Alle inzendingen over winter OR warm OR landjongeling

Goudgele koperen ploert je hebt de winter gevloerd daarvoor wil ik je bedanken met je prachtige warme ranken komt de lente in zicht de donkere dagen veranderen en het blijft langer licht.…

Eerst denk je nog is ieder hier dement, Maar Esten hebben heel goed in de smiezen Dat iets wat warm is nimmer kan bevriezen, Vandaar dus een verwarmingselement. De Estse regenpijp zit volgens mij Er in de winter lekker warmpjes bij.…

Als ik aan jou denk, stroom ik echt helemaal vol, vol met liefde Genegenheid die zich moet uiten tot zij weer bij zinnen is Mijn liefde voor jou gaat dieper veel dieper dan sowieso ooit geweest Samen met jou, dans ik het voorjaar tegemoet...!…

als vurige symbolen van een stervende zomer vallen rode en goudgele bladeren als een laatste glorieuze zonnebundel in de richting van de winter bracht de zomer opwinding de herfst lijkt altijd rust te brengen het vallend blad vormt een warm tapijt voor al wat leeft, groeit en bloeit onder moeder aarde als een warme deken…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Je wilt met mij praten over het weer, deze keer over wolken, regen, wind en dat er weer een storm komt meedogenloos voor zwakke bomen de winter is geen winter meer en de zomers te warm voor dromen je maakt je zorgen over het klimaat het laat mij eerlijk gezegd ook niet koud ach het waait wel over zeg je tot mijn verbazing terwijl…

Kale bomen, koude lucht te kille winters ik slaak een zucht en verlang weer naar een warm seizoen de bomen groen een hittegolf de zomer is gekomen en nu het eenmaal zomer is ga ik winterdromen.…

Aanbeland in de herfst, lopend naar de winter van ons tijdelijke bestaan hier op aard denk ik; alles, maar ook alles Was het me meer dan waard! Dus herfst kom maar op, winter pak me maar, het kan, het mag en ik zal ‘t ondergaan In dit mooie aardse wereldse bestaan!…

sleep me door de winter door deze winter ik zou honderd dagen willen slapen mijn verstand is weg, lijf koud, geen gevoel laat me dan door de winter slapen laat tenminste mij door de winter slapen…

Het warme meisje wast haren en geblauwde ogen. Zij danst op koude voeten de strenge winters in. .…

De winter is koud, nat en guur Warm is het bij het knappend vuur De wind giert om het huis Het is knus in huis bij de buis. Straks wordt het weer voorjaar Daar is het verlangen naar De natuur gaat dan ontwaken De eendjes gaan weer kwaken.…

Die winter houdt ons nu gevangen maar ’t duurt niet lang meer tot de zon in gouden glans weer warm blijft hangen en zingen zou als ze dat kon.…

Waar zwaluwen de zomer kiezen straalt de zon laag aan de hemel kleurt de winter een gloed vol warmte en is het tijd voor chocola met slagroom. Ik denk aan de sneeuw die maagdelijk wit op weilanden kan blijven liggen waar de koeien velig en warm gestald staan en wij bij de open haard onszelf warmen.…

Als de koperkleurige zon het bos met bronzen tinten tooit, als alles is verstild, warm van toon, verwaaien de winden en spoelt de regen zich weg. Dan wacht de natuur op het stille sterven in het koude wit, van de lange winter.…

ik dicht met jou een dichterslied door de jaargetijden in vrijheid van vogelvleugeltjes geboren rond mei rozenzomers blij kleurig als een troostblad rond een grijze herfst vlammend warm wanneer de aarde winters sterft…

Genietend van geestrijke sappen doet innerlijke naaktheid ontluiken, het warme licht streelt haar vormen rond tijdloze uren van genoeglijk samen zijn. In mijn adem fluister ik hem : "winter bewonderingen op z'n mooist.."…

