Alle inzendingen over moraal

Waarom verschillende Vragen verzinnen Bij eenzelfde antwoord Dat toch nooit iemand als Juist uit zou willen Spreken, al is het uit Verveling…

turend langs je wangen naar de zachtheid van je gezicht praat ik met je ogen waarmee het hart beroeren kan gevangen in je ziel kijk je vragend of ik je helpen kan geef me je hand want met één vinger kan ik niet spelen…

Ik sta in de keuken als de deurbel gaat kijk met verbazing in een smekend gelaat. Goedenavond mevrouw wilt U iets kopen ben een arme student blut en gebroken. Verdraaid nog aan toe ga dan werken vent steek je hand uit je mouw van bedrog word ik moe. Nog vóór de piepers sta ik zélf te koken.…

Ze had geen goeie voornemens, ze zei, 't is wel goed. Ze doet precies hetzelfde, als al die jaren ervoor. Ze rookt als een ketter, drinkt als een tierelier, vloekt als een bouwvakker en is gewoon zichzelf! Niks geen goeie voornemens, maar ze is een róts in de branding, een oáse waar je op bouwen kunt, niemand evenaart haar. Laat d…

In de geplooide zoom van het meer waar takken van de treurwilg teer het eigen spiegelbeeld doorkringen en ’t met hun jonge groen omringen dwarrelt een stervende vlinder neer Hij vloog in het hemelruim omhoog ontdaan van beschermende teugels naar de warme stralen van de zon hoger dan hij werk’lijk vliegen kon en verbrandde er z’n frêle vleugels…

Een onaardige man in Naarden Negeerde daar normen en waarden Voor hem was een norm Niets waard, slechts een vorm Vandaar dat hij nergens kon aarden…

Samen doen we bepaalde frisse dingen Dat niet door iedereen geweten is We eten sla wat fruit, rood vlees en ook vis En verlaten graag de kerk vóór het zingen. Want het leven is zoals een schouwtoneel Elkeen speelt zijn rolletje en krijgt zijn deel.…

Leven in het gouden licht de blik op zee gericht spanning verdwijnt de rust keert weer straling heeft de geest gekust open chakra's ontvankelijkheid herstel in beweging afscheiding kwalijke gedachten het intense krijgt de overhand het goede geeft kracht liefde verteert het kwaad een mens klaar voor verder leven…

alle woorden doen me pijn ik voel het in begrijpen in het te lang weer samen blijven ontstaat de irritatie en venijn het is de hel van hemel samenzijn ik pluk gedachten uit de lucht streel zinnen die beminnen je voelt je lekker vogel vlug om luchtig als een poes te knorren en op schoot te spinnen ik bied je rozen aan gewoon om te beginnen…

er heeft zich angst genesteld in mijn buik hoe ik ook rek de spanning trek ik er niet uit naast warmte van weten van woorden die ik niet meer wil vergeten zinnen die je sprak toen je mijn zon nog in je ogen had handen je nog streelden stilte niet verveelde in het koesteren van elkaar samen weten te verliezen liet zich door passie niet…

Maskers lopen mee in de optocht van het leven waar waarheid zich verschuilt achter starre schijn en werkelijkheid verloren gaat in vermeende dartelheid…

Eens mocht ik plaats nemen in het plantsoen Prachtig gelakt mijn voeten in beton gegoten In de eerste zonlichtstralen glom mijn bruine kleur Trots kwamen de eerste mensen zitten op mijn schoot Eens mocht ik plaats nemen in het plantsoen Mijn uitzicht was adembenemend zo mooi Prachtige bomen aan de waterkant Trots liet ik mijn schilderij zien…

Rond mijn naakte existentie schikt hij vormsel met uitbundig zwieren en dicht met stoffen penseel de kieren voor een stijlvolle dimensie. Hij bebroekt, behemdt en zelfs behoedt de gedaante van mijn passeren hult mij, schijnbaar achteloos, in kleren waarin elke passant mij achtend groet. Uitbundig voeg ik mij in ‘t gepluimte jubelend over…

De tien geboden, in 't algemeen, zijn niet meer, die van weleer. Want álle geboden, ééns opgesteld, worden met voeten getreden en platgetrapt, dus tellen niet meer? Het is maar goed dat híj die ze ééns heeft opgesteld, niet meemaakt, dat alles bij elkaar opgeteld, De tien geboden verboden zijn geworden!…

Als ik iets mocht gaan kopen onbeperkt en lekker vrij Dan zou ik het wel weten en maakte iedereen blij Ik zou op mijn gemak gaan shoppen onbeperkt en erg graag De wereld zou het weten al is alles nu nog vaag Ik zou me laten leiden onbeperkt en vol begrip Dat zou toch echt fantastisch zijn en een onvergetelijke trip Ik heb nog niets…

Start vandaag met een droom Droom een werkelijkheid Laat niemand je fantasie breken Maar breek de utopie van de anderen Die vertellen Je bent een dromer…

