Alle inzendingen over waan OR totaalbeeld OR haico

Wij, mensen, leven slechts: in wanen! Van de ene waan in banen geleid, tot een nieuw Fata Morgana. Van geesten in hokjes, titels, cijfers, vervreemden wij van elk waarheidsgevoel! We trekken anderen maar, in de waan, die wij hebben gecreëerd, dat het dan moet worden.. .…

Vuur schittert diep in jouw ogen Brandende passie bedwelmt je ziel Liefde vol ongeëvenaard vermogen Sinds de dag dat ik voor je viel Zinnen spreken zachte woorden Als een vuurbaak leidt je m'n weg De toekomst vol nieuwe dromen Nu ik mijn hart in jouw handen leg Je betovert me met je glimlach Elke schaduw wordt een paradijs…

Regen klettert in de kilte van de nacht Sluipend langs achterstand woningen Je weet nog niet wat er op jou wacht Maar het zijn bepaald geen beloningen Ik heb mijn messen scherp geslepen Scherp als mijn blik, geslepen als mijn wraak Mijn woede bloed als nooit tevoren Bezoek het doelwit van mijn criminele taak Dan zie ik de plek waar ik moet…

Een dagje subtropische temperaturen Hete romance op het zoute Zeeuwse strand Verstrengeld in de zwoel brandende zomerzon Passionele vrijpartij in het natte bronzen zand Golven breken op de sierlijke lijn van haar rug Vlug grijpt ze me vast, houdt me stevig beet Hartstocht blinkt in de glans van haar ogen Haar wilde blik vervoerend tot…

En dan plots kom ik jou hier tegen Op de bodem van mijn bestaan Iemand die mijn woorden koestert Een vriendschap om voor te gaan jij verteld over haar en ik over hem Dat schept een grote verbondenheid Liefde die ons heeft gebroken,gekraakt Het mooiste gevoel ooit zijn we kwijt We delen samen onze trieste tranen Praten tot in het diepst…

Vergeet maar dat ik heb bestaan En laat me verder gewoon met rust Mijn leven zal alleen maar beter gaan Daarvan ben ik me volledig bewust Laat me los, ik wil niet meer Ik wil niet meer op mijn tenen lopen Schenk je geslijm maar aan een ander Mij zal je niet meer slopen Ik kan jouw woorden niet meer aanhoren Ze zijn nietszeggend en zo leeg…

Ik lag gewoon te genieten van de zon Op het warme Scheveningse strand Droomde hoe romantisch het zijn kon Met jou, samen, hand in hand Plotseling lag er een hand op m'n schouder Vingers streelden m'n zonovergoten huid Ik draaide me om, m'n hart sloeg over Dacht: mijn God mijn droom komt uit Je knielde naast me neer in het zand Keek diep…

Eens zullen wanen weer worden, tot wat ooit zin en zinnigheid was.…

Het is die waan van elke dag waarin menigeen altijd moet scoren, zichzelf -tot vervelends toe- wil horen, of het nou nodig is, kan of mag. Dus in diezelfde dagelijkse waan is onze huidige politiek ontstaan.…

Ik kijk wel uit, ben niet zo masochistisch als vrouwen denken, hoewel ik wel vaak de kous op de getormenteerde kop krijg, maar ik beschouw het totaalbeeld en de fragmentarische eeuwigheden, die ik in het absolute geheim met mijn Godin deel. Punt uit.…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Zie mezelf van boven Moeilijk te geloven hoe angst mijn wil kon verdoven Hoor mezelf tot stilte manen Voel mijn luide storm van wanen Geen stenen huis gebouwd Nuchter beschouwd alleen vol van alcohol Hoofd nòg op hol Voor niks uitgesloofd Wil terug naar mezelf…

zo dreef de laatste, lieve waan voorbij.…

de laan wordt allengs smaller bomen stappen kleiner langszij wanneer het oog blijft puilen is het waas der waan nabij geen vogelkreet bekrast de lucht er zijn slechts wolven, zij huilen vlucht, vlucht, ijlt de noordenwind verdwijn uit dit verdichte woud in de ruimte sluimert het kind zijn bed voelde nooit zo koud…

