Alle inzendingen over Wens

Het verlengen van de vraag Het verlangen wil zo graag De mens in ongeduld Wijst een vinger naar schuld Een antwoord ligt voor de hand Ik heb het gedaan Ik heb mij laten gaan Ik lig rottend neder in dit land Gemak dient de mens In alle onschuld voldoe ik aan de wens Vier uzelve op mij tot op het bot Ik was toch al helemaal verrot…

dan gaan ze weer verder en praten wat met elkaar ze zeggen niet veel of eentje vertelt een verhaal en de anderen luisteren, lachen licht of wenen een beetje achter de hand. --------------------------------- uit: 'Hoeveel is zo weinig', 1987.…

Je honger naar zelfbehoud wens ik te begrijpen, maar ook is er het verdriet om de nasleep van zo'n verlies, dat je eeuwig op vakantie doet gaan naar onvertaalbare afgetopte bergen, naar heuvels zonder tegenspraak en dit natuurlijk op neutraal terrein, waar, eenmaal ingevuld, de open plek in mijn hart voorgoed onvervuld zal blijven.…

Ik wens niets te doen en zeker niet in amen te rusten er zijn woorden genoeg om ongenoegen kenbaar te maken.…

ik sta op het balkon met de wens een blad te zijn, behorend tot de populieren, zwierend in een wind van zon sloom danst mijn schaduwvlek, onder het gewicht van de hemel, met de dofgroene spiegeling van het vetglanzend bladerdek door mijn fijn vertakte aderen welt wit spuug van goden, het chlorofyl voor de mensen het bloed van de bladeren…

Geen zin meer om te praten Geen woorden meer, maar daden Geen doel, geen wens, geen verbondenheid Met het lichaam dat wordt verlaten Is het druk, vrijheid of gebrek? Is het angst, tekort of toch verzet? Is het erkenning, liefde, misschien haat?…

Zuchten en wenen ook dat hielp niet alleen je hete adem, alleen je warme zucht, alleen je zacht gefluister, mijn verdriet stilt het niet. Jouw lichaam proeven Jouw lippen zoenen Me spiegelen in de pupil van je ogen Het kuiltje in je wangen Dat hield mij gevangen Een kort verhaal... ...Ach...…

in je pupil rechtsboven zag ik de maan vannacht een bol van licht zacht in het zwart ik zocht naar kraters vond ze niet maar wel een traan verdriet geluk staan soms dicht bij elkaar twee centimeter of minder nog misschien van zo nabij had ik nog nooit gezien dat zelfs de maan om jou kon wenen…

Met de melodie die nooit meer uitdooft en zijn naam weer laat klinken als de mooiste gevonden wens.…

We gaan met goede moed het volgend jaar weer tegemoet en wens dat ieder het weer blij begroet!…

Ik wens iedereen het allerhoogste geluk hier en hiernamaals. Geen lijden en dood, geen aftakeling, verdriet, maar echte liefde. Mijn kreet is simpel, laten we samen leven in pure vrede. Laten we samen het paradijs beleven van niet meer alleen.…

Tederheid is wat je zoekt in ons wiegende gesprek van gisteren en in de dromen die nog beginnen waar jij de liefde weer mag tekenen met gebaren van een wakende wens en ogen die vragen wat onze liefde nog verwarmt. En ik niets zal uitdoven dat je weer bang zal maken.…

op zoek naar sterren ergens in de nacht schitterend tegen een zwarte hemel verscheen jij in volle pracht ik sloot mijn ogen nam alles in me op ademde diep in en uit opende mijn ogen razendsnel viel jij en ik deed een wens ademde diep in en toen weer uit terwijl de koele zeewind me streelde door mijn haren…

