Alle inzendingen over witte wijven OR poezie OR lippen

wanneer jouw lippen de mijne raken jouw tong zoekend in mijn mond dan lijkt het alsof ik vleugels krijg en langzaam opstijg van de grond…

de totaal witte kamer, jij, ik…

Wat heb je me al vaak Te vriend proberen te houden Met weer een belofte die Op zich al niet toereikend Was voor wat we samen hadden Afgesproken - en iedere keer Weer lukte het je om me te lijmen Daar waar ik diep in mezelf Wel beter wist - 't is beter om Er nu maar mee op te houden, Ook al was het wel ' t proberen waard, Uit…

Kom op Mark Rutte sla ze op hun bek Je kan ze aan dat zootje oude wijven Wat een gelul ze blijven constant kijven Die oppositie...zeikerds...knettergek Krol, Buma, Pechtold, Roemer, Wilders...plurken! Opzouten...erger nog dan Nederturken…

daar blaast de wind over het water creëert een wirwar aan golfjes hier bijten woorden zich vast aan het papier vermengt inkt zich met zilte tranen eens barst de poëzie los als een bevrijdende regen om te verstillen in stille woorden ingetogen, bijna wit…

Het spreken van je lippen Raakt aan het zwijgen van je ogen. De lippen die vloeien Steunen de ogen die verdrogen. Neem je je blinddoek weg, Hoor dan je mond die zegt: `bleef ik zojuist wegens lippendienst aan de ogen in gebreke ... nu mag ik weer voor mijzelve spreken.’…

op deze hand ligt elke seconde een afgrond steekt de constante factor tijd lek de dood moet je juist leven kom vrouwe, breek zes hemelen, ontdek de maan draait met het hoofd onbevangen deze collectebus wil alles nat, in een romantische bui me niets afvragen waarom het goed voelt, niets zeggen niets weten, van bijbel en god…

gulzig zoekende mond bevochtigt lippen kruipt dichterbij met schokjes inhaleert ze het leven en voelt warmte naar binnen stromen…

Op haar lippen brandt een kus antwoord op gerezen vragen heel teder aangevoeld ieder woord, iedere zin is nu te veel want streling maakt wakker wat schuil gaat in haar leven volmaakte rust, intens beleven wat is het heerlijk te weten dat je bij jou jezelf vergeten kunt…

Nog op mijn lippen gloeit, door al mijn aadren schroeit de kus, van uw lippen ontvangen... Van zwoele moeheid hijgen nog mijn longen, en reeds blaak ik toch van nieuw en aldoor-nieuw verlangen. Uw ogen zien mij aan..., mijn ogen zien u aan..., uw handen zoeken naar mijn handen...…

Haar lippen zijn machtig ze tuiten zich tot kussen die zacht zijn gehoor strelen in opwindend verlangen haar lippen zijn vurig onverbiddelijk trefzeker planten zij haar angel in zijn smachtende hart…

Haar lippen, en dan rent ze weg van mijn lippen -- op het harde glas.…

rust van poëzie…

Kijkend naar buiten, in al haar pracht staan daar stil maar ook vol kracht witte bomen. De vorst en rijp, maken takken wonderschoon het is prachtig, heel gewoon kale bruine takken, prachtig wit. Wie de schoonheid van natuur een wonder vindt, snapt dat ik geniet als een klein kind van dat prachtige fenomeen.…

je noemt jezelf mijn vriend al een leven lang je hebt alles voor me over wilt alles voor me doen dag en nacht bereikbaar en ja, we kunnen kletsen als een stel oude wijven lachen om alles, om niets … delen zorgen met elkaar ja, je bent mijn vriend. er is daar alleen ( ik voel het ) altijd die verborgen agenda.…

eerzuchtig groots schrijft de schrijver al nectarzoekend in de nachtelijke jasmijn die zich opent in de verkenning van de geheime mistral in storm van witte bloesem zelf in de pijn van gebroken talen heeft het controle over zijn poëzie als een ongerepte maagd die woorden verliest in druppels van wijnsap van het leven…

