Alle inzendingen over mystiek

Aum op rustige zee getij ik ontstijg de diepte indigo, indigo! alleen daar bereik ik los van land en zand hand en tand transparant in de lucht, indigo! slechts een gedachte creëert neem mij op mee Yo Pradodayat ik schitter schenk licht ben licht Tat Aum…

Geen titel 20122011a bomen lopen achter mij aan alsof ik loops ben… welke feromonen laat ik? ook struikjes snuffelen regelmatig aan mijn voeten wat herkennen zij in mij? mijn bladeren zijn gebonden mijn bast een goede inborst mijn roots niet verankerd mijn knoken nog vol vet en vel dus wat is het? zoeken zij in mij de…

Heel alleen kom ik u halen En breng u dan naar het gerecht Ik laat het aan mijn broeder Oordeel over Om uw hart en geweten, uw ziel, te wegen Meer dan 21 gram Betekend voor u een enkeltje Naar de Hel… Is er minder gewicht in de schaal gelegd Wordt u uw onschuld vergeven, U mag rechtstreeks naar de Hemel U die 21 gram precies…

Zoals u leeft, een symbiose heeft, Met uw angsten, heb ik die ook Ik droom vaak dezelfde droom; Terwijl ik aan het oogsten ben Zwelt er een watervloed aan Sleurt mij mee naar de einder En doet mij ondergaan tot boven mijn kruin… Ik kan geen ademhalen! Water omspoelt mijn knoken, Vult gans mijn lede karkas Mijn zeis meegesleurd de diepte…

Niets is zo mysterieus als de Openbaringen Zelfs Johannes wist niet te interpreteren Wat God hem gegeven had… Na zes openbrekingen volgt de mijne Het zevende Zegel, gevreesd en gewild Wanneer gebroken zal blijken Dat ik u nooit misleid heb En dat mijn aanraking altijd vergezeld gegaan is Met liefde, zachtheid en rechtvaardigheid Ik zal mij…

(voor Agatha Christie) Ik bladerde wat in een kinky magazine en mijn ogen bleven steken bij een foto uit jouw jonge jaren, waarop je als een onovertroffen fotomodel mijn hart harder deed kloppen, zo werkt dat. Je was pas één toen je vader stierf, dacht je soms dat hij op geheimzinnige wijze om het leven is gebracht, ben je daarom al die…

Ik ga u een waarheid vertellen Want ik vertrouw u U bent de eerste mens Aan wie ik dit bekend maak De hemel heeft een tweede hemel… God speelt ook met u een spel! In de hemel is er in een uithoek Een deur, omgeven door magie Mocht u op uw tocht door het gewelf Hier terecht komen, door Gods hand? Staat u een opdracht te wachten… Door…

als geesten bij Dickens is mijn kroost op pad bij tijd en wijle, wanneer de klok twaalf slaat bezoeken zij mij nog eens ondraagbare zware ketens vergezellen hen, de last van hun verleden toch verlenen zij mij een status, onaantastbaar als mens die leeft, uniek met bagage, maar wie heeft die niet? de verleiding het venster uit te stappen…

tussenkomst van Ma’at was nodig om mijn schellen te verwijderen dan is de wereld niet zo hij bleek en ik weet niet wat ik weet zie alles maar kijk niet spreek de woorden met de mond dicht deze werkelijkheid is niet de mijne! een lucide speling van het lot laat mij een ander leven leven brandhaarden pijnigen mijn zicht, verlos mij van dit zien…

“ Wij leven bij de gratie van al het andere “. De bladnerf heeft zich gebogen waar het blad de boom ontkleedt van herfst naar winter In de splinter van de tijd telt elke tranende oogopslag als een geboorte in de eeuwigheid Het licht spreidt zich in een schijnbaar genadeloze catharsis, onontkoombaar Ongenaakbaar richt het zich…

Mens, ik ben goed geluimd Mijn lust tot zingen heeft vandaag de overhand Ik zing van heldhaftige grote daden Maar ook van kleine victories Ik zing van verlangen en hoop Ik verleid u, zoals de Lorelei Zij hoog op de rots daar in de bocht, Ik naast u, in u, met u… Een betovering die moeilijk te breken is, Een les geleerd van de Sirenen…

Al eons lang wandel ik Over paden, door mensen niet betreden Mijmer wat voor mij uit Sla mijn boek open en bepaal Aan u, lezer, die dit betreft: Uw dagen zijn geteld Maar ik ben, voor de juiste prijs, Om te kopen… De tijdsspanne van een mensenleven Heb ik ingekort om de opbrengst Te vergroten… Mijn schimmen, hier om mij heen Zijn bloeddorstig…

Mijn schoenen waren de zee en m'n voeten de boten, Ze fietsten samen in het prille ochtendrood, De zoete zee deinde op en neer, Het water klotste over de boten heen, Maar toen ik omhoog keek, Was de blauwe zee verdwenen.…

Pegasus en de Hippocrene wat meer heeft een dichter nodig? het water brengt ons in vervoering alle andere muzen verbleken hoe graag verwijl ik aan uw oever en zie de sagen één voor één een onuitputtelijke bron voor mijn zusters, broeders en mij ik schep graag mijn eigen mythe dat staat een denker vrij, hoe een Venus herrijst en sterft…

ik zag eindelijk een gat in de tijd en stopte terwijl de trein met volle snelheid dwars door mij heen reed het was heet voelde de laatste seconde verglijden vervloeide toen langzaam tot die ene dimensie van eeuwige rust…