Ogen met kleuren van de zee vragen gespannen ga je met me mee Ze flirten twinkelen en stralen je zou er zo in kunnen verdwalen Ze kijken me aan en zeggen met wie moet jij nu nog overleggen Wij kunnen samen de hele wereld aan ik wil jou nooit meer laten gaan Ogen met kleuren van de zee het spijt me ik ga niet met je mee…

knechtje van de slager, scheel, en als een bezemsteel zo mager, op zijn fiets, fluit een aardig wijsje lacht eens naar een zesjarig meisje en ziet dan verder niets, zelfs niet die grote grijze tram die rammelend aan komt snorren. het is in een tel gebeurd een BEL en SMAK een KRAK een GIl er knarst een rem en dan weer stil... wat mensen…

OP DE WIJZE: HET DAGET UIT DEN OOSTEN. Laat ons de wereld heten, En ’s werelds slaverny, En kiezen van drie staten De beste staat van dry, De staat van maagdeleven, Hoog verheven. Dit ’s geen gebod van boven, Maar ’s Heilands wijze raad, Een raad met recht te loven, Al lijdt de maagd veel smaad, Bij traag verlichte blinden, Trouwgezinden…

Alles moet maar gróter, móóier, méér. Wanneer stopt dat nou een keer? Wanneer is een mens eens echt tevreden, wanneer is ie dan écht voldaan? Desnoods door stélen dan verkregen of door iemands hersens in te slaan, ach, wat maakt het allemaal nog uit, als jij het maar in je bezit hebt, dan interesseert de rest je toch geen fluit?…

De vooruitgang, nee, die hou je niet tegen, maar toch zou je wensen, dat al die mensen, die vroeger zouden hebben gezwégen, ook nu nog terug zouden denken aan de tijd van toén. Overdoen nee, geen optie, maar denken aan wat je ooit niet had en nú in overvloed, moet je toch aan 't denken zetten. Alles moet maar gróter, móóier, méér... wanneer…

Op de toppen van gelukkig zijn.. in de dalen van de hartenpijn Daar leer je jezelf 't beste kennen al zou je soms weg willen rennen Kijk naar jezelf in goede en slechte tijden probeer 't leven te nemen, en niet te vermijden Want je bent geworden wie je nu bent door ieder levens-incident Geluk en rampspoed zullen blijven komen probeer…

Waar haalt god het lef vandaan ons telkens weer tot stof te vormen brandend in een zelfbedachte hel waar wij geen kant op kunnen Podium van tegenstrijdigheid godslasterlijke broedplaats van aardgebonden egotripperij en valsheid in gedachten Waar haalt god de moed vandaan ons telkens weer te laten zijn zoals we zijn…

Laat niets aan toeval over Verzeker je tot aan je dood Koop kasten vol met kleding Geef jezelf nimmer bloot Riskeer niets met op reis gaan Bespaar jezelf zo'n grote gok Stop direct met drinken Heb je ook geen laatste slok Begin niet aan stoere avonturen Lekker thuis is spannend zat Pas wel op dat je niet doorslaat Draag zwembandjes aan in…

Die jeugd van tegenwoordig, verzucht nu iedereen, op álle pubers is wel wat aan te merken, de jeugd van nu, wáár moet het heen, de vraag om aandacht... te jong om te werken... Diezelfde jeugd met overlast herrie en groepjes baldadigheid, moeten nét als ónze kinderen vroeger, óók hun energie kwijt. Onze kinderen en ook wij, we waren immers ook…

speels beschildert het witte linnen met kleuren die kwasten dragen gemengd als woorden in een regel combineren kleuren op het palet passie laat kleuren extra spreken die door wat alcohol ontstaat een levendig en kleurrijk spel maakt van wit linnen, diepe zinnen…

Ik ben een poëtisch hoge berg massief met silhouet onwrikbaar toren ik, verhevenheid gewaar, elke minaret tot dwerg Ik laat schallen tegen hen keren als ze wijken van mijn wetten ‘k zal ze met lawine`s pletten `t is mijn natuur om te verweren Hoor mijn loeiend holle klanken zie de pioniers bevriezen die ik hinder te beginnen Klim niet…

een oogopslag leest boeken die gesloten bleven ziet jaren waarvan maanden geen seizoenen weten ongeopend zijn die stukjes leven zo voorbijgegaan de verhalen die nog resten zullen blijven staan het jagen van de dood krijgt nu betekenis het schamen en de spijt is dan de bekentenis…

ogen spiegelden mijn ziel, gedoogden dat ik viel en op mocht staan, of blijven liggen tot het teken kwam om dan te gaan ze maakten mij tot loper in hun spel want ik was snel voldeed aan wensen hoorde bij die mensen was volger tot de hel ik ben getekend door het koude vuur dat speelde met de macht van woorden ik kan ze nu bekoren…

wapper met je vleugels spreidt ze uit zing nog eens je lieve geluid een fluit, een lokroep je prachtig gezang mereltje vlieg vastberaden weet al je noten zijn van belang…