weg het gezicht nu koud en wit de eens glanzende ogen dof en kil stil stil voor eeuwig stil straks onder het groene gras…

Van tak naar tak springt de kwetterende mus wij zitten zo stil…

ik vraag me af wanneer wordt het weer stil het geschetter beu politiek gekrakeel verhardende standpunten van wasverzachters knallende allesreinigers, rellende religies media-circus, vooraf-oranjegekte wanneer wordt het weer stil, schreeuwt een stemmetje in mij…

, jij hoort me Verbind me met je vingers aan de jouwe stil het trillen van mijn onderlip kus me, met botsende tanden laat me voelen en toch verdoofd zijn stil mij en wees stil met mij…

Ringelende fietsbellen vrolijke stemmen rijkelijk vloeiende wijn en klaterend gelach toch is het stil doodstil op deze zomerse dag in het Vondelpark muziek galmt maar mist mijn hart jouw aarzeling is eindeloos toch blijf ik de toorts dragen voor jou geef nooit op lief zolang de zon ondergaat hier in ‘t…

stil de nacht van kil en donker waar het oog geen licht meer ziet dat je morgen niet weer binnen sloffen zult begrijp ik niet…

Het is zo stil zonder jou, Jesper je kamer leeg je bed onbeslapen geen teken van leven alles onbewogen stil en jouw stem rennend, lachend of ravottend klinkt niet langer door het huis aan tafel een lege plek vier werd zomaar drie stuurloos machteloos de smaak van pijn een maandag nooit meer een alledaagse dag zie…

stil en klein sta jij daar, tussen boeken zwijgend achter open glas je hand ritselt strooit geschreven klanken ik lees je woord voor woord tot een lied van herkenning begint te ontwaken zichtbaar, hunkerend zonder geluid…

vanzelfsprekend de kleine, korte woorden ik zong maar, waartoe dient geluk het zwijgen stemt de morgen nooit de droge wind vandaag bomen worden toch weer groen zelfs met heimwee op de hielen ik riep je nog maar dagen vallen, jaren ook in blind geloof het is zwart, vuistgroot waarom zou ik nog meer vertellen…

of je voor de mussen had gestookt Ik zie je nog steeds voor m'n geest hoe je aftakelde, steeds een beetje meer en telkens als ik die beelden weer zie doet het nog altijd een beetje zeer Dan sta ik soms even bij jullie foto en lijkt het of je wat zeggen wilt maar alleen je sprekende ogen kijken me aan en voor de rest blijft het altijd....stil…