Netgedichten

netgedicht (nr. 40.533):

WIEGEND RUSTEN

Moe na lang spelen op het scheepsdek
ligt de kleine reiziger 's avonds
in zijn warme gerief'lijke hut
is zelf een spel tussen zee en hemel

lichte deining lokt kinderverbeelding
doet
de omringende zeemonsters
steeds dansend verdwijnen _ weer verschijnen
met open muilen toeschieten...
toont
binnen de patrijspoort
vloeiend sterrenballet dat een wooord brengt
strenge vrijheid bij onvast leven
broze geest van 't sterke mensenvernuft.