Alle inzendingen over vertederen

Een glimlach naar de oude vrouw die met haar tas vol kostbaar fruit mijn weg daareven kruiste, licht gebogen naar de grond die alles deed ontluiken en begraaft; Novemberluchten vol vertedering, vol tranen van zovelen die nu treuren om wie ging en nooit meer komt; die zuchten onder eenzaamheid en afscheid, die geen licht meer zien maar toch…

ik voelde de muur met de avond kou van de stenen en toch was er de muziek van het winkelend publiek met zongebruinde benen de mêlee emoties van opzwepende drift tot vertederende liefde ging de muur aan als autist die alles voelde en wist met versteende herinnering ook wij beleven de stad in de stap van de mensen hun schuifelende…

Vertederend plooit zij haar rokje terwijl haar blik door zijn verlangen snijdt hij leegt de fles, beziet zijn klokje maar zij heeft nog een vat vol tijd.…

Ik zag eens stralen zonneschijn in tederheid een bloemknop raken waardoor er broze blaadjes braken uit een donzen bedding van satijn daarin lag stil een kind te slapen duimend dromend vertederend zoet haar glimlach zweemde blij gemoed na het zuchten van ontwakend gapen toen zij zacht begon te zingen voelde ik een barend leven in natuurlijk…

Want zelfs de zon is milder nu, het licht gedempt tot weemoed en vertedering, tot zorg en zelfs erbarmen. Laat troost je koude ziel verwarmen totdat ze weer de trekken van het kind hervindt, de moed tot overgave.…

Want zelfs de zon is milder nu, het licht gedempt tot weemoed en vertedering, tot zorg en zelfs erbarmen. Laat troost je koude ziel verwarmen totdat ze weer de trekken van het kind hervindt, de moed tot overgave.…

hij kijkt me aan vanuit het fotoboek het jochie met de veel te grote pet een hard maar ook vertederend portret zijn stille ogen naar geluk op zoek donker Den Haag, ruim een eeuw geleden lang voordat Drees zijn zegeningen bracht met kerk en kapitaal nog aan de macht een sloppenwijk zoals in vele steden de foto’s geven een ‘romantisch’ beeld…

volverwachtingskind in streeppyjama steken transparant grijze haren als monument van slapeloze nacht in jonge vlegeljaren rechtovereind de wereld in grote handen op het feestversierde kleed blauw geaderd kwetsbaar haast getuigen tegenstrijdig streven mijmer ik verdwaasd gravend in herinnering zoals je daar vertederend een gretig levend kind verhalend…

Mochten ze ruiken Aan de zoet en zwoele bruidsruiker Voordat de bruidsbloem in een boeket Weggesmeten en aan de kant werd gezet Verlepte de jasmijn Die wondermooie vrouw zong heel fijn Diep in mij De sterke zwoele jasmijn verwelkte door verdriet En verbloemde haar alleenzijn door haar lied Met een wondermooie zuivere klank Die zij toeliet Vertederend…

Boomgaarden, bloesems, de dromerige beek, hoe lieflijk, vertederend is mijn mooie streek, de streek waar ik zo van hou. Groene weiden, gouden velden en blauwe luchten ziet men zelden zo groen en goud en blauw als in het kleurrijke Haspengouw. Kapelletjes, hoeven en kastelen, het landschap gaat nooit vervelen.…

Angstige nachten, angstige dagen Angstige gedachten, angstige vragen Bang om het te hebben bang om het te zijn Nestelt het beest zich in lagen ligt het embryo in een ei In mijn buik ligt te slapen verhard de kalklaag heen om mij Opgerold en heel diep slapend haast vertederend en lief Zal ik het moeten dragen pijnlijk wreed voelen knagen…

het weitje hoek Bosweg- Zevenmeersveenweg staat vol met geiten vertederend springlevend maar ze lijken dood doorschijnend wit met een beetje rood ze liggen, staan tegen de erfscheiding aan om met hun lijven uit de wind te blijven in de schaduw te staan soms rent er eentje klimmen een paar op de bok met hooi om daar om zich heen te kijken…

Matroushkini zavtraki ÒÙ 5 Waar brood pijnlijk krom ligt te zijn Ansjovis zijnde en alom ontgraat Zie ik mijn zorgzaam Ukraine lief Matroushka stralend serene gelaat Haar disk zo pover liefdevol gedekt Met onvervalst geschonden damast Slanke handen sierend kant en plateel Vertederen zij zielen smelt tot geheel Hier geen gekooid…

we hadden zo op je gehoopt voelden je mysterie groeien ontluikende liefde onder ons hart je was daar in je bewegingen soms even in de tram of thuis een vertederend en sterk leven bange gevoelens van felle onrust na acht maanden liet je ons los gedoofd in de warmte van mama dag mooi meisje alyssa jasmina je ligt hier in je serene schoonheid…

Een blanke man met blauwe voeten ligt in de heldere kamer eenzaam op zijn bed zoals de maan, door geen wolken gehinderd, haar weg slijt zonder vertedering. De man let niet op de maan. Hij heeft de symbolen van zon en maan, goud, zilver, as verbrand in zijn lichaam.…

