Alle inzendingen over zoektocht OR onmacht OR liefde

Eenzaam verloren verwikkeld in onzekerheid mezelf weer bekoren wordt de hoogste tijd. Waar was ik toen ten tijde van verlaat kan ik het nogmaals overdoen opdat het me beter afgaat? Speuren, zoeken een lange tocht bewandel vele wegen heb ik op de juiste plek gezocht waar kom ik mezelf nu tegen... Naar links of toch maar rechtdoor ga…

Wat heb ik misdaan, dat ik nu niet vrij kan gaan? Gevangen in dit lichaam voel ik me eenzaam, zwijgzaam. Het verlangen zo ontzettend groot, geef ik mezelf niet meer bloot. Wens ik vurig naar zelfvertrouwen, ondertussen steeds meer mijn masker aan het opbouwen. Hopend dat zelfrespect ooit de plaats van onzekerheid in kan nemen, en het einde…

een zoektocht werd het naar duizend woorden die niet komen wilden naar wat ik zeggen wou ieder woord bleef stokken opgesloten in mijn hoofd verwerden geen gedichten noch wat uitte mijn gevoel nu de levenstijd verwijlde mijn zoektocht ook teneinde bracht mij terug de woorden waarmee ik eerstens was bevlogen ‘ik hou van jou’…

je zwerft al jaren door mijn hoofd maar waar ben je werkelijk zo dicht bij van binnen zo ver weg waar dan ook als ik mijn ogen sluit zie ik de jouwe…

Alleen is waar waar alleen is daar daar waar het waar zich leent absoluut te zijn niets is minder waar daar waar het woord verwoord het vlees verbeend alleen is waar waar ziels alleen zich gelukkig waant.…

Wilde scheppingsdrang van de kunstenaar is een wolf, die voortrent over open veld, eenzaam huilt, door woeste honger gekweld; de speurende rover wordt niets gewaar. Hij sluipt tussen struiken, loert almaar... Schuilt ergens een prooi, of dreigend gevaar? Wachten heeft geen zin. Dapper heengesneld! Ruige bergen tegemoet. Vind het daar! Het…

misschien vind ik het morgen hoe vaak werd dat gehoopt het is het eeuwig morgen dat mij van binnen sloopt ook gisteren was eens morgen dat geldt ook voor vandaag en morgen is misschien dus blijft het nog de vraag ik kan en wil niet twijfelen hoe moeilijk het ook is na al die vorige morgens toen ging het ook steeds mis toch blijf ik…

Wilde regens, woeste winden zij verduisteren heel mijn pad Ik ga. Kan de weg niet vinden in deze steenhoop van de stad Kille druppels, koele monden kussen trachten steun te geven Ik wil de weg die ik ooit vond maar die weg lijkt afgedreven Harteloze winden, kille stenen geen die door dit somber gaat Ik moet door, volg mijn benen geen…

naakt is het toezien in het tranendal van de steengroeve waar van verre iets wuift de rand te hoog de plek te diep er is geen stem zodat spreken zwijgt er bestaat geen gids voor oude planten van afgesplitste loten met spruiten grind van de groeve is teveel in beweging zodat belopen te vroeg zou volgen…

Een zoektocht vol vragen is haar leven waarop zij geen antwoord kan geven.…

Zoektocht Zwervend door het ruige land met enkel wat bomen aan de kant van een zandweg loopt hij wat en hij zwijgt voor zich uit hij is de beschaving ontvlucht op zoek naar wat lucht op zoek naar het hemelsblauw in plaats van het stedelijk grauw hij is nu onderweg naar een plaats waar de zon achter de bomen verdwijnt en niet achter…

tijdens een zoektocht naar warmte heb ik de tederheid gevonden nooit gedacht dat ik iets zou vinden en dan tóch zomaar op een doodgewone doordeweekse dag ergens in november terwijl de melancholie van een herfstdag op de loer ligt heb ik gevonden waar ik eigenlijk niet naar heb gezocht…

Een reis te maken voorbij de huid tracht ik te vinden zonder beladen draden van alles wat iets was is niets wat het lijkt toen kijkt voorbij de horizon tegen de wind in om werkelijk één voor één de raadsels te ontrafelen en wil ik zijn nu onder de oppervlakte van jouw witte roos daar waar de geur van thuis brandt…

