Te gek voor woorden
aan de stalen tafel
schrijft hij zijn annalen
zijn pen gevuld met vitriool
de data en de namen,
de onbekwame, de gegeselde
en de gek
hij haat hen, ze kennen zijn gebrek
vanuit het raam ziet hij
de rozentuin, de rotsen en
het getraliede hek
zijn hoofd staat niet naar strepen
die schuinweg de tegels delen
licht en donker
hij tekent het op
schaduwen die verder schuiven
versnipperen het denken aan
vrije vlucht, zijn borst gaat op en neer
adem kent geen tucht
in zijn brein breekt een ijzer
de klamme muren
waar een woeste zee
krijsend op de rotsen slaat
schreeuwt hij zich een meeuw
de onbekwame, de gegeselde
en de gek schreeuwen mee.
Geplaatst in de categorie: psychologie