Alle inzendingen over rond

Een Brits toneelgezelschap zoekt een lijk Om vierentwintig maal te figureren Wie stervend is kan heden reflecteren En ligt dan straks misschien als lijk te kijk De rol dient tot demythologiseren Van alle raadsels rond het dodenrijk Wie deze rol wil moet (néé, géén gezeik!)…

Verward loop ik rond Waarom dat weet ik niet Alles lijkt te zweven Terwijl ik doelloos loop Een vogel die fluit Doet mijn hartje springen Ik kijk nog eens rond Maar mijn vreugde verdwijnt Het geluid is weg Mijn zicht is zwart En ik kan nergens heen Ik kan wel gaan lopen Maar ik zie niet waar ik ga Ik kan wel blijven Maar ik zie…

Sidderingen, die tot zijn diepte dalen, Hij voelt ze niet, verdiept in pijn van wond: Zijn teerheid bloedt parels, die, klein en rond, De ronde zee, immense paarl, herhalen.…

rond mijn hart het web van loze woorden valse bescherming tegen alle waarheden die zich onweerlegbaar van mij afkeren waar lede ogen dwingen tot terugtrekking nog voor het startschot klonk, het is oneerlijk al wordt geen verzet geboden in losse zinnen het vindt mij eerder dan ik mij verbergen kan losgebarsten regenbuien doorweken het papier…

in een ander wiel grijpt Weer de hele cyclus rond weet niet meer de plaats, waar ik stond begin maar weer in het Oosten waar ik mijn ontstaan vond Het hele wiel zal ik volgen tot ik erbij neerval en zwicht kennis vergaren en verzwolgen arriveer ik in het Noorden, in-zicht.…

De handen in aanbidding rond de vleugels, rond de borst van de zwarte vogel, die zich verlegen afwendt. De vrouw met de lange, slanke vingers droomt weg in haar lijkwitte gezicht. De kraai als symbool van dood en onderbewustzijn is hier beschermengel in vermomming, kenner van de onbewuste driften en een visionair medium.…

Als een klein vogeltje spuug je in het rond. Denkend dat je het hebt gemaakt Ben je nog niks veranderd daar sta je dan alleen met spuug druipend uit je mond.…

Ik loop jouw route tel de stappen kijk de kamer rond klamp me vast in het moment waarop jij net nog naast me stond de moed ergens hervonden…

Regendruppels vertekenen het beeld, ronde bollen zijn de koppen van de lantaarnpalen als aura's rond heiligen en je gaat je langzame gang, met pijn in je hart ga je de eenzame weg.-…

de weg beweegt, kruist bomen aan, kruinen die in mist blijven hangen zich nooit voltooid hebben en nu bladerloos zijn misschien waren we vrienden langzaam in een wandeling door herfst in het oude, vertrouwd zoals de ochtend die nesten bouwt op schouders van het ronde zwijgen verstaanbaar en gehuld in handen ook al boog…

(proloog van een epos in 4 delen) O, koningstroon van zilverschoon wiens plaats is lang verschoten De bladeren liggen in het rond gevallen van de bomen Wel stratenlang luidt weegeklaag De roep om lichte dagen Zijn krachten die men putten kan voldoende om te dragen?…

zorgeloos minuten telde drie plastic bloemen vernoemen slechts een oude naam het bed is wit, de slangen sluizen zoveel druppels aangelijnd een witte arm er ruist kleding rond de wetenschap dat leven slechts vergankelijk is waarom mis ik nu de eenvoud van hun kleine huis?…

vliespoten, natuurlijk waggelen geeft een kolderiek effect stenen werden muren muren huizen dorpen steden het zou maar een aantal dagen duren, met een beetje pech een hele maand het duurde maar, het duurde vele jurken verslonden dat kleine ronde dingetje vergeten in het donker…

Ergens in Breda 's grote tuin vol graven staan, keurig opgestapeld, woningen van wilde bijen; ronde openingen in 't hout bergen woelige werkhaven. De diertjes zoemen rond om zich te laven aan bloemen, die stil opbeurend zingen tot mensen, die hier overdenkingen, door vrolijke bloei geleid, verhalen.…