Een leeg wit vlak de letters onzichtbaar meestal met gemak maar thans; ik staar naar het witte papier zinnen verschijnen niet met een pen in het vizier ik zie, ik zie wat jij niet ziet het naakte blad geen poëzie wat komt het alfabet heeft letters zat maar nu is het verstomd dat witte A vier blijft onaantastbaar leeg op geen enkele…

ik spreek niet wanneer ik ’s nachts gebonden ben aan woorden en de sterren mij vertellen wat ik het mooiste vind ik denk dan aan lavendel de eenvoud van het maanlicht de glimlach om je heen een witte roos en blauwe vlinders ieder moment in poëzie gedeeld jij opende mijn schaduw gaf me kleine, witte vogels en op deze vriendenvleugels…

Gekocht Rode lippen kleuren het wit van haar zwart omlijstte gezicht een glimlach betovert zijn hart tweeduizend yen glijdt door vingers…

Italianen staan erom bekend het één en ander graag te overdrijven wanneer het gaat om eten, drank of wijven; een leefstijl waar je snel genoeg aan went. Daar stemmen de klassiekers van het heden liefst dertig vrouwen in één nacht tevreden.…

als de liefde stuk loopt en hormonen niet meer gieren door eens dampende lijven doe dan een stap naar het verleden en bedenk hoe hard je voor diezelfde liefde hebt gestreden niet dat het er iets toe doet, als man wens je lekkere wijven voor de seks ga je soms terug naar je ex…

Gutsend regent het oude wijven. Alle dagdingen verdrijven. De nacht vlucht. Fasten seat belts.…

Mijn poes spreekt een taal zonder moeilijke woorden: onze lichaamstaal.…

Een knipoog: ik kijk om, hij belooft iets, maar wat – wil ik geloven?…

Kussens onze troon een waaier haren de kroon ...onze ogen licht in de schemering Verlangen al wat danst en springt onze lippen een kus die zingt ...keer op keer bezegelde betovering van kruisdieren die strelen en met elkaar spelen ...in opwindende verwondering elkaar wild openscheuren ons bloed oneindig laten geuren ...uit de golvende…

Op een zomeravond nam de smid, een sterke jongeman een loopje met het leukste meisje Samen samen, even lopen Samen lopen als een reisje door hun dromen, en hun leven hebben zij elkaar beschreven Praatje praatje, stel je open Toen de zon begon te dagen verborgen zij zich in de kragen en braken daar een bed van riet Bedje bedje, lekker…

Van tijd tot tijd gebeurt het onverwacht dat iemand ruikt als jij zo kijkt en lacht ineens begint te dansen net als jij of zomaar woorden zegt die jij ooit zei Receptie in een groot gebouw een man praat met een vrouw en ik, ja ik verlang naar jou door hem, zijn lichaamsbouw "Hee, weet je niet meer wie ik ben? Kom op zeg!" lacht hij…

Anatomie is simpel er zijn miljarden voorbeelden van vrouwen zoals ik reproductiekamers in een stevig bekken darmen vol bouwstenen eromheen Dat is de ronde kern van mijn lichaam, mijn bestaan Twee machtige benen eronder om het voedsel te halen en een smalle bovenbouw voor ondersteunende diensten Ik ben eraan gewend, heb geleerd…

Onder mij warmen jouw handen mijn billen, jij kneedt en voelt of ze zich al spannen, we spelen lippend en likkend met elkaars zachtste huid en stellen uit te kiezen tussen voelen en aanraken, of om te draaien voor alletwee tegelijk, we branden onblusbare liefde in ons verlangen ik ril, het raam staat wijd open het is te laat voor schaamte…

In bed is het fijn ongemakkelijk liggen aan alle kanten mezelf voelend, ruim anderhalve vierkante meter huid precies passend gevuld met warme gevoelens dat ben ik, in levende lijve Het rekken en strekken van mijn rug en ledematen mag wel wat kosten aan geschreeuw om aandacht voordat ze slap mogen gaan slapen na de ontlading…