Alle inzendingen over vacht

als ik op mijn PC werk voel ik mij soms als een hond met parasieten in mijn vacht en aan mijn kont hackers met beperkte sociale kwaliteiten wroeten als vlooien in je mobiel en pc pikken je inspiraties, foto's, werk geld, contacten en creaties mee voor hun eigen infantiele rariteiten hun onnozele argument is: 'omdat het kan' de vrijbrief…

oprollend zich de slaap gevat met opgetrokken knieën, het hoofd in tussentijd gestoken door ontbrekend glas, gewikkeld in donkere vachten, geen gedachte die mij hier niet wiegt, in deze schemerzee ken ik mij pas, warm gevouwen deinend deint alles dubbel, ik lig er bijna ongeboren bij, dobber in eigen sop tot de dag er op volgt: 'goeiemorgen…

Een prachtige glanzende vacht. Ja de grootste eerlijkste liefde die ik ooit vond. Was van Brenda,mijn trouwe Hond.…

Het nog even met de hand betasten van de wollen vacht, die stugger blijkt. Handen kijken beter. Het je zorgen maken dat ze in de sloot geraken en wat je ooit op school leerde bewaarheid worden zal. Het uit je hoofd praten van die gedachte door te denken dat een schaap gelukkig is.…

sneeuw, waarvan de vlokken zich bewegen op de vleugels van alle gekozen winden, de windroos van het kompas is niet vermurwen, verwijst naar een bestemde richting van het bestaan, verstuurt de adem over thuislozen en allen die nog verder moeten gaan, het ijzelt glas over beminden en iedere gezinde, bewegingloos is de kristallen vacht…

Ik zie de flonkering in de gracht een licht dat luistert als overwinning op het duister de reling van de brug buigt licht voorover onder het gewicht van de nacht er ligt een glanzende oude stuiver in het koperen vallende blad de vis geeuwt zijn kus aan het oppervlak plast dan rustig verder in zijn koude vacht ik geef geen cent voor…

onverbiddelijk bedekt met tonnen ijs in dit paleis bewust zonder trui kachel en jammerlijk jou waar leven een overlevingsslag expeditie robinson in het pleistoceen is geworden het moet zijn want misschien was het niet veel maar ik gaf je alles wat ik bezat toen jij siebert de huiler was ik de knuppel sloeg ik je uit het ijs wenste jij gered je vacht…

Gouden haar geborsteld door wind en water gewassen door bruisend schuim dansend in de storm koesterend in de zon lonkend met je gele lokken bemind door kinderen blauwe golven verlangen strelen je glanzende vacht plukken aan je pronkende pruik dwingen je door donkere diepten door paarse poelen verblind en laten je nimmer met rust…

weer mijn teddybeer zijn bruine ogen blikken guitig net als toen ik weet nog dat ik afscheid nam van het dierbaarst uit m’n jeugd en hoe spijt vol tranen rolde bij de laatste zoen hij sliep jarenlang vergeten in een bed van vloeipapier met rozenblaadjes geurend tussen elke laag nu knuffelzacht ik opgetogen de wang tegen zijn wollen vacht…

ik aaide hem zacht voelde het hart keek in zijn ogen maar wist nooit wat hij dacht zijn wereld had ooit vrijheid planning en bestaan in iedere dag ervoor gaan door geur en kleur volgde hij seizoenen intuïtief in eten en het verzamelen van buit huid en vacht volledig aangepast zo ook het paargedrag met zorg voor de kleinen…

Vrees niet bewogen mens we laten geen sporen na tenslotte blijkt dat de mens deuken in water baarde Dat gevoel besluipt me als ik de mens bezig zie met zinloze zaken op de grote levende aarde Als de mens verdwenen is om welke reden ook schudt de aarde z'n vacht en vormt nieuw evenwicht Bevrijdt van de luizen in z'n schurftige pels…

Snel, de hertenjongen volgen een oude hinde, prachtige evenhoevigen met een zeer kortharige vacht opdat het ook de laatste zijn.. met complexiteit, die met gratie geweien dragen over de bosbodem rennen grote, trotse hooggeplaatste dieren, sterfelijkheid van een korte periode.…

Een vreemde stem gromde van ver en neurde zwarte klachten, en uit der wolken zwarte vachten glansde een bleke verre ster. Je adem zoemde in mijn oor en zong er wijzen, zacht, de zee weedroef neurde erdoor,- ...heel donker kwam de nacht.…

Ondanks dikke, lange, zachte vacht geen zin om buiten te komen, poes voorspelt een koude winter, maar sneeuw noch ijs kunnen haar deren. Sint en kerstman, vindt ze enge mannen, ze houdt de wacht en jaagt ze weg, bromt en klauwt en bewaakt het raam, maar is een schatje als ze spint.…