Je schenkt me vertederende dromen, die mij verlossen van de aardse beklemmingen, toch heb je gefaald bij die arme das, die door een stropersstrik gekeeld is, na urenlange strijd en dat alles godverdomme omwille van menselijke hebzucht. Sla eens wat vaker je vleugels uit en verkijk je niet op mij!…

Licht en donker in samenspel klassiek contra modern of allebei hard, luid, zacht of erg schel, vertederend harmonieus en vrij. Van Naturally 7, Remy van Kesteren, tot Ozark Henry en Anastacia toe, zag ik Il novicento schetteren, alleen the Jacksons oogden moe.…

De avond is gevallen wolken spelen nog even met de zon die langzaam ondergaat en haar rode gloed aan de horizon achterlaat verliest de onzichtbare wind haar kracht en het groene kleed van de bomen roerloos laat hangen als bevroren watervallen vogels nog zingen vertederend zacht en ons nog een moment tot luisteren dwingen dan wordt het…

Onze huisvrienden op vier poten, of het nu gaat om de kat of de hond; het hele jaar door Geven zij ons die momenten van vertedering en een vriendschap op hechte grond. Aanhankelijk en weinig kieskeurig vonden zij een plaats bij ons thuis; gingen zij deel uitmaken van de familie en werden zij soms een extra kind in het huis.…

gezicht een speelse ruwheid verraadt vele onverschillige dagen van ontwapenende ongedwongenheid, zuiver welbehagen verlangen naar weerstand, overbelicht Ogen van zonlicht dagen, half toe, de minnende schemering om een aandeel te houden in vergeten verdriet in leven te houden wat het licht niet ziet om zachtaardig aan te vangen met frisse vertedering…

dat vreemde oog gericht op jou ontkleedt je met zijn blik verhangt citaten toont in kwetsbaar lijf zijn schijnbaar ongelijk vertederend zacht breekbaar wit gepikt en gevreten bloedloos gemaakt door gieren van de straat de kale nek van jaloezie ver uitgestoken in wat rest een bleke schoonheid rood verkleurd vertrapt als afval…

gevierd sinds jaar en dag een boodschap aan de wereld het onschuldige kind geboren in de kribbe vluchtte voor de dreiging van geweld van de heersende politieke macht later een rebelse, vrijmoedige hij vechter voor vrede een hemel op aarde voor de armen en minderbedeelden hij gaf hen kracht gewiegd in kribbe zacht nog in het paradijs vertederende…

Onze huisvriend op vier poten, of het nu gaat om de kat of de hond, het hele jaar door geven zij ons die momenten van vertedering en een vriendschap op hechte grond. Aanhankelijk en weinig kieskeurig vonden zij een plaats bij ons thuis. Gingen zij deel uitmaken van de familie en werden zij soms een extra kind in het huis.…

Twee kaarsjes Een donkere nacht Ze walmen Innig close voelt teder zacht Liefde en romantiek Kaarsjes branden bij liefdesmuziek Vreugde zal liefde baren De nacht in elkaars ogen staren Vlammetjes voelbaar in elkaars vacht Tederheid in het leven gebracht Zacht fluwelen sferen in een glimlach Romantiek vertedert het gevoel zo zacht Kaarsjes…

Wanneer woorden vertellen Schrijven is een beetje praten Praten tegen jezelf en een ander Soms een boeiend gesprek Soms een eenzame plek Schrijven is een heleboel voelen Gevoelens over jezelf en een ander Soms het veroveren van een lentelach Soms het overleven van een winterdag Lezen is een vertalen Van gevoelens en gesprekken, Soms vertederend…

Er is zielsveel geluk nodig in deze jurk met vertedering naar buren te kijken die rond middernacht hun afvalzak in een container doen. Er is zielsveel geluk nodig in deze jurk een taxi aan te houden die onwillig is je tot buiten de stad te rijden waar loofwoud staat dat zich voortplant.…

Onze kinderen noemen wij grut, het zijn precies één jongen en één meisje, zij zijn steeds het zonnetje in huis en wekken bij vrienden afgunst of vertedering.…

Wie zijn wij dat we kunnen voelen met een hart dat vaak van steen blijkt maar dat ook kan kloppen in vertedering en meevoelen, in vergeving en erbarmen omdat we allen eenzaam zijn en klein?…

oren spoed, mijn golven niet te meten, geen gigahertz kan mij beperken vormen hebben onze textuele liefde nooit genekt jouw wandaden maken mijn deugden hyperbolisch jouw waanzin is mijn grootste politiek motief en in elke cadens die ons aan een ander linkt worden wij grootser en gelatener voor elkander geen geliefden zoeken wij, geen vertedering…

In het verleden miste ik die vertederende blik Zoals die mijn ziel in het heden weet te doorklieven Waar ik in de toekomst ontwaak, nog net bij mijn positieven. In het verleden miste ik jouw stralende schoonheid Die mij in het heden weet te bereiken met vurig verlangen En wij in de toekomst door elkanders warme liefde zijn bevangen.…