Netgedichten

netgedicht (nr. 57.597):

Hoe hij stil kon verdwijnen

Zijn lege woorden
slokken de ruimte
gulzig,
stelen momenten.
Dat waren de mijne.

Als sporen van zijn stroom
vervagen,
slaat hij wanhopig terug,
maar in lucht
is er geen houvast.

Paniek’rig het laatste woord,
Maar geruisloos
was zijn val.
De stilte kwam
en bleek zijn ballast.