Alle inzendingen over trillen

Schat, je ogen zijn zo mooi, je huid is o zo zacht, je glimlach doet me trillen, je tanden glimmen in al hun pracht. Waarom ben je toch zo mooi, van binnen en van buiten, ik vind dat niet alleen, hoor al die mannen naar je fluiten. Maar zij roepen je voor niks, je houdt alleen van mij, we horen bij elkaar, dat maakt me superblij.…

Storm in mijn benen Door jouw aanwezigheid Ze schudden en trillen Stil staat de tijd Orkaan in mijn aderen Bloed blaast door mijn hart Vuur aan mijn vingers dat jou met warmte wast Vrij vlammen met me Regen op mijn ribben Hagel op mijn borst Vrij vlammen met me In de tornado Houdt mij vast…

Niet-gewelddadige weerstand en wilskracht de filosofie die deze man tot grootse hoogten bracht sprak de legendarische droom met zijn swingende doordringende stem liet hij Washington trillen en de woorden van zijn droom doorboorden het verschil woorden van een droom uitzonderlijke spreekvaardigheden persoonlijke moed nog klinken zijn…

het water spiegelt de zon ontvlamt zich vogels negeren de rust zijn niet te stillen klanken doen het ligusterblad trillen ik kom tot lente-ideeën narcissen knikken hun bol vol kleuren de eerste hyacint probeert te geuren laagjes ijs schetsen de nog aanwezige wintertijd wat is toch het geheim van deze zaligheid……

Emoties trillen in verre bomen. Angsten zie ik als wolken, die verdamping zoeken. Zie ik drijven naar een horizon, waar mensen moedig worden. Waar nieuwe wouden zijn. Waar vrije vogels zingen, als violen in een bos. Waar leven opnieuw begint. Ooit begon.…

Onder de ijsvelden trillen weidevelden van een vergeten diep verlangen. De goden rouwen om vernietiging en dwalende doden Wij bouwen een grafkelder voor het opslaan van ondraaglijke herinneringen. Zullen we binnenkort alles tussen de regels vergeten zijn?…

En op haar tillende handen trillen de edelgesteenten, van het verbleekte gebeente der godin afgeroofd.…

Zij kijken mij aan hoe diep zijn toch die ogen hoe warm die gloed ik zie opnieuw het bergdorp stof en stenen wilde lavendel granaatappelen vijgen en kweeperen vier kinderogen vol dromen een middag vol gloed wat een vuur ingetoomd hier woedt een lach in plaats van woorden die graagte dat trillen van de lucht…

verborgen in het diepste van mijn zee groeien radaralgen met een hoog eq innerlijke waakhonden die driftig trillen seinen in hifitonen handen af gevaar blind en doof van nature maar nauwkeurig en betrouwbaar nemen ze waar in diepte en stilte klinken klanken luiden als klokken verontrustend vertrouwd…

Haar oogleden trillen als de vleugels van een vlinder verder slaapt ze bijna bewegingsloos de droom vindt plaats achter gesloten ogen de wind fluistert zacht vanachter een half geopend raam de maan weet van haar dromen waakt over haar en daar in het wonderlijke van haar nacht ontmoet ze hem hij die weer bij haar is en haar lief had…

I ain´t dead yet Stembanden trillen Zalen verstillen Altijd weer willen Move on, Bob Dylan!…

het is net, zegt ze, alsof de lucht begint te trillen op de momenten dat alleen ik naar de takken kijk het gebladerte dat loslaat en valt alsof mijn blik het aanwakkert een soort sterfte teweegbrengt wil je, vraagt ze, morgen samen met mij naar de bomen kijken?…

valse klanken laten oren trillen ogen springen, zien in duplo maar een hand uit de hoogte strooit zichtbare stralen een opvallend lied klinkt brengt volheid in leegte je komt weer in balans de tijd zal alles beter maken het leven zelf, de vreugde zal je blikveld met al zijn pracht raken…

daar waar dagen in uren doorleefd worden met een tastzin in de hoogste frequentie trillen alle dimensies ik weet waar je huid is opgeschuurd geplamuurd door veelvuldig raken in gepassioneerd contact maken de weg terug vol verlangen naar meer de blik besmuikt omdat de wereld in jouw lach geheimen ruikt van weleer…

