8468 resultaten.
Je handen
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 579 heb je handen
zacht gepakt
zag in het openen
de lijnen het
tijdelijk verdwijnen
van levenslust
heb ze liefdevol gekust
ben op afstand
bij je ook als
we in herinnering
weer samen vrijen
in het beminnen
van elkaar kroel ik
teder door je korte haar
kan ik nu
bij je komen en niet
enkel in mijn dromen
om je lippen zacht te kussen…
Mijn leven...
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 325 Herinneringen nemen nu de overhand.
In mijn gedachten leef je verder.
Je hebt een plaatsje in mijn hart.
Dat plaatsje laat zich niet verdringen.
Zorgt voor geluk, verdrijft mijn smart.…
Nog minder
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 93 te verdwijnen
in jouw lijf
en luchtig zwevend,
één wolk werd
en dan nog minder dan dat.…
Entre les tous de la mémoire
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 498 Vastberaden gaf ze me het beeld
en ik keek op
en zag de vrouw weer verdwijnen
in een meisje op het schilderij.
die zei:
"Het leven wordt geen moment
langer of korter.
Het zijn onze herinneringen
die bloeien en verdorren."…
Reisverslag
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 43 Ik zag een lichtcirkel
geluidloos een muur doorboren
Een gat om in te verdwalen
Alles verandert daar
De aarde staat niet stil
en de hemel jaagt voort, vlucht
van mij vandaan, ik begin
een volgend notitieboek, vlug
vlug, voor de dingen verdwijnen
en ik niet meer weet of
ze er wel geweest zijn
en dan ga dwalen
in mijn herinneringen…
in de zon van de lente
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.164 ik moet gaan
kijk me niet aan
in het verlies
van vandaag
kiemt nog gevoel
blijft de herinnering
van jou als geliefde…
Herinnering
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 245 Dat wat ik mij herinner blijkt een leugen,
Wat op mijn netvlies staat is zelden waar,
De - logische - conclusie valt mij zwaar,
Vertrouwen kan ik niet op mijn geheugen.
Wat na verloop van tijd gewoon gebeurt,
Herinneringen worden vaak gekleurd.…
Laat het gaan
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 320 Voor zolang
het mocht en kon bestaan
Nu is er de pijn
om iets wat zó mooi was
maar niet méér zal zijn
dan een zoete herinnering…
Onbestemd verlangen
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 142 Stil valt de avond om mij heen.
Het daglicht taant nog om te gaan.
De huizen aan de overkant tekenen zich,
zodat ze zwart in de schemeravond staan.
Net zoals ik nog weifel om naar bed te gaan.
Iets doet mij daar voor het venster staan.
Een onbestemd verlangen...
naar iets dat voorbij is gegaan.
Het verlangen zo dichtbij,
alsof ik het zou…
verdwijn bij het ontwaken
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 696 wind door jouw haren
streling zo zacht
geschitter door tranen
gehuild in de nacht
verdriet door dromen
een wens in jouw ogen
elke ster droogt een traan
verdrijft stil verdriet
tot in het ochtendgloren
sterren zich verschuilen
de wereld stopt met huilen
jouw hart de vreugde voelt
van liefde ontluikend
warm als de zon
waar een…
Als vlinders verdwijnen
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 813 Waar het dovende
vuur van hartstocht
de warmte mist van
onversneden liefde,
daar spelen ego’s
hun macaber spel
van compromissen
met pijnlijk winstbejag
en trekken zielen
gekwetst zich terug
achter de grijze sluiers
van een winters landschap…
tranen verdwijnen
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 782 tranen
recht uit het hart
parelend mooi
helder kristal
lijken zalig
bitterzoet
breekbaar in harten
zachtjes gehuild
vallen op
uiten verdriet
ooit
raken ze op…
Verdwijnen in de horizon
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 286 Al het blauw komt samen
In de verre horizon.
Waar alles in verdwijnt.
En weer in zicht komt.
Golven spoelen aan
Na een lange reis.
En keren meteen terug
Naar de wereld op 't water.
Het zet me aan het denken.
Terwijl ik naar de horizon kijk
Ben ik gelukkig en hoop ik
Dat ik ooit de reis terug zal maken.
Ik op los in de horizon.
En terug…
Streektalen verdwijnen
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 219 Top Secret-talks tussen generaals
codeert men bij Uncle Sam meermaals.
