Doofstom
Het is eenvoudig als wandelen
langs de vloedlijn elkaar wijzend
op wat daar ligt en verder nog
kan niet goed verstaan wat je zegt
mezelf verliezend in de klankkleur
van je stem, de sombere oogopslag
uit je smaragdgroene ogen. Soms
breekt een vage glimlach door
die verdwijnt in een snelle
wegkijkende blik over de golven
Wij proeven het zilt in de lucht
Slijm in neusgaten en keel komt los
we kuchen en snuiven en slikken
tasten naar onze hals met wanten aan
gezicht verborgen in sjaal en capuchon
Thuis zijn wij hier, halen diep adem
conserveren wrakhout gedachten in zout
Je pakt me vast als ik struikel
de linkerhand om mijn rechterpols
hijst mij omhoog van het koude zand
ik zie bezorgdheid in je meerminnen ogen
wijs losjes boven ons op de meeuwen
hoog in de lucht met hun eenzame troost
bij het zweven en in het schreeuwen
Geplaatst in de categorie: ziekte