Alle inzendingen over weerspiegelen

Wij zijn broos als glas breekbaar als glazen Het zal u niet verbazen dat woorden zinnen hard binnen komen onze dromen tot splinters gruzelementen Pak het glas op veeg scherven op 'n blik bijeen Niet meteen want in het glas zien we nog de weerspiegeling van tranen.…

een gebeurtenis is nooit iets wat zomaar gebeurt de poëet ziet méér: een voorval is niet slechts toeval stilletjes worden louter gebeurtenissen aankondigers omina die fluisteren in dichters oor wat komen gaat in de verborgen wereld van dichters hoofd weerspiegelen zij de diepste behoeften van de mensenziel…

in de spiegel van het leven vind je scherven geluk barsten vol tranen stukjes verdriet een weerspiegeling van wensen de reflectie van jouw ziel elk stukje verloren breekt zachte dromen en de helderheid verdwijnt jouw toekomst vervaagt barsten overheersen dit levensbeeld…

Zomer in het vakantiedorp likt zijn stoere liefdeswonden, zijn hoge voorhoofd zweet kent zijn weerspiegelingen humor die langzaam slijt golven schuimen aarzelingen vertrouwde levensvrienden die niets meer van hem aannemen, eigenlijk nooit zijn gedichten lezen bij schaamteloze zee die alles overspoelt achter waanzin van zijn dromen…

De regenboog met veel kleuren weerspiegeling de boventoon van heelal naar aarde krachtig stralingsvertoon met helende werking herinnering aan vervlogen gedachten van vele geesten die ons opdrachten seinen door Meesters gegeven om goed te leven in de schoot van de eeuwigheid naar de waarden van de geest OSIGAR LUTAM GRESTIT ALI…

ik wist het glas doorzichtig toch spiegelde het schaduw in een vaag contour kon gezicht en vorm niet onderscheiden herkenning was er wel van beide zonder rugzak en bagage half gekleed in duisternis stond daar weer mijn donkere ik heb de ramen snel ontsloten de weerspiegeling verbroken en koester mij in zon en licht…

in de weerspiegeling van het water zie ik kristalhelder mijn meisjesdroom voorbij drijven prima ballerina in het Zwanenmeer koorddanseres op ragfijn algenkoord een schipper vaart onverbiddelijk naderbij de golven maken een abrupt einde aan deze dagillusie het is plotseling ontnuchterend echt voorbij net zoals mijn meisjesjaren…

overtrekkende wolkenvelden zorgen voor de nodige variatie als in een ernstig spel van louter weerspiegeling wanneer de regen weer losbarst gaat de poëzie snel kopje onder... lyrisch kon hij worden van een weiland vol plassen 'een stukje Finland' juist uit die waterplassen heeft M.C.Escher voor jaren inspiratie kunnen halen…

zwervend door oude straten geven steegjes nog altijd geen antwoord op vragen die blijven spoken door mijn hoofd ook al glimlach ik ziet alleen de weerspiegeling mijn echte ik, zij weerkaatst de leegte die al zolang in mij huist bladeren heb ik volgeschreven al verstierven de woorden in de herfst heb ik ze geprobeerd te vangen stuk voor…

er zit een dame op een kreupele bistrostoel haar weerspiegeling breekt in het gescheurde glas ik zie enkel stukken dame want waar haar ogen moeten staan zit er een gat in het glas van het raam op het terras met de kreupele bistrostoel waarop een gekreukelde dame zit met een glas witte wijn…

het jaar kende precies zijn plaats het was bezig met wat bewegen moest het vond het moeilijk om zichzelf aan te raken toch liet het een spoor achter van mooie en minder mooie dingen in een wereld van ontmoetingen waarin activiteiten samengebracht werden in een beschaafd applaus deze tijden weerspiegelen nu in onze herinneringen.…

Een maanstorm nadert buiten Weldra verrassen zwarte wolken Tranen zullen storten met tuiten Het vogelbed luncht in donsveren Luchtige winden waaien snel weg Herinneringen gaan denatureren Een haastige weerspiegeling Van dromerige blauwe lijnen Vertelt me maar een ding: Kus me…

een rode gloed betovert een stille avond na geflirt tussen zon en zee wordt de horizon één met rustig kabbelend water fenomenale kleuren, weerspiegelingen van roodoranje geboren uit liefde van natuurelementen drijven eindeloos mijn geheugen legt vast al dit moois op mijn netvlies voor eeuwig gebrand!…

een nog onontwaakte libel roerloos aan een tak ragfijne vleugels weerspiegelen de zon tussen zilveren draden; rust - naarstige arbeid na een lange nacht zelfs de kleinste trilling ademt schoonheid van zo dichtbij en zo onverwacht...…

mijn ziel geniet… van bomen en struiken die beschermen een vijvergebied weerspiegelingen verschijnen door het licht van de zon echt om rillingen van te krijgen betoverend mooi, die kleuren zo stil op het water ze beroeren een zelden gebeuren waarachtig, ik sta op… en ik zing en ik dans ik voel mij zo zalig perfect met de natuur in……

