Alle inzendingen over winter OR gedicht OR eeuw

Ik heb nog brandhout voor vele strenge winters en in mijn brein sprokkelde ik ideeën voor een eeuw maar mijn leven is een kluwen , een spinrag met te strak gespannen draden de ragebol kijkt lijdzaam toe het is nu wachten op bevrijding hoe kom ik los uit dit bizarre labyrint van onvervulde dromen zal ik stiekem over het muurtje kijken…

Mijn tranen komen niet voort uit verdriet ze komen wanneer de bomen kaal en levenloos lijken mijn hand de zon maar niet kan bereiken mijn tranen komen voort uit ijzige kou door de wind in de winter tegen mijn gezicht en dan loopt het niet zo in de gaten dat ik jou verstopt heb in dit gedicht.…

En dan vrijen zij in het helmgras tussen stern en zilvermeeuw zonder rust in een zucht door naar de 21ste eeuw. 1000 en (één) mensen 500 paar en (één) allemaal bij elkaar geraakt en ik ben maar alleen want ik ben die (één). (gedicht van de vorige eeuw)…

Dat was in de strenge winter van '96. ----------------------------------------------------- uit: 'Dierentalen en andere gedichten', 2003.…

Aanbeland in de herfst, lopend naar de winter van ons tijdelijke bestaan hier op aard denk ik; alles, maar ook alles Was het me meer dan waard! Dus herfst kom maar op, winter pak me maar, het kan, het mag en ik zal ‘t ondergaan In dit mooie aardse wereldse bestaan!…

sleep me door de winter door deze winter ik zou honderd dagen willen slapen mijn verstand is weg, lijf koud, geen gevoel laat me dan door de winter slapen laat tenminste mij door de winter slapen…

winter snijdend koud géén mes nodig wel warm aankleden hoor brrrrrrrrr…

omdat ik het te druk had met 't schrijven van gedichten ging ik te vaak voorbij aan wat anderen schreven zo trof ik onlangs de fraaie tekst van Albert Camus waar ik op slag warm van werd... 'op het allerkoudste moment van de winter kwam ik er eindelijk achter dat er in mij een onoverwinnelijke zomer zit'…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

gezicht zal zijn van gouden eeuwen in liefde zonder pijn…

twaalfde maand maand van winter weghollend licht Hoop, dat mijn gedicht u allen bijlicht in deze donkere dagen Geniet van de balletten die tegen het vallen van avond tegen het decor van hemel zich afspelen met in de hoofdrol: zonlicht en wolken.…

nu de tuin niet meer in het licht drijft en de winter aan lage schaduwen hangt windstil als wit papieren vogels met gevouwen vleugels voel ik het eindeloze gedicht waarin mijn stem zacht en zachter wordt de ogen geduldiger rondom de sneeuw die valt zorgvuldig door de stilte beschreven…

Ze vertelt over het donker, duister van de winter, dat de heimwee naar de zomer ternauwernood verdraagt; ze zweeft in een soort gedicht over 't bruinverkleurde klimopblad waar de herfst het hart uit at maar de nervatuur vergat en door het frêle raster valt het bleke Februarilicht op knoppen barstensvol lente.…

', Gedichten 1960-1990', 1997.…

Hoe dagen nu worden uitgelicht de stad in nieuwe dimensies baadt leven net ietsje trager gaat terwijl winter zich nog verschuilt achter decemberzon en blauwe hemel. Hoe over alles heen dat wachten op... op klaarte die straks gaat komen hoe toen en gisteren worden opgelijst als in een oud gedicht.…

U woont toch dicht bij koning winter? Hij heeft genoeg, vast voor een eeuw. Als u het vraagt, dan geeft hij denk ik, u wel een zak of twintig mee. Of zal zoveel te zwaar zijn kerstman? En krijgt u dat niet op uw slee?…

