Alle inzendingen over wieden OR Vlaanderen OR akker

Zelfs met miljoenen goede werken poets ik mijn wezen niet meer schoon Al schrob ik vloeren van de kerken wied rondom de oude perken Reinig in de hof de oude zerken er is slechts redding door Gods Zoon.…

Vlaanderen en Nederland iedereen opgelet spel mee wat net op het net is gezet fouten in punten komma`s en veel meer streepjes accents andere kant op dit keer maakt mij niet uit hoe jullie verschijnen als ik maar in die woorden mag meedodijnen.…

Ging je vroeger met 't gezin een dagje uit Naar Duinrell of naar Ponypark Slagharen Liet vader stipt zijn remmingen weer varen Als hij de gift zag op de achterruit 'Voortaan gaan we naar Vlaanderen, want Aan stickers heb ik regelrecht het land!'…

Voor menig streber is de grootste wens Een vorstelijke titel na je naam Die staat voor kennis, klasse en voor faam In Vlaanderen geldt dat straks ieder mens Geen 'hooggeleerde heer' of 'excellentie' Maar voor iedereen zo'n fijne vla-extensie…

Mijn huis is mijn leven Mijn verleden is mijn tuin Door de tuin naar mijn huis Kom ik thuis, elke dag Mijn tuin groeit Er bloeit geschiedenis Ik pluk er mijn lach Of zing verdriet Mijn toekomst is mooi Wanneer ik nu mijn onkruid wied…

(Canvascollectie Vlaanderen: wedstrijd voor amateurs, professionelen, bekende mensen voor het mooiste kunstwerk)…

Vandaag ben ik naar Vlaanderen gegaan, Ik dronk een kopje koffie in Oostende, De streek die vele voorouders goed kenden, Ook heb ik op de Brugse Markt gestaan. Maar dankzij 'Aernout' lang gelee - vier eeuwen - Is ons geslacht er één van échte Zeeuwen.…

‘Gegroet o Koning Willem Alexander Bedremmeld kom ik mijn ontslag aanbieden’ ‘Geluk gewenst, u kunt uw tuin gaan wieden Uw zenuwbaan is strakjes voor een ander Maar dat u nú komt, had ik niet gedacht Mijn móeder had u al zo lang verwacht’…

nee romantiek is overbodig het land heeft dat niet nodig Wiede Leegte oneindig wijd waar vind je dat in deze tijd…

De vrouw van wie hij ooit "Ma Belle Amie"-de Neemt strakjes elke week een uur vrijaf Om met een grote schoffel bij zijn graf Als in een trance het onkruid te gaan wieden Zo snapt ze dus geen woord van "She Likes Weeds" Maar krijgt het toch een geestverruimend iets…

In deze nieuwe maand wil ik níét klagen Ondanks het feit dat strakjes onkruid woedt En ik weer wieden, spitten, snoeien moet Gelukkig kan mijn lijf die last verdragen Alleen, vóór ik met weinig zin tuinier Is er dat grijnzend blauwe formulier…

Ik was van plan om mijn plafond te witten, En daarna: onkruid wieden in de tuin, Van buiten werken word je lekker bruin, Maar dat gaat nu niet door, met al die hitte. Nee, ik blijf rustig zitten, - ‘k ben daar gek! - En leg een natte handdoek in m’n nek.…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Wandelend door Vlaanderen met de meizon op mijn huid geniet ik aan alle kanten zie ik het fluitenkruid als fijn Brussels kant geklost alleen een Kunstenaar is tot zo’n kunstwerk in staat dit kostbaar sieraad dat helemaal niets kost noem ik voortaan kantbloemen (voor Martine Verhavert)…

Even lekker weg uit de gestoorde hectiek van de stadsmensen, even lekker met mijn klauwen graaien in de modder en zoveel mogelijk onkruid eruit trekken. Lekker smullen van de eerste, rode aardbeien en frambozen. De ringslang aan de kant van de sloot een knipoog geven en met veel genoegen de uien, aardappels en courgettes poten. Genieten…

Na lange regenval , steekt het onkruid overal welig op de tuinmannen kunnen het schoffelen niet alleen aan daarom wordt dringend beroep op vrijwilligers gedaan het schadelijk gewas kent nimmer ofte nooit een stop. Op Engelse kerkhoven moet met de hand worden geplukt lastig karwei voor wie zich uren na elkaar moeizaam bukt.…

zwarte aarde onder mijn nagels van het wroeten in de grond tuinieren zou gelukkig maken dus steek ik het onkruid uit en tracht er vrolijk bij te fluiten maar nog danst mijn deuntje niet wortels wieden in de rijke klei bevestigt wat mij steeds verdriet dat het spruitje aan de onderkant opgroeit met een schoffelangst…

enige tijd later ontstaan de mooie vormen en kleuren; zij opent haar hart op vruchtbare aarde gelijk een wilde bloem dorstig slurpend bij het opgaan van de prille ochtendzon en smoort als de stekende rode ploert de gouden akker op 't hete middaguur verzengend als 't kanonnenvuur…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Mijn schaduw zwaait driekwart rond mij heen niet te volgen ook al draai ik op een been andere mensen die mij gade slaan kijken rond, zien ze mij dan niet staan Aan de hemel staat ook Jantje maan sommigen hebben er al opgestaan een ongekend geluk alleen voor die paar eersten de anderen kunnen nu best met Vlaanderen feesten.…

eeuwig staan zondags de wagens uit de voorbij nacht gestold en stil staan ze in de stille knoop van stille straten en zwijgend gaan de straten daar, waar evenmin nog woorden wordt gewisseld en gaan langs de vele wagens heen en kijk in de spiegelgladde portieren liggen oude gevels gekerkerd maar niemand vraagt waarom niemand waagt het dat te…

Op een schier verborgen plein in Antwerpen schouwt het hoge Neptunusbeeld minzaam, waarbij zijn ogen onverstoorbaar waakzaam, heersende, vorsende blikken werpen. De vorstelijke drietand wil zich scherpen om het kunstwerk onder hem, met sterke naam, zelfverzekerd en trots, toch gehoorzaam, aan de zeekoning te onderwerpen. Scheepsboegen steken…

De zwarte akkers, het jonggroene koren, hoor! De veldleeuwerik!…

Tussen de akkers een laag ommuurd grasveldje – met boerengraven.…

We waren gelukkig in die tijden nog nooit hadden we oorlog gekend we waren kinderen zonder lijden zelf waren we koning, keizer of regent De sloten waren onze zeeën we verloren geen enkele slag pepermunt braken we in tweeën veroverden de wereld met een lach Nu de helmen door de halmen glijden de korenbloemen sterven in het vuur en het bloed…

als de dag buigt naar de zon en de aarde de hemel kust zoekt de schaduw traag haar weg over reeds gerooid veld dat verlangt naar stilte, een geborgen rust en vormt de herfstige kilte in de groeiende duisternis, langzaam spreidend, een deken van droefenis…

achter de ploeg loopt een man golvend worden akkers geruld een sterke os doet zijn werk trekt door oerkracht de voren mensen en dieren wachten op de rijpe maïs van het veld generaties lang zwoegen in de keerkring van tijd Naar het schilderij van Juan Miró…