Als de zon opkomt boven de zee, is het een mirakel, hoe zij langzaam haar licht laat weerspiegelen in de zee. Zonsopgang met haar oranje gloed kan je moed geven. Verbazingwekkend is zij steeds weer. Haar grootsheid is enorm. Liefde hebben wij voor de zon. Zij heeft vaak een positieve invloed.…

verdoken in haar wereld laat zij amper dromen toe hoor je enkel nog de stilte in het kloppen van haar hart zoekt een traan naar wegen in de weerspiegeling van hoop dat wat haar ooit ontnomen laat verlangen naar de dood waar het leven is doorbroken tijdloos vergaan die nacht haar kind verloren verwoestte haar bestaan…

Het is zo lang geleden maar dan even zie ik mijn gezicht, jong vol levenslust als een weerspiegeling in het water, een oude foto want het water kent geen kleur of tijd. De herinnering vervaagt en met de wind verdwijnt het zicht.…

Ik leer zien wat belangrijk is door na te doen hoe jij kijkt Ik voel wat jij voelt door na te doen wat jij voelt Als een brabbelende kind volgt mijn kennis mijn lichaam dat jouw bewegingen volgt Hoe dichterbij hoe beter mijn weerspiegeling is maar nooit precies hetzelfde zelfs als het water glad is en dat is weg zodra ik erin duik…

De kaars op de badrand knettert en over mijn lichaam bruist de bal de paarse regen van mijn rode bloed in de blauwe weerspiegeling van de hemel in het water mijn huid lost op, mijn skelet rilt, zo mooi is dit einde, vaarwel mijn lief laat me maar gaan, ik huil maar ik houd van mezelf sinds jij wegkuste wat lelijk was…

In de derde dimensie van het ik weerspiegelen mijn gedachten in een spiegel aan de muur een twee dimensionaal beeld van mezelf snel, zonder me te laten wachten.…

dit huis verdraagt geen felle lichten en ook niets wat het trillen doet alleen het reciteren van gedichten en zachte zuchten doen het goed het geruisloos verschijnen en verdwijnen van zonnevlekken op de plankenvloer het kalme waaien van gordijnen en ver verwijderd duivengekoer en de weerspiegeling van kaarsen in de ruit wanneer de nacht…

Plots stapte je mijn leven binnen jij boetseerde mijn hart als een fundament tot het einde luisteren is meer dan horen het stormt niet meer van binnen jouw ogen weerspiegelen mijn ziel tot het jubelen van mijn hart het doet mij zingen in milde regen langs mals groene weiden maar wat ik bovenal bemin is jouw liefde met…

morgen is van glas de toekomst transparant met een lichte weerspiegeling van het verleden je droomt voorzichtig over morgen borduurt voort op je ervaring van vandaag morgen is van glas beslagen van mijn adem herinnering van Dromen over morgen sijpelen als water uit je handen geen houvast, oneindig lijkt de val als je in de overbruggende…

Maar misschien ben jij het oorspronkelijke beeld En ik de weerspiegeling?……

Gebroken dromen blijven onherroepelijk komen dagen als vandaag en die in de dagen erna spelen met woorden en altijd die vraag naar de weerspiegeling in de bloem der symmetrie zie loskoppelend van het super helder azuren kleurrijk gesteente de wegen en paden en door haar landschappen jou laten vergapen maar toch zo wakker als wat geen woorden…

golven ontrolden zich aan onze voeten heel kalm was de zee de wind speelde met mijn haar met mijn hand in de jouwe blikte ik zijwaarts en zag de zon weerspiegelen in de warmte van je glimlach wel een beetje spierpijn hoorde ik je mompelen ik niet jokte ik dapper na ruim twee uur zandstappen was het in lijn elf heerlijk uitpuffen…

blauw is mooi ik zie het in je weerspiegeling het overweegt de tijd van het landschap er is iets gebeurd een boodschap misschien of een verborgen oogst waarin het sterven alleen maar woorden vindt misschien deelbaar voor hen die het bestaan herkennen wanneer het blauwe uit oevers treedt als vingers die een stem vertolken als…

Zon die brandt aan deze zijde Van de waarheid - schaduwen Die nauwgezet vertellen Wat er gaande is, zichtbare Resultaten langs de randen Van dit dagelijks bestaan - Maar wat is die kalebas dan Die ginds kleurrijk weerspiegelt in het In het vensterglas? - Is dat wellicht Een tweede waarheid die nooit zal vergaan, Mooier, onaantastbaarder…

heb durven bevroeden: onzekerheid ontevredenheid hulpeloosheid moedeloosheid bitterheid genegenheid tederheid vrolijkheid vriendelijkheid al die kleinigheidjes bij elkaar is best wel veel maar ook de levenslust die nog lang niet is uitgeblust wat ik zoal uit je ogen delf zegt me zoveel over jou of lees ik onbewust toch weer de weerspiegeling…