Nu ik streel ik de poten en de vacht van de warme kat naast mij heel zacht. Opdat zij aan vogels zou verzaken, hun karkassen niet open zou kraken, ontdaan van hun bonte vederpracht. Het is het lot van mens en dier onze prooi zonder pinken te verschalken. we verreken daarbij geen spier want wij zijn sperwers en torenvalken.…

tijger Tim is zenuwachtig want vandaag gaat hij op reis met het vliegtuig naar Timboektoe naar zijn ouders ver van huis alle vriendjes komen kijken als hij naar het vliegveld rijdt langs de weg zwaaien zij met vlaggen en wensen hem zingend goede reis tijger Tim kijkt door het raam naar buiten telt de wolken, ziet de zee likt zijn vacht…

verleidt hij kopjes gevend laatdunkend het voetvolk zijn stokpaard rijdend tot aandachtig kroelen eens de schoot veroverd nestelt baarden likkend hij tevreden snorrend zolang het hem bevalt hautain vertrekkend weer omdat het hem verveelt de mens verwijtend kijkend met donker felle ogen poetst hij uren nog daarna tot glimmend weer zijn vacht…

drijfzand vastgezeten en voor dood in grachten gedreven ik heb in huizen gewoond waar ik niets te zoeken had over eenzame paadjes geslopen gesnuffeld langs kanalen gezworven over pleinen en gebalanceerd in hoge goten ik ben bespot en weggejaagd en eens heb ik zelfs een kijkje genomen in de kattenhemel mijn mauw is ijzingwekkend en mijn vacht…

hij strekt de nek en spitst de neus hij woont in een mantel van vet omsloten door een vacht van gebroken wit die golft in de poolwind een straal tekent een scherpe hoek tussen driftend pakijs en de lage zon die hier geen sprankel verkwist dus weert hij het water en bewaart de gloed in zijn bloed de moeder kruipt door een tunnel in…

Ik zie in heldere dromen verre voorouders foereren in de getijden stromen toen de mensheid jong was en we onze vacht verloren De oeroude herinneringen in mijn genen geschreven doen me verlangen naar zee waar ooit het leven begon om er naakt te spelen met zand, water en zilte lucht onder het vuur van de zon We kozen voor ‘n landleven…

De manen van een leeuw maken hem Groter en markanter, tegelijk ook Interessanter; ze accentueren de volheid van zijn vacht, geven hem iets van zijn Mannelijke kracht. Ze kronen hem tot Koning van de dieren en geven hem iets Extra's om te vieren. Dat wat de leeuwin mist, heeft de natuur de Leeuw niet betwist.…

Voor tien euro werd ik als een schaap van mijn grijze vacht verlost en had ik weer een marinierskapsel, aardig in de buurt van de agressief ogende voetbalkapsels van de meeste jonge Marokkanen.…

het was goed dat de zon scheen dat alles was gezegd wat nodig bleek, gedaan dat de narcissen op de tafel geurden, rond hun witte kroon een mooie dag, oprecht en zuiver in mijn huiver school de kilte van de dood al was het nog zo duidelijk de liefde voor dit kleine dier gebood me sterk te zijn haar zachte vacht nog warm onder mijn…

bleke bekken galmen hun onnozelheid in kaalslag door de dikke vachten groen staat verderop te wachten en de herder punt zijn staf met steen totdat het dwars geluid zich weer laat horen de kudde wordt dan één de geest gaat jagen op de prooi het anderszijn wordt in het nauw gedreven honden leiden het venijn hoeven trappen alles…

Jij heerlijk dier waar ik voor koos, je vacht zal ik doen blinken.…

bleke bekken galmen hun onnozelheid in kaalslag door de dikke vachten groen staat verderop te wachten en de herder punt zijn staf met steen totdat het dwars geluid zich weer laat horen de kudde wordt dan een de geest gaat jagen op de prooi, het anderszijn wordt in het nauw gedreven honden leiden het venijn hoeven trappen alles…

Mijn neus in je warme vacht en we genieten gemeend en zo waar Verliezen elkaar geen seconde uit het oog en zo hoort het maar. Fluister duizend schattige woordjes in je oortjes rein Samen alles doen, uren aan een stuk en net dat is uniek en fijn.…

Heerlijk in de nacht Het donker omsluit mijn bed Een lampje op de gang brandt De deur staat op een kier Heerlijk, jouw zachte vacht Mama heeft je in m'n bedje gezet Bij mijn hoofdje aan de kant Blijf bij mij, blijf hier Onder jouw hoede slaap ik in Zonder jou ben ik het bangst 'K hou je stevig vast Jij bent mijn knuffeltjes heldin…

zacht vluchten dromen voor mij uit ik hoed ze als makke schapen de wolletjes maken nauwelijks geluid ze lichten op in ondergaande zon hun vachten kleuren fragmenten uit delen van de dag toen zon nog warmte had nu ademen zij wolkjes lucht waarin fantasie creaturen op de vlucht doet slaan en dieren rusten gaan in hun eerste slaap…

in dezelfde blik Hoe een wolf de jager verwacht en zelf de dagen verjaagt omdat het moet Een wolf die steeds alleen is in toch onherkende steppe dor en door verschroeiend droge aarde Hoe een wolf struint de kop iets naar benee onbeschermd zachter zachter Een wolf die zo ineen is en zoals regen in zijn vacht…