Alle inzendingen over kinderen

Van verdriet is dat ik verdrink En dat om mijn eerstgeborene kind Een klein kereltje o zo fijn God wat was ik blij jouw moeder te mogen zijn Dit alles is mij na 26 jaar ontnomen Alleen omdat zij in je leven is gekomen Zij is het die bepaalt hoe alles moet En jij? Jij vindt alles maar goed Wat zou ik graag mijn kereltje sterk zien Dit is…

op woensdag gaan we samen naar de bieb met mama en met beer we halen dan een prentenboek met heel veel mooie plaatjes papa brengt mij altijd naar bed hij leest voor uit het boek samen zingen we een liedje hij knuffelt mij en lacht beertje bromt zacht: kusje…

Driejarige kindjes wroeten dolgraag in 't zand scheppen kneden al verbeeldend maken gestalten uit het gewone leven eveneens monsters en paleizen om verwoede strijd dan sterke vrede te brengen op de kleine stuifwereld deze speelsheid is de oerdrang tot nodig zelfonderhoud bij ruwe zwerfstammen die de grond omkeren en uithollen voor vruchtbaarheid…

Haar kleine voetjes groeien En d‘r haar wordt al zo lang Haar fanatisme in het stoeien Maar ’s nachts nog o, zo bang Leren lezen gaat zo snel En de woorden die ze kent En het bloed onder m'n nagels Als zij haar kleine zusje jent Logica en intellect Je vindt het maar gewoon Je handen smerig of bevlekt? Je maakt het zelf wel schoon!…

o ja, zij liep over het ruwe zij proefde het bittere kruid de aarde sprak geen woord van welkom een relatie was een branden niet van verlangen maar dat van het vuur der ontrouw de aarde sprak geen woord zonnekind, je zoekt op plaatsen waar geen liefde is, geen paleis jouw noden zijn van kristal pure liefde, het hogere al richt je liefdespijlen…

Het hoedje van Katoo, het is van puur natuur; ik zie het graag, het kind is nog vol vuur en aandacht voor de wereld; het blaakt van levenslust en drinkt vertrouwen uit de bron die nimmer droogt, want leven is gegeven. Een kind kan dankbaar zijn en ongestoord het nu-moment beleven. Waar is mijn eigen kinderhart gebleven? Ik hoop dat ik het…

Moe na lang spelen op het scheepsdek ligt de kleine reiziger 's avonds in zijn warme gerief'lijke hut is zelf een spel tussen zee en hemel lichte deining lokt kinderverbeelding doet de omringende zeemonsters steeds dansend verdwijnen _ weer verschijnen met open muilen toeschieten... toont binnen de patrijspoort vloeiend sterrenballet dat…

Hoe ben ik er toe gekomen, Verdriet, jaren, liet ik mijn tranen stromen Het nam bezit van mij. Tot ik troost vond in de klei Ontspanning vond ik aan de zee Die nam al de pijn van me mee En ik boetseerde er lustig op los Voel me af en toe echt verlost Het beheerst niet meer zo mijn leven Ik heb alles geprobeerd te geven. Maar als je…

'k Ben een Sinese weze, een wezen vol ellende, die moeders borsten nooit noch heure zoen genoot! en vader, die mij voor zijn kindje niet en kende, liet mij van wieg, en huis, en leven schier ontbloot! o Goede Vlaamse klenen, zoudt gij mij laten wenen zo ik om hulpe vroeg? één stuiver waar' genoeg. Zij laten me al allene, allene en zonder…

een ridder van twee jaar staat na zijn speurtocht stralend voor me een afgerukte bloem in zijn rechter knuistje “is voor Oma”…

mijn voetjes warmend hoog tussen je zachte dijen denk ik plots aan die kale man die vroeger de piano stemde en alleen maar melk en regenwater dronk. Hij geloofde aan reïncarnatie en - verstrooid de snaren toetsend - heeft hij op een dag verteld dat ik vroeger een prinses was of de dochter van een Indianenstamhoofd en Kiruka heette…

er was altijd wel iemand die niet paste onder de paraplu in de klas kon je hoofden met natte haren tellen.…

Dit grote lichaam, jou welgezind Een plek om bij te schuilen Zekerheid, te worden bemind En de vrijheid om te huilen Een kleine deken kan volstaan Mijn lijf zal jou verwarmen Ik ben een sprekend, levend bed Met veilig sluitende armen Je kleine neusje vol met snot Smeer het maar aan je vader Wie kan er enige boosheid voelen Naar zo’n onschuldige…

Zo klein als je bent Toch ga je het winnen Ik ben reeds nerveus En het moet nog beginnen Dit bordje met pap Scheidt mij van de vrede Wanhopig ga ik voort Met mijn dwang en smeekbede Met rammelaars en spelletjes Met liedjes en een fluit Enkele happen gaan naar binnen Tot ik op de muur stuit Van jouw stenen niet willen Van je tanden-op-elkaar…

Het beleven vol verrassing van de kinderjaren blijft in ieders denken Venus - standvastig blinkend aan de nachtelijke hemel zonder wolkenflarden maar wil soms weer ware ervaring zijn lang vergeten vuurbollen uit een pril heelal komen opeens aansuizen treffen rijpe mensen spreken tot hen gelijk luchtgemurmel tussen struiken jonge vrolijke…

