6121 resultaten.
Kabouter
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 55 Westerwolde slurpt regen
dorstig, plassen op de wegen
gras kan er weer even tegen
dor en geel als het al was.
Het gorgelgargelt in de goten
sijpelt door in droge sloten
Poes blijft thuis, krijgt natte poten
stof wordt modder, paden dras.
Op de keien spettert water
in de regenton geklater
onder het afdak staat er
kabouter in zijn natte…
Water het nieuwe goud
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 42 Water het nieuwe goud
want wat heb je aan echt goud
als er geen water, leven stroomt
we zien het toch aankomen
vandaag wat druppeltjes regen
na zes weken strikte droogte
al twee natuurbranden gehad
tientallen worden nog verwacht
en verdroogde landbouwgronden
Covid 19 is het onzichtbare virus
water is vooral zicht- voel- en
tastbaar,…
Homo sapiens natuurlijk
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 89 De mens die denkt,
dat hij superieur is.
Homo sapiens.
De mens die gelooft,
dat hij regeren kan,
over de heersende natuur.
Mensen hebben vijanden nodig
om mensen te beschermen.
Met beschermingsmiddelen.
Tegen onkruid en ongedierte.
Zo controleren mensen de natuur.
Wanneer een nieuw virus reageert
beschikken we niet over vaccins.
Blijven…
MENSEN ZIJN ALS BOMEN
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 78 mensen zijn als bomen
ook zij hebben hun stille dromen
bij ons gaat de vervulling soms veel te snel
maar een boom heeft tijd
en gebruikt haar wonderwel
om daar waar ze wil te komen
en haar geduld raakt ze zelden kwijt
lopend over het brede bospad
zie ik hun takken naar elkaar reiken
o zo menselijk als wat
het proberen een overbrugging
van…
Wonderen
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 86 Een regendruppel,
die gelijk een oceaan is.
Stofjes,
waaruit een mens bestaat.
Goddelijke gedachten,
die uit het niets verschijnen.
Innerlijke stilte,
die ook in herrie woont.
Goed beschouwd zijn het wonderen.
Zoals een hond die blij blaffen kan.
Zoals vanzelfsprekende woorden
mensen raken kunnen.
Zoals druppels ritmisch druppelen
uit…
De menselijke natuur
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 81 De natuur zoals die werkelijk is,
geven we een onvoldoende.
Het leven zoals het is geweest,
was niet goed genoeg.
De natuur zoals die worden moet,
moet beter.
Stomme dieren kunnen niet denken,
zoals beschaafde mensen kunnen.
Ze kunnen niet redeneren zoals wij.
Dieren kennen de redenen niet,
hoe ze anders kunnen worden,
waarom ze beter…
Deze dagen 4
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 69 Je hoopt iets
je weet niet precies wat
iets van je geliefde horen,
je kind, iets fijns,
een opgewekte stem van hen
je hoopt niet eens op zonneschijn,
denk je
nee. ..miezer mag allemaal
zij zouden daardoor heen stralen
en als dat uitblijft
of voor jou niet gauw genoeg
verbaas je je dat je nog steeds blij
al weet je niet zo hoe.
In het…
moment opname
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 99 Als een watervogel
strandt...
op kreupele takken
suist venijnige wind
over hoge populieren
terwijl het akkerland zucht
van zon en van droogte
want het water
blijft hangen
in een fel heldere lucht...