Velden zonder eind doch met kraters en vluchtende meeuwen ontnemen het zicht aan getemde vatbaarheden die eens gerangschikt mij de weg wezen tussen hoge struiken met spreekwoordelijke doornen nu snijd ik me aan filmloze stunts waar zwarte klavers de toekomst lijken te omheinen van een wedergeboorte in een schoot die ik zonder liefde mag…

aan de stalen tafel schrijft hij zijn annalen zijn pen gevuld met vitriool de data en de namen, de onbekwame, de gegeselde en de gek hij haat hen, ze kennen zijn gebrek vanuit het raam ziet hij de rozentuin, de rotsen en het getraliede hek zijn hoofd staat niet naar strepen die schuinweg de tegels delen licht en donker hij tekent…

de schemering oogverblindend is vaak de waarheid doofstom, tot dromen toe bereid hoeveel huizen zijn er al ingestort eer de oerschreeuw werd gehoord de dageraad pak wat stenen van het grindpad in niet verklaarbare vormen gevat een wereld op zich met vele kanten net als ik of mijn hoogbejaarde tante…

jou Daar jij (mijn muze) je echt waar onthult De tijd (echter is) Een trein zonder rails Stilte (is enkel) Voedzaam met tranen En echt (belangrijk) Is een waarde van Zeker (het meervoud) Liefde slechts oprecht Boven (de waarheid) Staat werk'lijk echt niets Leugen (onwaarheid) Tart ons als mensen Reden: (verbolgen) In waan…

mijn Dulcinea, ze bestaat omdat ik niet kan geloven dat ze niet bestaat het onmogelijke dat mogelijk wordt maakt zekerheden onbetrouwbaar het spelt het einde van mijn waan en van de ware wereld van de anderen want het reële is een kwetsbare illusie en omgekeerd is illusie schrikwekkend reëel waan en werkelijkheid zijn onlosmakelijk verstrengeld…

Op hol geslagen raast de waan langs Hoofse Vijver waar hoge bomen gouden vruchten slijten vanuit hun schimmig rijk. Onthutst smaakt hij die hapt het rot van huichel en verlak omsluierd door een schil van ijdele woorden en theatraal verdichtsel. Voor de bühne blaast het kat- en muisorkest vrolijk valse noten.…

Hij herkende de persoon niet die zichzelf staande hield in de spiegeling van het etalageraam hoewel er toch iets- was dat hem enigszins verbond een soort van waan niet alleen te zijn in het gebeuren liep hij hem onzeker voorbij achteromziend bleek hij verdwenen.…

Al was die officieus, hij openbaart: We leven in een waan. Ik zie de twijfel al op uw gezicht: Dit snelsonnet, is dat een lokgedicht?…

Je kan natuurlijk in een waan blijven door net te doen alsof je het niet ziet misschien te lui bent om het te ervaren of er iets mee te doen.…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

De wanhoop in mijn hart en de waan in mijn hoofd hebben mij van de waarheid beroofd ik zag slechts de schijn ontsprong zo de pijn die de werkelijkheid heet te zijn nu ben ik weer echt tenminste, dat is wat mijn dokter me zegt maar er zijn dagen dat ik weer die waan wil uitdragen er is niemand wie ik het waarom kan vragen.…

het is kil en klam ik waan mij in de wolken zo dicht is de mist…

ik ben wie ik schijn te zijn, een veinzer, een dichter dus van wanen en lyriek toch lees je uit mijn liefdesverzen voor…

niet tot erkende uitzaaiing ik heb geen harde data inzake rendement dansen wel ja op fijne sprieten weinig vaste worteling begroeiing na dartel kroelen in gevoelige brieven die er bij simpel klikken uit sprongen snedig met droge kuise kusjes nat thuis nog gedrukt op monitoren geen vraag veel uitroepteken veel punten achteraf bekeken het totaalbeeld…

tegen de zin in draal ik weg in vergetelheid de waan is groot toch beeld ik me in de illusie…

De Leerling, in zijn Waan, beslist. ----------------------------------- uit: Puntdichten (1824)…