En zit dan na te trillen en te suffen op zijn stok.…

Een veertje van de wereld, grote ogen op steeltjes, een lach van hemelsblauw in dons en een onduidelijke woordenstroom waar brabbeltaal de hoofdtoon raakt en hoeveel je kan zeggen door slechts te zwijgen te kijken te zwaaien met kleine grijphandjes alles omvatten het hart de ziel en alle fijne laagjes die voelbaar trillen in een droomdans…

dit huis verdraagt geen felle lichten en ook niets wat het trillen doet alleen het reciteren van gedichten en zachte zuchten doen het goed het geruisloos verschijnen en verdwijnen van zonnevlekken op de plankenvloer het kalme waaien van gordijnen en ver verwijderd duivengekoer en de weerspiegeling van kaarsen in de ruit wanneer de nacht…

Als jij me aankijkt gloei ik van binnen, je prikkelt mijn intenste gevoelens Zodra je me aanraakt sta ik te trillen op mijn benen, mijn verlangen naar jou is zo groot Wanneer je me kust met je zachte lippen gaat er een schok door mijn hele lichaam, ik wil je...…

Dit gevoel is een blokkade op alles wat ik zou willen mijn hart schreeuwt genade ik zit hier gewoon te trillen Jouw verschijning is weer hier jij bent overal waar ik nu kijk maar jij hebt een ander in het vizier iemand waar ik niet eens op lijk Striemend voelt deze kwelling omdat het niet zo mag zijn mijn gevoel in de versnelling maar…

jij streelt het land en zet de zee van bloemengeel naar eigen hand kleurt heuvels en valleien met je warme gloed en laat de einders trillen zont de huid van rood naar bruin en brengt pigmenten weer tot leven nog wachten vruchten op wat lange zomerdagen om in de herfst hun mooiste oogst te kunnen dragen…

Als ik aan je denk begin ik pas te leven Jij, die me de geheimen van je hart hebt prijsgegeven Ik geniet zo van de warmte die uit je ogen straalt Je stem die me doet trillen en zo vaak mijn gemoed bepaalt In jouw ogen, zo helder en zacht wil ik eindeloos verdrinken als het kon, dag én nacht terwijl onze muziek zou klinken…

Wanneer hij één is met zijn klankbord is er alleen maar melodie, trillen de kamer en de planten Daarna kan mijn lijf weer andere dingen doen zoals wandelen, koken en zingen en vooral lachen.…

vlinderlichte wervelende klanken vullen de leegte een melodieuze melodie laat de snaren trillen van het universum majestueuze muziek zorgt voor het wijken van de nevelen stormen liggen rustig in de armen van de wind bomen begroeten hun bloesem op de lieflijke tonen van hemelse muziek een nieuw begin voor natuur en mens…

Voor Vlaanderen, Vlaanderen, Trille mijn harte vol geestdrift en vuur. Mijn land is het land van de stille, De vreedzame brede natuur.…

Een uitgestoken hand vingertoppen geraakt violen in mijn hart doen snaren trillen een rilling bij het zachte bespelen van mijn zinnen laat een cello weerklinken mijn ogen dansen op de maat de zachte minnezang een krans van sonnetten teder, doch vlammende overgave als opus het smekende geluid van een enkele saxofoon doet mij beseffen…

Het sap druipt exotisch langs haar wang en haar vinger dept hem bij het begin haar huid begint spontaan te trillen. De mango en zij zijn één zonder te weten, trekt zij plots haar schone velletje eraf, samen met haar geweten, een schone lei…

Hoe zou 'k niet dankbaar zijn voor deze winterdag al giert de wind en doet hij de ruiten trillen. Hoe zou 'k niet dankbaar zijn voor alle vriendschap en verbondenheid al zijn er ook conflicten, misverstanden... Hoe zou 'k niet dankbaar zijn al gaat de zon weer onder en is een dag voorbij.…

Ik doe mijn ogen dicht het dondert en er komt een bliksemschicht ik zit te trillen op mijn stoel daar is het weer het angstgevoel sommige mensen vinden dit raar maar ik vind onweer een gevaar ze kunnen het ook niet begrijpen dat ik hem vreselijk zit te knijpen ik huil en lach tegelijk dat komt door mijn bangigheid donder en bliksem zijn niets…

Verticale speren trillen - mogelijkheden en mythen - in de krater van het oor. Het moment in een Bachcomputer. Kolibri's in zeepbelhuid hangen roerloos in het brein. Parthogenese. Con- en destructief. Schelp en schroot. Hummingbirds. Brain-hovering. Plausible near realities. ------------------------ uit: 'Indras', 1973.…

Ik ben zoals de dodenbloemen op jouw graf ik zwijg wanneer er stilte heerst waai mee met de melodie van de herfstwind als er ergernis is laat ik mijn kleuren vallen ik verlies mijn hart mijn meeldraden trillen in leegte mijn kromme stengel bedroefd zijn lengte in bekentenissen die zich verlaten zoals de dodenbloemen op jouw…