Ik vraag het de man die naast zijn Groningse stadsbus bij de remise recreëert, vraag het in Dorkwerd de gele vrouw die de bermen fatsoeneert, vraag het de bode in Sauwerd die met zijn post passeert, herhaal het in Adorp voor de werker die de weg herstructureert, maar een weet waar jij existeert. Wel de buitenstaander op het Pieterpad die jou exact…

essentie van zijn een reis zonder bestemming voor altijd dichtbij…

op niets ben ik ooit uitgekomen na het lange zoeken naar een speld de hooiberg lag in duizend delen ik zat ernaast volkomen uitgeteld…

Door een zandwoestijn zoek ik leven een schaduwplek een koele bron luwte van een rots die mij rust kan geven bevrijdt van pijn en brandende zon. Ik zoek een koele wind als streling een zachte bries als levenslucht een verfrissende stroom ter verkoeling veilig voor geen kwaad beducht. Ik zoek die plek tot over de horizon waar hemel en aarde…

Geen taal kan zeggen wat er in mij omgaat. Alles is beeld. Alle beelden klinken. Gedachten en woordenstromen. Losgeslagen betekenis zoekend bodem om te ontkiemen Gedachten, gevoelens leegte en overvol Spreken en zwijgen. Leeg en verlangend. Wetend dat het is er is.…

‘in de schaduw van de wind’ kijk ik naar ‘het labyrint der geesten’ en ‘het spel van de engel’ dat me als ‘de gevangene van de hemel’ dwingt het van buitenaf te bekijken maar wat mij het meeste stoort in wezen is dat ik niet zelf mee kon helpen zoeken het toch wel intens mee beleefde door het allemaal te lezen in de romancyclus ‘Het…

Ik heb je gezocht in de supermarkt bij de bakker in de ruggen van mensen mijn roep tevergeefs nu in stilte gedompeld ronddolend in een verstard geraakt lijf in fluisteringen je naam gespeld alsmaar en alsmaar tot ketting geweven ik heb je gezocht in het parkje om de hoek bij de slager en in het verhaal van een boek en ik zoek…

doodlopende weg in een doolhof vol vragen nergens een antwoord…

Minnaar van dromen zou je willen vragen aan het einde van het eiland dingen die echt deugen zingend over liefde zoete wens in duisternis dat je best weer wil begeren voor die droom aan vasteland zo lief jouw lieve zinnen dromend over liefde overtuiging van geluk zoektocht naar waarachtigheid vliegend over erotiek een onbestemde dorst…

Heel zijn leven op zoek naar de zin De zin van het leven Een zoektocht vol waanzin Zijn gezin vindt het onzin Verlaat hem voor een nieuw begin Heeft het leven dan nog wel zin? Hij staakt de zoektocht Hij bereikt het eind van de zin Punt…

Er zal ook voorspoed zijn wanneer je zoekt maar ga dan niet te snel, mis de details van het leven niet want dat ís die zoektocht wel. Het leven: een vaag begrip, niet altijd goed verstaan, maak er dan die zoektocht van naar de reden van jouw bestaan.…

Ooit goudgeel wuivend korenveld verminkt door woeste voren de golven wreed onderbroken ...de harmonie verloren Ondoordacht vertrapte toekomst bedekt met stervende aren vertwijfeld brodeloos zijn ...het niet kunnen verklaren…

onmacht in de strijd het gevecht met jezelf verwoest wordt een leven verscheurt door pijn waar angst sluipt in nachtelijk dwalen het zoeken naar waarom de vraag, nog hoelang en jij luistert naar stilte het snikken gesmoord angstvallig wakend dat niemand het hoort…

Ik zoek niet meer, naar het zin van het leven, maar naar waarden, die het draaglijk maken en mij kunnen verzoenen met mijn onmacht.…

Onder golven bedolven in het kolkende water in onmacht getracht niet te denken aan later steeds buigend en zuigend en eindeloos diep afschrikkend verstikkend en doof toen ik riep.…

De boodschap was zo verteld en zo verklaard Het werd gebracht kalm, rustig en bedaard Een schouderklop en een hand Daar stopte het medische verstand. Een half jaar! Wanhoop, verbijstering en tranen Emoties zonder banen berusting, ongeloof en opstand Allemaal kregen ze de overhand Een half jaar! Denken, doen en praten Dit wil ik doen en…

Als ogen waken spreekt de taal en veegt tranen uit het zicht jouw gevecht verlaat de tweebaansweg finaal verloren wanneer stappen niet verder lopen en ook jij de muur niet meer ontwijkt zal ik steen voor steen onze taal opbouwen welke ooit geschreven is…