Alle inzendingen over water OR macht OR vergaan

Machtiger dan de dood is het leven want waar de dood een einde is begint het leven iedere dag opnieuw zonder goud of aanzien zonder koninklijke pracht maar de macht om met datgene dat je wordt gegeven te doen te laten te leven.…

macht ik ben de knecht, jij bent de baas ik de gek en jij de dwaas ik de kurk en jij de fles ik de vijf en jij de zes jij de stoffer, ik het blik jij de griep en ik de hik jij ik wil en ik jij wou jij de man en ik de vrouw ik het geld en jij de poen ik de kus en jij de zoen jij het laten, ik het doen jij de veter, ik de schoen…

De sluiproute van de olie door misdaad overwoekerd macht is eigenlijk honger zuchten en kermen worden niet gehoord de woestijnwind blaast maakt vlinders van steen hoe komen wij hier weg hoeveel hoofden tel ik zijn dit echt de werkers zij hebben wel houwelen maar kunnen er niet mee richten bind nu alles samen dan is die beklemming…

Een overheid die macht misbruikt, het eigen volk knecht. Democratie werd dictatuur, dat is gewoonweg slecht. Apartheid in ons kikkerland, wie had dat ooit gedacht. Dit is echt onbegrijpelijk, er is niets wat dit verzacht.…

Is het mogelijk dat een man, aan wiens handen zoveel bloed en leed kleeft, ´s morgens in de spiegel kijken kan En gewoon verder leeft?…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

zoals ik struin langs oester en blikken fanta hangt mijn geest reeds aan het verderf van moed te zwieren gelijk die witte reiger die me beziet vanaf de rijsdam tot aan de in verval geraakte steiger het is de overvloed die het lijden voedt met een onleesbare handschrift wiens tekst mijn mijmering in zwartgallige woorden in herinnering…

De oude sering staat krom gebogen te wachten op het nieuwe leven dat de lente hem belooft te geven als de nachtvorst is vervlogen Ik kijk dromend naar de boom en zucht weer komt er een nieuw voorjaar aan waarvan ik vraag hoe die zal vergaan omdat mijn winter er niet voor vlucht Te lang heeft de kou mij in zijn macht ik ben vergeten hoe…

Spookschepen doemen dreigend op hun lokroep als vergane glorie de touwladders die ze toewerpen als moeilijk te negeren tentakels As van verbrande schepen verstrooid op het water vormt een macaber spoor naar een onbekend zwart gat In het duister klinkt het ruisen van het wilde water Het diepste wezen van de vis is zoeken naar stil…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Geheven hoofd, verkrampte handen Scheldt in stilte naar de maan Hoe kan die zo sereen blijven branden Als al mijn dromen zijn vergaan Verworpen in de duistere diepten Onder de spiegeling van de maan De groeiende cirkels reizen over het water Een bleke afspiegeling van wat is geweest Mijn cynische blik glijd niet veel later Naar de plaats…

Als een hond in een kegelspel loop ik de zonnige arena in niets vermoedend welk onheil mij te wachten staat groen, zon, licht, bloemen geuren van dauw op het gras dit is niet meer ... enkel een stoffige leegte luide klanken, harde lansen, gekleurde doeken wentelen zich om Zoveel ongrijpbaars maakt dit onzinnig spel tot een schouwspel…

een oase die groeide is bloeiend vergaan de woestijn heeft alleen het oud roest laten staan…

Visje aan het haakje Wees maar niet bang Voor die grote snoek Hij heeft wel honger Maar lust jou niet Visje in het water Waar zwem je naar toe Naar de vrijheid Verlost van het verleden Daar zwem ik heen Visje op het droge Hoe is het jou vergaan Met de richting Waar je heen wilde gaan Oepss…

Water tegen de kater, handen wassen na het plassen. Komt aan de macht een waterhoofd van een vorstenhuis dat langzaam dooft! ik word ouder met de dag (maar jouw liefde) maar vochtinbrengende creme herstelde mijn lach!…

stralen in de nacht; je ogen hebzucht, verdacht, macht ik ren naar de gracht; je ogen duister, honds, doordacht geen hoek meer om te huilen ik schreeuw zonder kracht; je ogen veracht, ontoelaatbaar, niet zacht dan trek je mij de diepte in met waterige ogen…

Opnieuw op zoek gegaan naar de bron van eeuwig leven gevonden deze keer Vervallen fontein en het water verontreinigd door landbouwgif vergane glorie en grandeur Een beek stroomt naar een rivier op weg naar zee zoet water verdwijnt in zout verdampt en de wind draagt de wolken mee tot zoete regen valt en vindt zijn doel gefilterd door…

We laten ze lappen voor flessen water en alle ellende komt als geklater over de drinkers heen. Naar bed naar bed zei Duimelot, niks meer drinken want da's veel te kort!…

Als we niets meer om elkaar geven en leed en armoe ons ontgaan, als ons hart niet meer kan spreken en we enkel voor onszelf leven, als liefde en meelij niet meer bestaan, dan..., pas dan zal de wereld vergaan!…

Zo zal mijn zogenaamde onfeilbaarheid ook vergaan. Laat de scherprechter maar komen… Hij zal mijn verlosser zijn! Toen mijn hart met de kracht van schuldgevoel gebroken werd Stierf ik mijn dood immers al. Ik ben welbeschouwd niet meer dan een sterveling……

Het water wil ons wijze lessen leren, van storm en vloed, van gaan en wederkeren, maar is er iemand die dit echt wel wil verstaan of moeten eerst nog duizend schepen er vergaan?…

hij nam het zand bouwde zijn fort naar eigen hand vormde en kneedde zonder onderscheid de korrels in zijn gelijk een lange tijd weerstond de burcht de zee in confrontatie maar het water is gezakt korrels drogen zonder macht eisen nu de vrijheid van het strand…

schimmig knoest zijn stam en detoneert de tijd standvastigheid beklijft eonenlang zijn strakke lijf met voeten in het zuurstofloze water werd hij geen prater hij overleeft waar dood in gassen borrelt uit vergane grond zal zegevieren als bliksem eindelijk het schizofrene aardt de gespletenheid die hij als god ten dode opgeschreven…

Daar waar kennis macht is worden pennen overbodig.…

Uren vergaan met schrijven in het zand. Zo weer ik mij, krijsvogels om mij heen, vergankelijk, uitgestoten aan de rand der aarde. - Water komt en gaat, het strand ligt nat en gladgewist gelijk voorheen.…

In door Toscaanse maan beschenen nachten zwierden we rond een Dom in boetekleed we zagen schatten van vergane machten en elke vezel in ons zwoer een eed met deze stad van Venus in gedachten om te verbloeden aan haar liefdesbeet.…

beloften in blikken of blozen Geruisloze schreeuwen grijpen mijn stem "Vergane schepen versus opbloeiende rozen" Om die ene, je weet toch wel, hem...…