Sterren in de nacht Stralen helder licht Schitteren in kracht Scherpen het inzicht Toveren in pracht Tekenen het verhaal Tedervol gebracht Tastbaar duizendmaal Ergens klinken klokjes En muzikaal gezang En daarna sneeuwen vlokjes Eeuwen winters lang Ritmisch spelen koren Reiken je de hand Reizend langs vele oren Raken harten, in…

scheur de tijd hang de eeuwen in gekleurde stroken plooi ze met strijd het geel van haat en nijd dat geesten heeft gebroken het bloedrood en gewapend grijs van macht in kille woorden uitgesproken in groen de zoen van zondoorstoven zomers die nog steeds naar lente roken het hoge blauw van kou omdat de winters in hun eigen wakken…

jij en ik groeiden aan de zonzijde van het vrijgekomen land de nacht viel langs glooiende trechterheuvels enkel ons einde droeg een krans van stenen in de oase van samenhorigheid stapte ik over ijzige dagen en zag hoe vlak keien mijn graf omsloten in de weidsheid van stilte vlak voor het portaal naar een vrije wereld…

rusteloos beweegt mijn adem ergens laag boven de grond of is het mijn stem die niet meer bestaat omdat ik zwijg onder natte rouwkransen van gras en water te vroeg komt elk geluid, als hagel op getelde uren alsof duizend nachten drukken op het landschap van één dag ingezwachteld onafgebroken stil draag ik de transparante…

Maar Koning Winter dacht dit jaar Niet alleen een echte AMBTENAAR mag volgens mij met december reces Dus accepteerde hij de wijze les Kwam niet opdagen, geen sneeuw, ijzel of andere winterpret Neen, Koning Winter is met reces, dus: DIE LIGT IN BED.…

Rode en gele bladeren gieren wild doorheen kleffe plassen Naakte hoge takken grillig spookachtig schril ook schor Zwarte droeve onheilspellende wolken kruipen tergend traag Universum ondergedompeld in kille duistere winterslaap. Verse zo pure sappen borrelen op in stijgend cadans Cellen worden verbeterd ook vernieuwd; belofte op sprankelende…

Het wazige licht, bracht me tot een gedicht! Het bruine blad lag te verdrogen onder de bomen, die stonden heel stil en voelden dat de winter zou komen.... Dat vertelden ze mij. Op m'n hand zette zich een bij. Hij zoemde en ging! Ik zou voor dit moment meer willen geven, dan een ding!…

Na een veel te hete zomer wordt dit wellicht een koude winter, misschien de koudste van deze eeuw. Het stadse van nu is hier nog niet doorgedrongen. Hier heerst nog rust respect en genegenheid. Mijn verlangen gaat uit naar de lente, met al zijn geuren, gezang en kleuren, terwijl de winter hier voorbij glijdt.…

Hebben mij heel veel geleerd 'k Kan jou met mijn Gedichten vangen 'k Wil jou met mijn gedachten lezen Met gedichten eveneens Gedichte gedachten: speciaal Geschreven voor jou Woorden in mijn hoofd Vormen zich snel tot zinnen 'k Wil jou alleen (Samen met jou)(een) Diner in gangen…

Hebben mij heel veel geleerd 'k Kan jou met mijn gedichten vangen 'k wil jou met mijn gedichten lezen Met gedachten eveneens (Gedachte gedichten; speciaal) (Geschreven voor jou) De woorden in mijn hoofd Vormen zich snel tot zinnen 'k Wil jou alleen Slechts samen met jou…

in de twijfelzone van de zo op het oog nog winterse dagen en het verlangen naar de zon (in dit geval het voorjaar) is de dichter degene die zich verschuilt in één van zijn gedichten 'alleen in mijn gedichten kan ik wonen' schreef J.Slauerhoff ooit al eens tijdens zijn omzwervingen over zee en ik moet eerlijk zeggen ook ik vond daar…

in de 17e eeuw Soms zou ik willen dat ik daar even kijken kon Ook het "air" doet mee in de volle balzaal waar alle genodigden zich uitstekend vermaken In sluierende rokken en pruiken dansen zij met stijl en laat de muziek zich in hun passie raken Dit gedicht draag ik op aan George Friedrich Händel Zijn muziek is de inspiratiebron voor mijn…

zoals op vroege japanse prenten tederheid tot zijn recht komt en mij telkens in vervoering brengt zo zou ik willen dichten in ogenschijnlijk fragiel woordgebruik dat stand houdt door de eeuwen heen maar degelijke hollandse dichters maken dikwijls vierkante gedichten in louter hoekige zinnen waarmee ik niet wil zeggen dat de verzen niet…

Alles is daar maar we weten het niet: de woorden van het gedicht in het hart van de dromer, de belofte in het verlangen van het hart, de zomer in het juichen van de lente.…