het beekje stond stil...en
gras werd er steeds dunner!…
Cardamine pratensis (ode aan de Pinksterbloem)
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 218 O Cardamine pratensis
wat heb je een klankrijke naam
maar treffender nog spreekt jouw lila
waar je groeit, geeft die strofe jou faam
O Pasen-en-Pinksteren-plantje
wat…
Avond in de Weerribben
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 40 Zittend, tussen muggen, in het welig tierend riet
De laatste zang gadeslaan van een kleine karekiet
Wind speelt zijn spel, net als snorren
Molentjes draaien, wind zal ze opporren
De tijd had er 100 jaar eerder kunnen zijn
Water helder, puur en rein
De laatste breedscheenjuffers die over het water scheren
De rust zal gedachten leren
Ottersporen…
De spoken rond het Solse Gat
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 36 Waar beukenbladeren de bodem overheersen
Aan de randen van statig malenbos
Mysterieuze sferen al eeuwen lang dicteerden
Mist in het gat onheilspellend wordt uitgedost
Waar bombastische heksen zweefden
Duistere monniken in een guur klooster leefden
Voor menig bezoeker was het er niet pluis
Als s ’nachts de klokken speelden en wind zorgde voor…
Douglasspar
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 49 Statig rijzend naar het licht
Recht opgaand in het zicht
Hoge kronen vaak gesloten
In de ondergroei wat jonge loten
Douglas sparrenhout
De geuren zijn je neus toevertrouwd
Boomstammen die 50 meter de lucht in rijzen
Menig houtvester zal het om z’n houtkwaliteit prijzen
Intieme sferen die het bos aan de wandelaar zal geven
Je kwam er weliswaar…
Bankje in de heide
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 86 Bankje in de heide
Door nevels gevernist
Sferen in het grijze
Waar het uitzicht is weggegrist
Bankje in de heide
Het leven is er stil
Men laat er Schotse Hooglanders weiden
Herten die er bronstig strijden
Bankje in de heide
Landschap van eindeloze tijden
Hertenbronst die er jaarlijks afspeelt
Dit uitzicht voor menig herten-voyeur nooit…
Vogelstrateeg
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 69 Struinend in zijn oude jas
Vogelaspecten bepalend
Lang haar, altijd in voor een grimas
Dan weer klimmend, dan weer dalend
Hij heeft zich in de nesten gewerkt
Menig jonge vogel gemerkt
Ieder detail wordt opgeschreven
Mensen hoeft hij niet te beleven
Recreatiedruk weet hem te raken
Doorziet inkrimpende natuurzaken
Moppert over dalende tendensen…
strandgangers
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 88 op het zand de schelpen dun
en breekbaar door woelig
water meegesleurd
golven legden ze neer
vogels pikten ze leeg dan
het zandstralen dagenlang
het zachte knarsen onder
voeten die vermorzelen
keer ik op mijn stappen terug?…
Haar beeld
netgedicht
5.0 met 22 stemmen 103 ze druppelde
glinsterend
groene voeten
in het koude
ochtend gras
spiraalde
ronde speelse
vormen in
haar gaan
door het nat
licht scheen
alle kleuren
door gebroken
stralen van
de ochtendzon
feeëriek
danste zij
met de frêle
schaduw van
haar beeld
vonkte volmaakte
schoonheid in
het langzaam
doven van haar
ochtendsleep…
Braamsveldje (Nat. Park Hoge Veluwe)
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 42 De tijden van weleer
Heidezegge en Kleine schorseneer
Je hebt ze zien groeien en bloeien
Een landschap mocht boeien
Het droge schrale grasland
Het heidepad met zand
De relaties die je legt
Zoals Armando het schilderend heeft vastgelegd
Braamsveldje
Je hebt er Heideblauwtjes geteld
Het uitzicht inzichtelijk gemaakt
De Veluwe die je raakt…
Met regen
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 79 jij hebt
met regen
ooit mijn tranen
gedroogd toen het
pijpenstelen goot
een minuscuul
stroompje in de
natuurlijke zondvloed
dat heel privé een
eigen bedding had
emoties speelden
eindelijk open kaart
toen de dijk
gebroken was en ik
mezelf verloren gaf
een grote plu
sloot blikken buiten
toen koesterende
handen mij in jouw…
Een zweem van parelmoeren
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 85 Een zweem van parelmoeren
Zweeft in dromen voorbij
De hang naar de mooiste contouren
Gedachten laten het niet vrij
Vleugelvlekken in vloeiende glans
De schoonheid in een vlinderdans
De glansrijke vleugelslagen
Wat laat je mij intens behagen
Vlieg in de vrijheid van spelende wind
De kracht van de sterkste vlinder
Jij die er geen doekjes…
Keien
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 78 Keien
je vindt ze overal
keien
ze zijn in duizendtal
keien
die steeds uitdijen
op landerijen
ontelbaar in tal
Keien
waar komen ze vandaan
keien
ze liggen zelfvoldaan
keien
in lange rijen
allemaal keihard
niet kapot te slaan
Gletsjers kwamen vanuit het noorden hier
en ze wreven als schuurpapier
de rotsblokken glanzend rond en glad…
Huiskamerpalm
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 51 Was ik maar een échte
Zwaaiend in de wind
Huppelend met vlechten
Onbezonnen als een kind.