Toen ik in mijn lente werd geboren was het zondag zondagskind Mijn zomer was warm en meer dan een paar en kort misschien maar tegen het einde kreeg ik haar Herfst kwam maar winter diende zich al aan daarom wil ik u nu bedanken en u en u en u en jij en jij en jullie ook en zij en hij en haar Ja, haar wil ik bedanken die mij huilen…

Ik wil weer schaatsen op het zwarte marmer Warme chocolademelk een lekker bordje snert Ik wil weer genieten van een Hollands tafereel Door zoveel schilders reeds op het doek gezet Ik wil…. misschien te veel De winter is nog niet zo ver Maar ik…ik ben er klaar voor Kom maar met die winterpret…

Verbijsterend hoe snel of je gewend raakt Aan een fietspad met de breedte van je arm Ik vind het bij +1 al lekker warm Het is echt weer zo’n winter dat het kraakt Maar zwemt het eerste nijlpaard uit de kooi Dan dient zich aan de dauwdrop van de dooi…

De winter is gekomen. Het is striemend koud! En denk dat niemand daar van houdt. We moeten er maar weer doorheen zien te komen... en weer van de zomer gaan dromen. Verlangend naar de warme dagen... Zo kunnen we de kou verdragen!…

de herfst is mooi en warm kleurt in tinten rood en zwamt hier en daar in stoelen een elfenbankje voor mijn lief ik zou zo graag de winter overslaan direct door naar de lente met dat onmetelijke groen in miljoenen nuances niemand in de kou laten staan…

De berenmuts weer stevig op het hoofd, De handen in twee warme wollen wanten. Klimatologisch klopt het van geen kanten, Alsof we van de lente zijn beroofd. Vanmorgen weer een sneeuwlaag op mijn pad, Ik heb het met de winter wel gehad.…

je bloesemt in roodwit verwachten na zware nachten met vorsten aan de grond die kou heeft krachten ondermijnd toch was ik er altijd bij ook in die winter op zijn eind maar naast de zon warm ik met jou de lentebloemen laat het voorjaar bloeien voor samen naar een nieuwe tijd…

je voeten raakten me met winter maar in je ogen sneeuwde liefde al ik streelde stelen van ijsbloemen ademde met warmte jouw bloeien en jij smolt wat was is nu verwaterd klatert als een lentes eerst beginnen warm kom ik bij je binnen…

wederom zijn woorden mij ontschoten, gisteren nog fietsten ze mij voorbij in grote getale nu blijft het ijzingwekkend stil daar een oprecht gesprek al langere tijd niet meer gevoerd werd was het desinteresse of bleek de winter niet koud genoeg voor een warme chocola…

mijn voeten blijven warm door mijn groene kikkersokken in de winter spring ik rond want ik ken de kikkersprong ik wacht nu op mijn Kerstprins eenzaam onder de mistletoe ik smacht naar lieve kusjes maar die kwakerd komt niet droef is toch mijn liefdeslot mijn prins slaapt in de modder…

Om met geheven hoofd te luisteren naar het wonder van de natuur dat winter heet.…

Maar Koning Winter dacht dit jaar Niet alleen een echte AMBTENAAR mag volgens mij met december reces Dus accepteerde hij de wijze les Kwam niet opdagen, geen sneeuw, ijzel of andere winterpret Neen, Koning Winter is met reces, dus: DIE LIGT IN BED.…

Rode en gele bladeren gieren wild doorheen kleffe plassen Naakte hoge takken grillig spookachtig schril ook schor Zwarte droeve onheilspellende wolken kruipen tergend traag Universum ondergedompeld in kille duistere winterslaap. Verse zo pure sappen borrelen op in stijgend cadans Cellen worden verbeterd ook vernieuwd; belofte op sprankelende…

ik teken net het nieuwe jaar in prille lijnen weet dat lente zal verschijnen maar de takken zijn nog kaal somber is de lucht het licht is nog tekort om warme zon te schijnen maar waar ik stop knopt al een blad dat wacht op het winterse verdwijnen…