Alle inzendingen over Slechts

Ben niet van steen maar vlees, en bloed stroomt door mijn aderen Als jij me wilt benaderen, alsof ik slechts een ding ben Ken ik jou niet want 'k ben geen steen waar je tegen schopt Ik ben een mens, van vlees en bloed…

Geen woord meer te delen, Maar steeds verder op zoek Naar zijn ware eiland In de zee van liefde Steeds meer omarmend Van wat slechts herinneringen zijn, Trotseer ik de telefoon, Want, Is het wel beter op te branden, Dan nooit een kaars te zijn geweest?…

vertwijfelde ogen het kiezen breekt haar hart geliefd is zij door velen slechts één verovert haar zacht geboren voor de nacht omgeven door dromen liefde is haar tranen één voor één gelaten…

zij heeft mijn wereld dichtgeschreven laat geen witregels tussen de dagen zet geen punten of geen komma's maar lijnt de weken aan mekaar in één ongebroken adem en ik, ik kan slechts wachten op een leeggeschreven pen…

zei het deel van d'r schat, waar z'n hoofd nog aan zat: 'Och, gevierendeeld slechts voor een kwart.'…

Weet nog van de liefde Tranen geplengd in de goot Weet nog wat hem griefde Verdrongen wat hem verdroot Op leeftijd gekomen Waar resten slechts dromen Kras, bezopen Resterende vakjes open.…

De volgelingen van de Theepotsekte Zijn van hun Theepotmonument beroofd Edoch, er is nog hoop, Pot zij geloofd Die Pot was slechts een deeltje van de gekte Dus niet versaagd! De grote hamvraag nu is Waar toch in Theepot´s naam de Paraplu is…

Een stelletje malloten, of noem ze idioten hebben onverdroten op kinderen geschoten Met afgrijzen gekeken Deed mijn gezicht verbleken zou kinderen willen wreken en de idioten dood kunnen steken Ben ik dan net zo slecht?…

Ik steun de Foster Parents volgens plan, Want al blijft van mijn geld dat zij ontvangen De helft ook aan hun eigen strijkstok hangen Voor mij wordt het er enkel beter van: Ik heb niet slechts een kind geadopteerd, Maar ook degene die mijn gift beheert.…

Maar nu heeft zij haar laatste woord gezegd en wacht haar slechts het hemelse gerecht.…

Gij, die in alle dingen Slechts zonde vindt en schuld... Van lelijke gedachten Is vast uw ziel vervuld.…

De zondagsrust zal weldra wederkeren Als dat tenminste is wat u behaagt Hoe lief de hand die voedt het u ook vraagt De dwingelanderij kan niet meer deren Dus ziet u zondag Drieks gedicht hier staan Dan weet u: 't is voor hem niet slechts een baan…

en nog is er bewondering woorden,niet afgewogen slecht overdacht..... en nog is er genegenheid woorden, die beschadigden de ziel raakten..... en nog is er vertrouwen woorden van spijt wellen naar boven..... en nog is er hoop…

Niet slechts de dieren hebben veel te duchten, Ook de bananen sterven weldra uit. Dus richt ik de Partij op van het Fruit Die opkomt voor de rechten van de vruchten. Stem woensdag dus lijst honderd, stem op Driek! Dan komt er een bananenrepubliek.…

De eerste nog het ijs, de tweede slechts het dooien. Ach ja, mijn vader en mijn vaders vader: de één van vuur de as de ander het verstrooien.…

Maar nee, ze moet eerst een diploma halen Ze wordt als slechte moeder neergezet Terwijl ze altijd op de kleintjes let…

bij binnenkomst te Rijssen blijken de stationsklokken slechts zeventig minuten achter te lopen heb ik in m'n onschuld altijd gedacht dat men hier verder achter liep... zo gaat de tijd mijn vooroordeel te lijf…

De kracht van slechts een letter kent alleen de zetter Is hij net Iets aan het zetten en laat hij de N-nen niet links liggen doch zetten dan zet hij door deze ene zet Niets en zichzelf buiten zet!…

De wereld is dus zo slecht nog niet, al is er corruptie en oorlog, al is er verraad en bedrog, lief meisje, wat raak je me toch...…

en de grond verliest verkiest de morgen dag na dag wolken schrijden haasten mijden vastheid die niet is de grond verliest en kent slechts waarde in de droom die ons beziet en laat voor wie we zijn…

klaprozenrood op een dodenschrijn het kruisbeeld lijkt aanbeden verzuchtingen worden stil gehuild als lied naar het verleden het eerbetoon moet ongeremd de lach is niet gebleven glazen zerken breken niet bedekken slechts een leven…

De zon ging onder in onze ogen toen duisternis de jouwe sloot en schemer over dagen daalde het waarom blijft antwoord smeken aan de stilte van jouw dood maar echoot slechts ons onbegrip…

ze vieren het gelezene als dagelijkse bezigheid in het verborgene van de anonimiteit in zichtbaarheid niet aan te zien hoorbaar getikt slechts clandestien ze dolen onnozel rond zonder enige kennis bepalen hun ranglijst door kwaliteitsschennis…

Hoe ver ik ben ontgaat mij halverwege of bijna daar dit is slechts een halte tussen ruimte en tijd dan passeert ze likt de glimlach van haar lippen stapt samen met mij over van buurtbus naar eeuwigheid we stoppen nooit meer.…

ergens ben ik mijzelf uit het oog verloren en leef nu zonder spiegelbeeld zonder voetafdruk in het natte zand op de rand van het bestaan herken nog slechts mijn naam en vaag nog het gezicht dat toen het werd belicht er was en nog niet wist vandaag te zijn vermist…

verdwaald in het labyrint samen met vissen vogels en reptielen allemaal op zoek naar de uitgang die niet te vinden is in dit perpetuum mobile slechts één ingang is er en het wordt steeds voller in wonderlijk Escherland zonder die meesterhand…

Nee, roepen zal ik je niet je zult nu toch niet komen mijn handen koud aan de rand van wat ooit ook jouw leven was wilden je alles geven wat ik nog te bieden had, maar je wilde slechts jezelf en die ander, waarvan je zei, dat ze niet bestond.…

Een kleinood zwart op geel of rood ternauwernood een knopje groot 't zit op je huid 't maakt geen geluid geen mens die 't stoort een wonder ding dat slechts bekoort…

Terug op aarde peins je waarom de maan koud licht vals schijnt De zon al weer lang verdwenen lijkt Geluk smeult in ballingschap slechts bereikbaar op termijn…

Gladgestreken aarde met alleen een steen en een hart eromheen onuitwisbaar waar in stilte en in rust de zon jouw graf zacht kust waar het lijden niet meer is slechts herinnering en gemis…