Alle inzendingen over voorzichtig OR tijd OR reizen

Reizen is heimwee. Thuis is verlangen.…

Zeehonden stromen als koelkasten over de bergen Voorbij zijn de groene dagen Eeuwig duurt de voortkabbelende stilte Eindig zijn de bemoeizuchtige vragen Ooit stond ik alleen, te paard onder de kraan Nooit was ik samen, maar enkel zonder hart De reis die ik heb afgelegd, heeft me gebracht naar natte gronden Daar waar het veen mij nog steeds…

het tomeloze water tilt de jongen op maakt hem los van de grond in de verte ziet hij zijn slaapkamerraam in miniatuur de man kijkt uit over het rusteloze water dat hem eens bevrijdde hij ziet door zijn enige raam naar de wereld een zeilboot zo klein zo ver weg…

Reizen over bergen en diepe dalen door ruïnes met kille massieve wanden dat haar ijzige gil opvangt als een echo. Haar weerkaatsing reist door mijn brein als een reflectie voor mijn gedrag dat is haar souvenir wat gaat als een jojo.…

Eindelijk werd het tijd, om tevreden thuis te blijven. Tijd om op reis te gaan. Van Hier naar Hier.…

hij reist met een steen in zijn schoen een pijnlijke metgezel op een zware reis in zijn rugzak vechten demonen om de beste plek hij hoort ze proeft hun angst kan ze zelfs ruiken hij zoekt een uitzicht om zijn lange val te breken…

Ligt aan de tint des gronds verscheiden verve, Hangt aan het licht der zon verscheiden aard Der mensen? Dán, o laat mij, laat mij zwerven, O laat mij dolen, dolen Oost-, West-waart. Hoe zoude ik in dit eenzaam kluisken derven. Kennis dier allen, die in weelde-gaard' Of woestenij van stad of zand-zee erven Des levens vonk, uw gave, o Moeder…

Omdat ik aldoor zou denken dat het de laatste kan zijn, maak ik geen grote reizen meer. Ik doezel dicht bij huis wat rond, te voet of op de fiets. Naar de boswachter en terug. Meer niet. Misschien betrap ik de waarheid nog, die immers niet ver verborgen ligt, alhoewel oneindig diep.…

Landen bereizen met je lichaam de halve wereldbol rond zonder ooit te vinden waar je geestelijk naar zocht. Dan maar de andere helft rond? Herinneringen aan wat nooit heeft bestaan: opgravingen in archeologische leegten. Jij steunt er mijn heelal.…

de eerste reizen met een driewieler gemaakt zijn van lange duur…

Voorzichtigheid is geboden niets is verboden daarvoor ben je nog te jong en onervaren. Laat de rode draad van het leven je naar ongekende oorden reizen.…

Voorzichtigheid is geboden niets is verboden daarvoor ben je nog te jong en onervaren. Laat de rode draad van het leven Je naar ongekende oorden reizen.…

Taalkundig maak je altijd wel eens brokken. Ik irriteer me als men 'zich beseft' - Een taalfout die mij wederkerend treft, Bewust ben ik van al die struikelblokken. Wat vaak gebeurd is indentificeren, Dat moet natuurlijk zijn legimiteren.…

leg je maar neer, liefste we bedekken je marmeren bed met geurige bloemen we sluiten de gordijnen als de loodgrijze regen de aarde zoekt leg je maar neer, liefste op het zachte bloemenbed laat ons de bewogen tijd bezweren en reizen reizen op papier we planten een boom, liefste in de tuin van traag tikkende stilte ons tijdperk…

op golven te leven dichter bij het licht dwalen langs de melkweg ademen zonder lucht reizen met hoge snelheid dwars door alle tijden zou het zó zijn wanneer mijn geest het koude huis verlaat?…

Voorzichtigheid is geboden niets is verboden daarvoor ben je nog te jong en onervaren. Laat de rode draad van het leven Je naar ongekende oorden reizen. Claire Vanfleteren…

De wekker is gesteld, als eilandjes liggen de kledingstukken verspreid over de vloer. Het recht van de sterkste: op de rand van een hotelbed, ver na middernacht. Een regenachtige nacht, voorbij het punt waar stoppen en terug nog tot de mogelijkheden hoorde. Gestommel op de gang, een enkele kreet. Uit vreugde of afkeer, als blijk van opluchting…

de zon schijnt tussen de wolken door alsof hij nooit is weggeweest sta op, haal diep adem je voeten ruiken een spoor dat over de horizon leidt door dat bos op die heuvel nog even dan zweeft een luchtballon warmte happend voorbij…

Ik ruik het Ik proef het de luchtloze lucht de tijdloze tijd een dag aan haar begin een nacht aan haar einde onbekend maar vertrouwd een eeuwig gevoel waar brengt ons naar hetgeen we gaan glinstering ten top zonder einde…

Dit meldt men op doorreis men is halverwege het licht is gespleten men ligt tussen drinken en eten het glas speelt de meerdere het eten vast nog een meter men is hier geheel gisteren vertrokken zal men morgen als het luchtkasteel meezit als van ouds arriveren - -------------------------------- uit: 'Vallende stilte', 2008.…

Er was licht die nacht de maan vol, er koerden duiven er was sprake van een onstuitbaar beven Beneden op het kanaal bij het San Marcoplein verstoorde een gondel het trage golven de gondelier roerde zich vooruit Het opende een rij van vragen van waarom nu en waarvoor Een boodschap van de goden van de oude dagen Waarom juist ik hiervoor wakker…

een lommerrijk pleintje in de stad Orange een echtpaar vijftig plus stapt van de fiets zoekt een plekje in de schaduw en even later zijn ze ieder voor zich verdwaald in hun eigen digitale wereld…

Vanwaar ik kom waarheen ik ga daartussen rijd ik en probeer het een met het ander te verbinden maar het Nu zit me dwars dus rijg ik alle momenten-Nu vast aan een lange ketting die met mij over de rails raast Het vanwaar verlatend en het waarheen naderend zo moet eens in de nabije toekomst mijn nu aan het waarheen raken en ik…

Ik moet wellicht nog vele reizen maken, mag het ademen nog even niet staken. Menige droom is nog niet uitgekomen menige gedachte is nog niet compleet af de tijd van gaan is nog niet mijn tijd en graf. Ik mag nog menig glas water en wijn drinken, nog menige maand en dag in tijd verzinken.…

Als geluk niet als glas zo breekbaar was maar hard als steen, zou je dan alleen al voorzichtig zijn? uit angst voor de pijn als het je raakt...…

Ik had je lief in duizend woorden Al vertel ik je die niet Ik moest ze allemaal inslikken Ik lust geen liefde meer Ik verdrink in mijn verdriet Scheiden is een beetje doodgaan Verteerd van angst Verziekt van pijn Weer handelend onder eigen naam Weer alleen durven te zijn Ik had je lief met duizend woorden Duizend maal diep in de grond Waar…

Voorzichtigheid blijft geboden!…

Storm, voorzichtigheid is geboden. Aan de kust kunnen snelheden van 130 km per uur zich voordoen. De storm houdt ons allemaal bezig. Laten we hopen, dat de schade in het land mee zal vallen.…

Moedig van de drank en voorzichtig na de roes -- valt het leger aan.…

Woorden die werden gesproken reizen door de tijd. Waarin ik de wind hoor huilen om een verloren droom. Woorden die nooit de weg naar jouw hart hebben gevonden.…