Ga ik met haar de zon in het rond.…

'n kat te sing vir 'n glimlag van jou Sien my styf getrek kalwers Ek gaan rond op een been oor 'n dik koord met drie goue balle in die blou lug…

Waarom heeft dit onze vriendschap Op zo een manier kunnen verstoren Dacht dat men op een vriend kon bouwen Dacht dat vriendschap was om te vertrouwen Begrijp nu wat ik aan je had En bouw een muurtje rond mijn hart Zal me nooit nog aan een vriendschap hechten Hoef dan nooit nog met mijn gevoelens te vechten.…

Verdwaald in zoveel ideeën loop ik doelloos rond Verdwaald in mijn eigen gedachten pieker ik mij suf Verdwaald in zoveel onrecht zoek ik nog steeds wat rust Verdwaal in een eindeloos doolhof van denken Wie toont mij de uitgang?…

haar leven duurt nog als de wormen zijn uitgegeten haar vlees is niet te zien maar doordringt de kamer met gedachten haar kracht is als een inktvlek op een laken een ronde golf in een vijverspiegel haar geboorte is pijn als zwerende wonden verloren illusies en vergeten zinnen…

het rondde in goud de massa wit gebundeld licht waaierde uit in krachtige stralen die hun intensiteit zelf bepaalden met energie overgoten baadde aarde in de bron van de zon waar scherpte en rechtlijnigheid het credo van de eeuwigheid zong…

geurend drijf ik in kringen rond open mijn bloemrijk gezicht straal aan de oppervlakte van mijn wezen voel en proef het leven in veelkleurig licht adem oeverloos zonder zorgen als mijn bloemen sluiten kijk ik alweer vooruit naar morgen…

Gister keek ik in het rond.... Alle familie en vrienden bij elkaar Huilend denken ze: "Was hij hier nog maar..." Als ik langs je kist loop voel ik jouw kou fluister dan heeeel zacht: "Ik hou van jou"…

Ik moet de blanke gaten in mijn hoofd slaan die het weten wissen, de kalmte brengen rond het wellen van mijn zijn, de sombere som ontcijferen. Woorden wil ik, rechte woorden als handlangers, als messen in vlees. Pas dan kan ik ophelderen, mij opheffen en neerleggen.…

. - ik ben nog even naar de Agora terug rond zes - dag - Sokrates…

Zoen me op de mond en kijk me daarna aan Je ogen draaien prettig rond en laat alsjeblieft je brede glimlach staan Als een foto die ik zo vaak als ik maar wil kan bekijken Neem ik jouw strelende gezicht in me op, jij die mij met liefde wil verrijken…

Dat item komt geregeld in mijn zicht Hij wordt het níet, luidt nu weer het bericht Dat als het meest recentelijke rondsnort Komkommernieuws dat wel iets weg heeft van Het vraagstuk rond ons leger naar Sudan…

mijn hoofd ligt zwaar tegen je borst en zuchtend zwijg ik ogen dicht mijn handen rusten rond je zij ik hoor het hart dat ritmisch klopt jouw adem sust mijn lust aan kant gerust toef ik in dromenland…

Ik spreek woorden Als gouden druppels Ik regen Wanneer dat maar nodig is Ik stort me uit Rond verdriet en droeve dagen En spin leugens Van achtergebleven dauw Ik duld geen tegenspraak Want dan stamp ik Hard in de plassen Plaatselijke buien Maar niet op mij…

Nu barst er in Egypte weer een bom Omtrent het aantal doden en gewonden Zijn heel wat speculaties rond gezonden Maar daar gaat het uiteindelijk niet om In plaats en aantal is wel vaak verschil Maar altijd maakt het mij weer even stil…

(rond kerst) Ze hebben niet veel tijd doch eenmaal per jaar zo eind december komen ze even langs en laten een luxe pakket gemoedsrust bij haar achter (nee aan niets zal het haar ontbreken) daarna gaat alles weer vanouds zijn gang.…