Het jonge kind speelt in een glooiende weide. Nergens is de toekomst zo ver als juist hier. Een wandeling, gewoon om de tijd te beiden, zonder reden of doel, gewoon voor het plezier. Vanaf de weide kun je naar gindse heuvelen kijken. Daar lopen figuurtjes, ze passen in een kinderhand. De uren duren langer, de tijd weet van geen wijken, als…

Mijn kinderen gaan misschien nergens heen maar zij komen uit alle uithoeken vandaan. Alle mensen zijn zo verschillend en toch één, zij kunnen in vrije gedachte overal heen gaan. Langs de grenzen van het stille avondwater gaan schepen over een spiegel naar de horizon. Daar ginds rekent men af met de mensenhater die niet terugkeerde toen het…

Wie zoekt niet, met groots allure, de mystiek van z’n avonturen, uit ervaring van verdriet en schijn? Noortje zoekt het kleine, verdiept zich in de echtheid van de mensen, richt zich op hun onontdekte schreden, intuïtieve treden naar niet bestaanbare mogelijkheden. Ze betovert de aardse waarheid met haar hemelse penselen tot…

Klasjes kinderen rennen uit school,parapluutjes werpen schaduwen over zon en regen en in het aureool van het verleden, door met hun praatjes de hemelen te bewegen wordt alles gewist, boort hun schaterlach miljoenen kleine gaatjes in de plassen die aan het asfalt kleven. Ver van de moraal van schaamte in een boetelicht over werelds…

ik wieg je in het koren bij het vallen van de nacht hoor de treurwilg lieflijk zingen zelfs de aren neuriën zacht ga maar slapen lieve jongen want jouw oogjes zijn zo moe van al jouw rare bokkensprongen nu mag je naar dromenland toe ik wieg je in het koren op het ritme van de wind welke niemand kan verstoren droom maar zacht lief sterrenkind…

en zo ze zijn, zeven kinderen uit zeven verborgen hoeken allen met hetzelfde raam uit klei niets bestaat zonder reliëf wanneer dromen veel verder gaan dan grenzen geef hen een hand veeg het snijden uit hun gezicht en dat wat er rest tussen Oost en West laat hen, het daglicht in, veilig met naakte voetjes slapen voorbij muren…

Het meisje kan pas lopen strompelt deinend hortend door de tuin naar een struik waaraan één grote roos hangt dat bleke zachte elkaar liefkozende geel en roze... vertrouwde gemengde vla oh! _ heerlijke wenkgeur vol roepende vragen diep snuiven voorzichtig tasten fijne sierlijke frommels die ontvouwen verbieden drie bijen kruipen…

Mijn dochtertje steekt haar hand op murmelt: moesj moesj ik raadpleeg de speelgoedmand neem een geliefde donzen muis die bot wordt geweerd vader draait zich telkens om grijpt alles steeds dat gestrekte vingertje moesj! moesj... dwergspeurtochten in 't rond muren suizen en zwellen verdovingsgas vult de kamer…

heb haar in de armen ze is nog vreemd probeer een blik te vangen ik ben een schim ze is wat van de eeuwigheid ontheemd ik draag enkel, voel weet niet wat en denk, wat is ze ver zo onbewust kan ik al mijn stem laten horen zal zij mij nog kennen, als het ooit later is ben ik er dan om te verwennen op het pad naar zonnegloren…

Op een blinkende lentemorgen rent het kind verrukt over de zandweg door 't boerenland jubelt om de nevelkronkels als frisse damp uit witte gesponnen suiker watertandt wanneer hij mooie huizen ziet gemaakt van stijve slagroom of gladgeschaafde griesmeelpudding springt naar de weide die hem zwakjes weert toch met elke dauwdruppel vrolijk…

met elke huivering en wankelmoedig taal verloren kus ik zee van je lippen je haren wild van wind en wat van adem blijft als meeuwen schreeuwen langs de vloedlijn scheren of onbarmhartig in gestrande schaaldieren pikken ik verzamel wee riekend wier alle flessenpost razend schuim klonters taai teer en teken met braakhout van dromen…

's Avonds loopt een kind peinzend achter het huis om, ziet door zwarte boomkruinen het sterrenrijk: hoge èn verzonken hemels binnen bereik van één wijd, overweldigend vorstendom. Benauwend klein is de wereld rondom, glazen wanden onder duwende lucht gelijk. Het ventje voelt zich ontmenst, onbelangrijk: een wilde snoek in de goudvissenkom.…

Oma; je hebt iets fout gedaan; ik zie maar één engel voor je raam; en wij zijn met z'n drieen! Dan zie je het verkeerd m'n kind Kijk nog maar eens goed. Ik wed dat je in mijn huis echt drie engelen vindt; Hou goede moed. O, ja oma ik zie het nu; en wie ben ik? Dat mag jezelf bepalen! Mijn kleinkinderen zijn engelen hier en…

Wat weten vlinders van augustus? De buddléia bloeit, ze nemen het ervan. Je dochter kan dat eigenlijk niet aan, zo ijl, zo flinterdun haar jurk. Je bent haar vader maar kunt kijken als een man. Waar eindigen haar poten? Hoge zomen vangen wind, de zomer raakt nu op zijn bangst. Ze fladdert weg, je kijkt haar na zoals de vriend die…

Een sterrennacht op de wereld geworpen, In sneeuw begraven door de wind, Houthakkers brachten naar hun verre dorpen Als een gevonden schat het sterrenkind.   Zij dachten hun vrouwen gelukkig te maken Omdat zijn mantel van zilver was, Maar zij moesten hem voeden en bij hem waken Als was hij een…