Alle inzendingen over humor

Hier staat het blauwe paard Wat kan het dier nog hopen Nadat hij bij een merrie Een blauwtje heeft gelopen. Het denkt komaan, Ik moet me fluks vermannen Zodat ik kan gaan werken Aan mijn OTTT dekkingsplannen.…

Wubbel Wipstaart was geheel bruin behaard van zijn kop tot zijn staart rende altijd in volle vaart en had een opa met een baard hij was jarig midden in maart kreeg dan een lekkere worteltaart en een mooie verjaardagskaart zat ’s winters kalm en bedaard gezellig voor de open haard had ook veel lekkere nootjes gespaard en dat voor de winter…

Elke ochtend hetzelfde ritueel: mijn ogen glijden met narcistisch welbehagen over het oppervlak van mijn gelaat. Al bijna tachtig en na het scheren als een babyhuid zo glad. Diffuse illusie; daarna, mét bril op, toont de spiegel een geplooide oude man. Natuurlijk is het zelfbedrog, maar gun mij desondanks op iedere ochtendstond een…

Ik ga maar eens proberen Me niet meer te vergalopperen. Bij tijd en wijle Me te overijlen, Straks ben ik nog “kastje wijlen”. Hop, hop, hop, Papaatje in galop.…

Al zolang ik leef Ga ik graag over de schreef, Dan ben ik pas goed op dreef. Want wil je volop leven, Zul je vaak moeten overschreven, Een mooie schreef Is waar ik voor leef.…

Gedaan en gegaan verdwenen in heden ontstaan een blaam in nieuw verleden gegoten veel tranen van het wenen en krampen in spieren van rennende benen…

Het is al jarenlang bekend Dat je de verpakking goed moet lezen Maar soms is het onzinnig Zoals hier duidelijk wordt bewezen. Hier gaan ze wel erg ver Om zich er mee te bemoeien Want door dat schudden met je billen Ga je enkel maar lopen knoeien.…

verbijsterd krabt de kreeft zich met zijn schaar en wijst soupeerders op een groot gevaar... er zwemmen haaien in de bouillabaisse…

Beste Jacques Brel, wat lul je nou toch? Als er iemand ons verlaten heeft dan ben jij dat wel!…

Sinds het halogeen licht Is de peer, de peer niet meer. Vele veranderingen alom. Waar komen die dan op neer? Omgangsvormen worden virtueel, Ons gedrag raakt verstoord Omdat bij een ontmoeting Geen 'hallo' meer hoort.…

jaar na jaar de vuursteen heeft geen besef van tijd nodig liggend wat oncomfortabel in een rivier steen te zijn toevallige voorbijgangers schaatsend met ijzers is het ijs het enige wat de steen nog scheidende houd om een vonk te creëren…

Op haar pantoffels loopt Hendrickje Stoffels op het Museumplein waar ze wat uit wandelen gaat Verbijsterd staren de kunstminnenden naar het lege doek Maar Hendrickje is dan al verdwenen om de hoek * van de Van Baerlestraat…

Zij wil hem een kusje geven hij is ruim een en zij is drie kinnetje naar voren, mondje getuit handjes op de knie. Hij denkt, he, wat krijgen we nou doet snel een stapje achteruit maar is nog niet zo vast ter been en glijdt natuurlijk uit. Haar kusje was al onderweg maar gaat in lucht verloren want daar is plots geen kindje meer dus duikelt…

Er was eens een hond die mensentaal verstond hij was geboren met bijzondere oren snapte alles wat je zei was zelfs in Engels en Frans een kei had best een goeie baas al vond hij hem soms wel wat dwaas die dacht dat hij heel mooi kon zingen maar het waren oor folteringen dan ging hij maar meedoen en hard janken maar in plaats van hem te bedanken…

Drie stoelen op een rij Ze worden niet bezeten Maar waarom staan ze daar Dat had ik graag geweten. Ze staan te wachten op bezoek En zonder het zelf te beseffen Kunt u ze in een wachtkamer Wachtend op uw bezoek aantreffen.…

