Netgedichten

netgedicht (nr. 10.145):

loze woorden (doof)

rond mijn hart het web van loze woorden
valse bescherming tegen alle waarheden
die zich onweerlegbaar van mij afkeren
waar lede ogen dwingen tot terugtrekking
nog voor het startschot klonk, het is oneerlijk

al wordt geen verzet geboden in losse zinnen
het vindt mij eerder dan ik mij verbergen kan
losgebarsten regenbuien doorweken het papier
waarin de pen nu slechts nog scheuren krast
en zie dan, wat zich vormde zonder mij, onrecht

het sluitstuk niet langer meer aan mij besteed
een reeds bekende uitkomst, die ik verafschuw
doch zich aan mij opdringt als was het huid
vouwt traag rond al zo benauwde ogen en oren
verstikt de laatste rede zonder recht op sterven

nog wens ik niet te luisteren
hoe groot ook het gelijk