Die zwaardoenerij
hoeft er hier niet bij :
wij spreken gewoon ons Vlaams koeterwaals.…
verschijn, verdwijn
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 1.069 De zon
komt op
en gaat weer onder
De maan
verschijnt
en verdwijnt
Jij
bent daar
en gaat weer weg
Ik
hou van jou
Dat blijft…
Verdwijnen in de natuur
hartenkreet
1.0 met 3 stemmen 88 Ik wandel
Over het
Zanderige
Duinpad
Het is
Stil
Alléén
de rustgevende
geluiden van
de wind
en af en toe
een andere
wandelaar
die langs
Loopt
met hond
Ik sta Stil
op het hoogste
punt
in het duingebied
Kijk de diepte in
van de helder
blauwe lucht
en
Laat me
erin
verdwijnen…
verdwijning in een schim
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 649 In gesloten kamers vol met haat
vlogen de jaren als bladeren door de wind
waarin hij zich realiseerde dat de schaduwzijde
de relatie met familie verduisterde in een donker geschilderde nacht
Waar vergiffenis de weg naar het licht verschalkte
tot een blokkade waarin hoop vervlogen was
als een molecuul deeltje stof waarin emotionele
tranen vervormd…
de komst van het verdwijnen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 191 de toekomst gesloten
van dit oude uur waarin de avond
zich niet hoeden laat
ik faal opnieuw, twee of driemaal
rond mijn ogen, trek een kring van mist
rond een lege stoel
en leg mijn oor te luisteren
op mezelf
in dit tijdelijk, papieren huis;
de blik gedwongen, zo dichtbij…
Groeipijnen verdwijnen
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 250 We hielden elkaar aan de lijn,
emoties heen en weer, kies
ik nu voor een rustig meer
en zoek de ware zielenvlam
word heen en weer geslingerd
van jou naar wie me roept
ik hoor de universele klank
van een eeuwig liefdeslied
de sterke kracht in al wat is…
Wat uit de hersens verdwijnen moet
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 125 Zielenpijn die alles overheerst
En een uitweg zoekt uit hersens
Die te zwaar beladen zijn,
Geen APK die hier nog iets aan kan doen,
Maar de pen brengt redding!
Het verwoorden van al dat donkers
Dat depressie heet, het benoemen
Van al dat bijdraagt aan de pijn,
Brengt verlichting,
Het verwoordt de opluchting
Van het opgeschreven zijn…
Zijn langzaam verdwijnen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 963 zacht gleed
zijn hand uit de mijne
ik voelde de kou
zijn langzaam verdwijnen
verbonden als kind
voel ik nog zijn knuisten
pas later gebruikte hij
soms ook zijn vuisten
maar in de strijd
om bestaan heeft hij zich
nooit laten gaan relativeerde
en blies dan wat pluizen
het laatste gevecht
heeft hij niet kunnen winnen
het onzichtbaar…
Hoe hij stil kon verdwijnen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 93 Zijn lege woorden
slokken de ruimte
gulzig,
stelen momenten.
Dat waren de mijne.
Als sporen van zijn stroom
vervagen,
slaat hij wanhopig terug,
maar in lucht
is er geen houvast.
Paniek’rig het laatste woord,
Maar geruisloos
was zijn val.
De stilte kwam
en bleek zijn ballast.…
Insectueel verdwijnend
netgedicht
2.0 met 50 stemmen 90 er bewoog
iets zwarts
donkerde venijn
uit angstig
makend klein
niet offensief
als een dief
in de nacht
die onverwacht
verschijnt
met flitsende
nagels krassend
sporen trok
in de angstige
vloer zonder een
eenduidiger doel
dan te intimideren
door onbekendheid
met scheurend
jankende muziek
die zijn bestaan
niet ontleende aan
wat…
Nog even
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 625 Nog even straalt de zon alof het
hoogzomer is
en al ruik je de ondergang, het donkere,
het verdwijnen van zoveel licht en kleuren,
deze uren zijn heel kostbaar:
ze voeden de ziel met beelden, klanken en geuren.
Al zijn er méér rozenbottels dan late rozen,
ze vullen je herinnering
met dankbaarheid en erkentelijkheid
om onverdiende gaven.…
dementie
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 948 hoofd
jouw beeld als jonge vrouw
is in het heden verrezen
ik weet niet meer of ik dat
als herinnering herken…
Gedachten
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 168 Herinneringen blijven verschijnen,
ze willen niet verdwijnen.
De koorden, vastgebonden in mijn jeugd,
zijn nog dezelfde gebleven.
Hoe ik ook probeer ze los te scheuren,
ze blijven met mijn hart verweven.
Toch geeft het mij ook een kalme zekerheid.…
Pijnlijk Perfect Passend
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 1.652 liefdevol terzijde
maakt roekeloos tevreden
en Nirvana doemt op
als perfecte herinnering
aan de ongerepte
passievolle beminning…
opa
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 710 De herinnering aan jouw geurtje
aan je warmte, je gezicht
doet het donker vaak verdwijnen
schenkt me af en toe wat licht
Ik kan uren naar je foto’s kijken
en steeds weer praten over jou
en één ding is heel zeker
dat ik van je hou
Zo intens rustig zag je er steeds uit
en zo intens tevreden
zo vredig lag jij erbij
toen het leven uit je…
Dromerig
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 630 Niemand begrijpt dit dromerig verdwalen,
breekbare herinneringen verdwijnen erin.
Ik laat de nacht mijn adem zingen,
licht geboren door de schemering,
zoals iemand draalt bij ’t laatste licht
en alle jonge stemmen samenbindt.
Ik laat de sterren mijn ogen schilderen,
teer verborgen door verwondering.…
Behoedzaam
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 141 lijken te
verdwijnen een voor een…