De zon mijn bestaansrecht
Kruin door stralen bemind.
Grenzen voor mij verlegd
Nu word ik niet getint.
Mij is ontnomen het plezier
Verruild voor kilte van cipiers
Slecht zijn ze, slecht tot op het bot
Trekken de kroon van mijn kop
Opgesloten in een…
Teder
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 70 Anemoon, teder
voorbericht van de zomer,
licht na winternacht……
De zonsondergang
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 106 De zon ging prachtig onder,
schepen voeren bijna
geruisloos voorbij.
Als je dat ziet denk je "er
is niets aan de hand".
De zon scheen onverminderd
fraai over de zee.
Meeuwen vlogen over en weer.
Het was koud, zeer koud,
maar ik wilde een glimp
opvangen van de zon,
want ik had het nodig.
Hoewel ik met mijn gedachten
bij het coronavirus…
vangen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 113 het gezicht van
het meisje
verdwijnt achter
zwiepende haren
de man holt
achter zijn
afgewaaide
hoed aan
de honden
blaffen en
rennen tegen
de wind
de rok van
de vrouw
wappert
horizontaal
het kind kijkt
in de verte
maar komt
niet vooruit
de schilder
legt waaiend
Holland in
verf vast
jij hangt lachend
met wijde…
Wie knecht wie?
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 85 De mensheid denkt meester te zijn.
Meester boven de natuur.
Dieren die eetbaar zijn vangen we.
Dieren die we kunnen houden,
misbruiken we als vee.
We kappen regenwouden.
Dieren die aaibaar zijn knechten we.
Die mogen ons gezelschap houden.
Dieren die het beter doen dan wij,
ervaren we als ongedierte.
Superplanten noemen we onkruid.
Superplanten…
Corona , Usutu en merels...
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 138 Merels trokken van de bossen naar de steden.
In parken en in onze tuinen wilden ze leven.
Daar waar mensen veilig wonen.
Dicht leefden we met elkaar.
Wanneer merels prachtig zingen
schreeuwen ze van onze daken.
Houd afstand. Respecteer elkaar.
Het mocht niet baten.
Het Usutuvirus sprak.
Usutu is een roepende in de woestijn.
Merels verdwenen…
Zaterdag
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 89 Een straffe voorjaarsbries suist om mijn oren,
en Bodo’s natte neus wijst in de wind
waarin hij altijd iets te snuffen vindt.
Bij thuiskomst zijn we moe, maar ook herboren.
Een bak met brokken en de koffie aan ...
zomaar een zaterdag uit mijn bestaan.…
LEZEN IN DE TUIN
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 136 weinig zo moeilijk
als lezen in de tuin
de vogels zingen
kwetteren schetteren
de vlinders fladderen
de mieren kruipen
her en der uit de voegen
een slak heeft een
wereldreis voor de boeg
en wat er op de bladzijde
stond die ik net omsloeg
ben ik al weer vergeten
de natuur heeft dit op
zijn geweten
ik leg het boek maar neer
en ben de…
O DAT VOORJAAR
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 91 O dat voorjaar:
het is wakker worden
je ogen uitwrijven het gordijn openen
de laatste slaap verdrijven
de zon zien glimlachen
en hopen en dan zeker weten
het wordt een stralende dag
het leven overrompelt met een gulle lach
de oer energie pleegt natuurlijk overal
z’n te verwachten overval
knoppen barsten open
zet m’n deur op wagenwijd…
Wolkenspel
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 115 Onzichtbare handen bouwen luchtkastelen
Door bijeen gewaaide wolken
op te stapelen tot ongrijpbare torens
Majestueuze nevelpaarden draven vooruit
de zacht purperen hemelpoorten binnen
Trompetten van mist
blazen een vervlogen doch koninklijk lied
die de muzieknoten van deze melodie
sereen laat neerdalen
Als een lieflijk zomerbuitje…