Alle inzendingen over wanten

Mijn madelief was made in Germany een stevig wijf met tepels als bonbons ze wist beslist van wanten en van wollen en gaf zichzelf vol passie en geheel umsonst Mijn madelief had ogen als de Oostzee staalblauw en in een blond omlijst gezicht haar glimlach warmde zelfs de koudste harten en lippendienst werd graag door haar verricht haar benen…

meer voor verveling je lacht en koopt gewoon vertier het fluit en toetert om je heen je ziet de mensen dansen kijkt hoe meisjes sjansen voor een blik alleen je botst de auto en vooral een hart je wacht in stilte op een actie en als hij naar je kijkt dan bloos je in een vurige reactie je gaat de toekomst zien in een hand die weet van wanten…

Mijn wanten geuren naar zonnebrand en de bloemen op het raam naar framboos een zwaluw is op een sneeuwpop geland en een ijsvogel maakt een nest van kroos In de herfst worden wij verliefd op elkaar en we gaan weer dood in het voorjaar De zon schijnt zo hard dat het kraakt het regent gouden bladeren in mei De elfstedentocht die rij ik naakt…

De lange donkere gang verstopt in een lucht van natte jassen vochtige sjaals en bont gevoerde wanten toont nog even duister en somber alhoewel het welkom warm is wensen, hartelijk en oprecht worden door de kamer gesmeten als waren het pepernoten stemmen gaan door en langs elkaar, met af en toe een glimlach langszij dan weer een schitterend…

oh oh oh die Sinterklaas u weet het vast nog niet Sint heeft 'n vriendinnetje tot Pieter's groot verdriet niet dat Sint wat 'had' met zijn trouwe Pieter knecht nee, 't zijn mannen onder elkaar die vriendschap is gewoon hecht maar nu is Sint verliefd op een wilde grijze tante ze zit constant op zijn schoot en weet kennelijk van wante…

Blauweregen, zwaar van honderdduizend knoppen Ontluikt haar ogen in een waas van blauw satijn De Rododendron staat op barsten van het paars En de Hortensia bebladert teer haar stokken De Schoenlapplant ontdoet zich van haar wintersokken En steekt haar voeten in een purp’ren voorjaarslaars Dan krimpt de wind en ieder grijpt weer naar zijn wanten…

de dichte sluier van 't omfloerst verstand zweeft tussen ons en de realiteit als 'n wolk van stof die zonder onderscheid de wereld overdekt met 'n laagje zand niet buiten, maar van binnen zit een wants die ons verveeld maakt, moe en tweedehands de chocoladekoppen van de krant die honderdduizend keer voor de klandizie gedrukt zijn, overschreeuwen…

sukkel, ik ben alle dagen vrij het hele jaar op sleeptouw naar neefje, nicht, oom of tante de verjaardag van opa of oma nou, mijn moeder weet van wanten nu vraagt iedereen de hele week 'van hoe laat tot hoe laat ?…

Hulp aangeboden van alle kanten, maar het voelt net als winddoorlaatbare wanten. Misschien is het goed bedoeld, maar er is iets waardoor het anders voelt. Het is nog steeds zo onrustig in mij, wanneer laat mijn angsten me vrij? Ik heb de hoop bijna opgegeven, Wat zit er voor mij nog in dit leven?…

luchten ’t weerhoudt haar niet om de zon te voelen Doorlopend wikkend en wegend maar zelf vederlicht bewandelt zij haar levenspad om onbaatzuchtig haar medemens de schouder toe te wenden Haar ranke handen pakken levenstaken verantwoord en met pure hartstocht aan Elke vezel in haar lijf ziet en voelt de kleine wonderen in dit universum Wanten…

Wij, die weten nu van wanten, die nu elders gaan en onze appelboompjes planten.…

Lanterfantend, liefde gevend tot werkelijk de tijd dat je niet meer bestaat Daar bloed zich vermenigvuldigde in dubbel meerfoudt Met prognoses houd ik mij doorgaans geenszins bezig Voorspelling levensverwachting; korreltje zout Hoewel ik daarentegen geenszins wil twijfelen Aan gerenommeerde arts Die op basis van haar ervaring beslist weet van wanten…

Van de kapstok zijn mijn jas en wanten snel gegrist. Ik ga naar huis, heb al gepist. Op school vind ik het niet meer fijn. Uit: 'O, die wijze koeien', Chris de Valk Uitgeverij Abraxas/ Zuider-Amstel, Amsterdam…