Als het paradijs nou op aarde is, waarom willen we dan naar de hemel? Toen de aarde werd geschapen, waren daar Adam en Eva, in het paradijs, dat paradijs was dus op aarde, terwijl iedereen blijft zeggen: als je doodgaat, ga je naar het paradijs! Het paradijs is in de hemel, maar het kan toch niet zo zijn, dat er twee paradijzen zijn…

een oneindige vlakte hier en daar een struikje, rotsblok er stroomt een beekje meanderend in één van zijn lussen een lege fauteuil plompverloren neergezet de zon schijnt een zwoel briesje kietelt receptoren op het bijzettafeltje een asbak en een glas cognac halfvol op de grond een manuscript onaf de gsm met een open smsje ligt aan de…

De kruin open als een bloemkelk de huid die naadloos aansluit op het drumvel van het heelal draagt de huivering van verre langs de ruggengraat van de melkweg een supernova barst extase en achter deze façade onbegrijpelijk het brandgat van de schepping het doorgronden te gronde aan eigen vuur.…

Toen de zon over de einder gleed gleden plots tranen van mijn ogen Ik, die zo onder het eenzaam leed zou hier niet langer wezen mogen Terwijl zachte tinten verkleurden braken er duizenden zonnestralen Mijn ogen, die al zolang treurden wensten dat God mij kwam halen Toen ‘t stil achter de einder stierf week toch ’t eenzaam niet van mij…

kijk aan de Nephilim zij hebben de aarde waar zij eens waren verlaten, ik ook er zijn er twee van mij daar en hier opgeteld vier celdeling was aanvang een unificatie evident treurnis? nee! onuitputtelijke potenties wij keren terug groots, schitterend al omvattend licht van liefde!…

De vliegtuigen vliegen weer De auto’s rijden weer de trein heeft geen vertraging meer. De mist is opgetrokken De mist in mijn hoofd is nog steeds aanwezig, Dus vliegen mijn gedachten met een noodgang over de rails van mijn leven…

In de kraamkamer met onbeperkt zicht ziet een wereld het levenslicht en huilt zilte zonnen Aan het front stranden warme klanken ondergronds in geluidsdichte kisten Er zitten sloten op oneindigheid liegt de maan in de waan een sloopkogel te zijn…

Houd mijn geheim diep in de kern verborgen en verlies het niet aan de zondvloed op het nachtelijk uur die grilliger is dan het kronkelen van de rups Het is een geeuw der natuur die de waarheid in een zee van liefde dompelt dat schreeuwt en overrompelt en dan weer heelt Houd mijn vlam wakend in de geisers van de geest en smeed…

Luister naar de liefde in je hart, die elke keer aan komt kloppen in een woordloos komen en gaan. Zij spreekt duidelijke taal, waar woorden alleen niet toereikend zijn dat mede te delen, maar waartoe een gebaar van liefde, zoals het kloppen van een mensenhart, in staat is.…

De vogel is vrij, de wind is blij. Het is een minnespel tussen deze twee geliefden. Zoals de wind de vleugels van de vogel streelt. En de vogel erop vertrouwt dat de wind haar draagt. Dat kan alleen maar liefde zijn!…

op een liefdeswolk laat ik mij drijven tussen de gouden stralen van de zon je glinsterende draden omzeilen die de liefde uit jouw haren ontspon je naakte lichaam verleiden in het fluisteren van de maan mijn schroom laten verglijden in de bron van mijn bestaan ik wil met je blijven draaien om de planeet met jouw naam het hete vuur zal…

als de dag de einder naakt de laatste groeten van de zon aan mij gericht wat harten raakt en in het felle tegenlicht het zichtbaar wordt wat eens verloren ging in schaamteloos evenwicht zoals het toen begon dan belooft de nacht zacht fluisterend dat de vroege ochtend wacht en droom ik weg al luisterend…

ik voel het zachte van stilgevallen blaren waar onder een tapijt van vergankelijke kleuren het rusten is begonnen en mijn ziel zich al stervende bereidt op een mogelijk baren tussen het grijs van boven en de melange van benee voel ik me even zo heel opgenomen in een immense zee alsof ik mezelf met al het zijnde deel…

(voor Bettina Rheims, kunstfotografe) Je foto van een jonge vrouw aan het kruis wekte de woede op van domme mannen die denken dat Jezus enkel een man was maar daar heb jij een appeltje mee geschild Eva's appel was nog lang niet op ook zoiets alsof Adam geen trek had want Christus was net zo goed een vrouw omdat het lijden ophemelen typisch…

Hoe alles ons gegeven is, al is het nu geen lichte dag, geen dag vol zon en warmte maar nevel overal en heimwee in de trage uren. Toch worden wij gedragen, door arendsvleugels opgetild tot waar we zelf gaan vliegen en anderen dit leren. Hoe alles ons gegeven is, al blijft er duisternis en dood, vergankelijkheid en nevel. Herinner je…