Met slechts cup A was zij niet ruim bedeeld, Maar nú heb ik bij haar iets waargenomen…. Dat komt door al die omgevallen bomen, Want reken maar dat dat behoorlijk scheelt…. De wijziging, die ik bij haar bespeur: Een flinke bos met hout nu voor de deur.…

Er voer een bootje in een slootje met een vogel in een kooitje O, wat zong dat beestje blij als een nachtegaal in mei alles werd er vrolijk van zelfs de koeien in de wei Een dartel springend lammetje midden op een dammetje mamma schaap kuste spontaan haar lieve pappa rammetje Geiten en bokken verliefd in hun hokken niemand had nog zin…

Roeren in de pannen afgesleten houtje als je de saus wilt proeven nauwelijks nog een kommetje zo dienstbaar door de jaren dat je niet goed beseft hoe je haar zult missen als ze in de vaatwasser straks teveel is uitgeloogd vanzelfsprekendheid gevaarlijk geruststellend met stille gewonden en zelfs vermoorden in de slagschaduw van mijn…

Zachte pootjes zachte vacht scherpe nagels scherpe tanden een stoere kat op eendenjacht waar zal ons eendje stranden In tijgersluipgang nadert hij het waggelende dier hij komt wel akelig dichtbij het wordt gevaarlijk hier Maar net voor de fatale sprong hij schudt reeds met de kont draait plotseling de eend zich om want hij ruikt nu lont…

Rondom de afgelegen wei groeiden klaver en margriet, wat koeien zomaar bij het hek, veel meer leven gaf het niet. Wat verderop een houten schuur waarover hoge bomen bogen, daar, onder toezicht van een kip, heeft zij haar echtgenoot bedrogen.…

eeuwen oud, bomen omzomen het graf de dood heeft mij mijn leven ontnomen voor straf geen woorden vuil daar lig ik dan ongerijmd…

In een al omvattende stilte valt ´n zucht me al te zwaar laat staan ´n kuch maar ook oh en ah voelt tenenkrommend aan Maar het meest vreselijke is de geur, de reuk van een onhoorbare wind die altijd mijn kant vindt maar bij nader aftasten zich niet meer in mij bevindt!…

Ik heb de duivel zijn staart ontnomen hij weet zich geen raad Weet niet wat hem is overkomen en kijkt verdwaast rond Ze kijken nu naar zijn blote kont maar laten we eerlijk zijn Ik lach me een deuk als een duivel is uitgepraat…

Droomde van de tempel der sonnetten de priesteressen klessebessen luid beschuit met veel vocht zet behoorlijk uit alles klopt zelfs dames in korsetten Lies Obies zingt forse klankgedichten vluchtig ingepompt door adelborsten die in koren schallen zonder kosten zij behoren tot de lichtgewichten qua metrum en jambe komt zij er door hoewel…

De echte tragedie van vijftig is niet dat je zo veel verandert, maar dat je zo weinig verandert. Mijn enige voornemen is om sommige van mijn gewoonten elk jaar te veranderen, desnoods in slechte zin…

Op de foto kun je zien, Wat wetenschappers bedoelen, Als ze schrijven Dat bultbuiken aanspoelen. Bij de man op de foto Staat zijn buik op springen, Omdat hij bij leven Het eten niet kon bedwingen.…

Om hem terug te pakken Besloot ik een poets te bakken. Maar waar ik ook keek Ik vond alleen een gemene streek, Ik liet de moed haast zakken. Toen vond ik in van Dalen, Je moet een grap uithalen.…

Vaak is het niet wat je ziet. Wat valt er hier dan te leren? Daarvoor moet je het hele plaatje Maar eens grondig analyseren. Als je heel precies kijkt Moet je tot de conclusie komen, Dat de foto van die boot In de boot is genomen.…

Het hek is van de dam, Wij kunnen ons weer vrij bewegen. Voor de een is het een ramp voor de ander is het een zegen. Velen konden die vrijheid nog niet aan, Toen is het uit de hand gelopen. Nu vraagt men zich af Waarom moest dat hek zo nodig open.…

Hoe dan ook, Het was een practical joke. Je moet je wel voorstellen Dat je de grap niet moet vertellen, Maar moet doen, en flink ook. Nu alleen nog hopen Dat het slachtoffer erin gaat lopen.…