Ik keek naar alle kanten, want weet je: normaal weet ik van wanten maar NU was ik de weg kwijt. Bleef hopen op een bordje of anderszins, die me vertellen zou, welke weg ik nemen wou, richting huis, zoveel was zeker maar niets was bekend alles was eender.…

Hij z’n baard zij d’r borsten zij zet in wat ‘in’ blijft en dat blijven borsten hij de Koning zij slechts in naam de vrouw van de werkende moeder van zij belt Jan Taminiau die weet wel van wanten van goede en ‘verkeerde’ kanten verklede aandachttrekkerij Jan ontwerpt haar Prinsjesdagjurk 2019 laat het decollite haar rol doen afleidend…

Soms breekt een vage glimlach door die verdwijnt in een snelle wegkijkende blik over de golven Wij proeven het zilt in de lucht Slijm in neusgaten en keel komt los we kuchen en snuiven en slikken tasten naar onze hals met wanten aan gezicht verborgen in sjaal en capuchon Thuis zijn wij hier, halen diep adem conserveren wrakhout gedachten…

Watervlo Mohammed uit Bengalen toont zijn gedresseerde garnalen, die springen, ze weten van wanten door een hoepeltje van waterplanten. En topattractie, de betoverende Jasmin, steekt haar hoofd in de bek van een waterspin. Heel bijzonder is watervlo Arthur, die onder water spuugt met vuur.…

voor wie mij kende Decennia nadien neem ik een test Vrijblijvend ditmaal en uit vrije wil De master zegt: een 'bona fide wordie' Betrouwbaar naar de letter en de geest Geen woordengoochelaar, maar -tovenaar En ook qua flux de bouche te goeder trouw En mondeling van tongriem goed gesneden Die qua schrijfvaardigheid van wanten…

Vat geen kou mijn beste jongen sprak mijn vader toegenegen en hij trok mij goed bedoelend warme winterkleren aan twee stoere boeren winterlaarzen waar hij krom voor had gelegen en een jas van houtje-touwtje uit een mottenbal gehesen wollen wanten en een das om zo mijn mannetje te staan want een held ging nooit op sokken had hij altijd onderwezen…

Ook Albert Heijn krijgt onder uit de zak Ze weet van wanten Waar was het nou voor nodig Het ging om haar gemak Ze was juist aan de volgorde gewend Getreiterd worden ouwe trouwe klanten Kado’s zijn zinloos Die geven we dus niet Je kunt er volgens haar toch niks meer mee De kleine tijd die rest kan het alleen nog maar kapot Zoals de video…

ontnemen ochtendnevels zicht op andere kanten stoeien kleine golfjes voor de boegen weten stoere mannen wel van wanten als loodsboten door golven ploegen krijst in ruime luchten meeuw ziet in het verschiet jouw laatste friet op het Bolwerk staat fier die beroemde Zeeuw ontlokt het lome zand de andere een geeuw daagt een storm het water uit…

sparren en ‘n vreemde maan verrees over ’t naaldendak binnen zat de familie gezellig rond ‘t haardvuur rode kaarsjes voor de stal, lichtjes aan de boom en kinderen knielden eerbiedig voor het heilig uur of zongen de bekendste kerstliedjes heel vroom klokslag twaalf gingen de mensen naar de nachtmis met hoge laarzen en warme jassen en wanten…

Cantor-Organist Het is dus midden in de herfst in de derde golf van de wereldwijde pandemie: Covid 19 Op de Rozengracht baan ik mij ’n weg naar de torenhoge Westerkerk aan de Prinsengracht het is donker, het is koud, ’t is waterkoud dus m’n muts stevig over mijn oren dikke winterjas aan met bontkraag stevige sjaal om m’n nek daaronder m’n wanten…

Grote mannen met kaasbenen en grote wanten aan hun handen zo groot als tuinharken. Met betoverende gezichten en mijnwerkershelmen met een lamp erop en hoge schaatsen met zoef zoef. Schieten voorbij. Grote nare mannen met kaasbenen en een tandheelkundige prothese voor hun mond met hoge ijzers onder hun schoenen schieten voorbij.…

van mij mag elke wereldburger dagelijks een gratis Big Mac Menu, de vrouwen elke maand een bolle baby of een lang weekend naast een minnaar die van wanten weet. Maar helaas mag het niet zo zijn, dat we bloemetjes plukken, elkaar omhelzen met natte lippen van geluk want alles moet en zal: - KAPOT!- -KAPOT!- -KAPOT!…