Netgedichten

netgedicht (nr. 25.999):

Fantoom

de laan wordt allengs smaller
bomen stappen kleiner langszij
wanneer het oog blijft puilen
is het waas der waan nabij

geen vogelkreet bekrast de lucht
er zijn slechts wolven, zij huilen
vlucht, vlucht, ijlt de noordenwind
verdwijn uit dit verdichte woud

in de ruimte sluimert het kind
zijn bed voelde nooit zo koud

Schrijver: Hanny, 13 mei 2009