Ik zou zo graag willen dat een ander mens volgens mijn diep innerlijke wens zou verstillen bij mijn aanblik mij zou zien als volwaardig gewoon te bezien als een aardig persoon niet zo vol zorgen voor de dag van morgen maar zijn kijk houdend op mijn lach en beseffen dat ik ook behoor zonder dat ik alleen maar stoor maar wil behouden…

mij lag het leven als gedreven in de hand ergens in de koestering van macht en pilaar, geen tijd heeft me geraakt slechts de afvaart naar het heden is niet naar wens gemaakt maar wie ben ik die wensen mag in deze wereld waar het bloed aaneen geregen is door deeg en honger geef mij de distel van de nacht en ik voer het leven zoals het smaakt…

Want daarginds wacht ook de weerzin van nog meer te moeten geven voor een wens die louter noodlot bleek.…

met al ik ben en wil het nog met je hebben over dit en over dat, en dat om je te laten weten hoeveel intens veel ik van je hou en je niet missen wil je zou willen beschermen tegen al het kwaad kon ik maar, kon ik maar ga nou nog niet pap hoeveel tranen het ook kosten zal, zal ik je met alle liefde proberen los te laten, jouw wens…

he skooier vanaf nu mag je met permissie lamballen en grumpy zijn het verstandige wisselen met achteloos bleppen eindeloos diskuzeuren vandaag ben jij wat je graag wilt zijn een bikkel heb een flexe dag laat haar de start zijn van chille jaren dat is onze wens die wij markeren met een dikke motorboot van harte…

Fijne aanwezigheid wens ik u, in de momenten waarin u leeft. Wie of wat u ook denkt te zijn. Waar u zich ook bevinden mag.…

Neem voorzichtig er eentje van in mijn hand, en wens mee te mogen zweven “naar mijn verloren vlinder” aan de overkant.…

Met de hand over zijn hart werden de dagen glad gestreken een lang gekoesterde wens doorstroomt zijn oude lijf zijn vuist milder geworden ondersteunt in mindere tijden de levendige beelden in het hoofd alle droombeloftes ten spijt doen zijn verstilde hart aanwakkeren tot levenslust als wapen tegen eenzaamheid.…

Rutte vertrekt een woord van dank is dan op z'n plaats een werkwoord RUTTEREN: 'Er een echt gaaf land van maken'…

Met een ferme hand maakt hij een tekening en toont deze graag met beide handen en zegt: "Mama, kijk eens wat ik heb gemaakt" mama antwoordt: "Je kan het vent" en de vent verandert in een kerel van een man in de president van de Verenigde Staten van Noord-Amerikia een man, een man een woord, een woord en metterdaad zal zijn bloed…

Lichter dan licht dichter dan dit gedicht je zal naderen wens ik mijzelf Sta me niet toe weg te komen met schuilen in zinnen Zij zijn slechts de zomen; een onwennig beginnen van voelen Help me en ik zal je me ontvouwen en loslaten mijn gebroken norm Want wat angst heeft uitgehouwen en gewillig leidde tot mijn vorm mag niet meer…

Je bent bijzonder,maakt me blij mijn allermooiste wens.…

waar ik verlangen beheers in grootse dromen vernietigend mooi door werkelijkheid jouw streling koester als handen raken vederlicht totaal bevrijd aanvaard ik de traan waar ogen vragen smeek ik een lach voor hij verdwijnt zoek ik geen dromen die toekomst vrezen mijn wens van gisteren leef ik vandaag…

Je steekt me aan, de spanning stijgt Ik voel vuurspuwkracht ontbranden Ik spuit de lucht in, vrolijk, vrij Weet niet waar ik ga belanden Heel even vlieg ik zonder vuur Het moment is bijna daar En klokslag op het twaalfde uur Spat ik kleurprachtig uit elkaar Ik wens een ieder langs deze weg Een inspiratievol nieuwwoordenjaar…

Eenzaamheid is geen wens. Ogen kijken bevreemd met een tijdloze blik die vergeten belooft als het wachten niets bereikt en jij weer vraagt wat ik schrijf in de avond die we niet samen beginnen en waar we niets meer delen dan vreemde schaduwen en ogen die alleen maar naar ons verdriet kijken.…

wil jij dan voor mij wenen omdat ik het zelf niet meer kan? -met dank aan Christien Damman voor de “bron”-…

je keek me aan ik zag dat jij besefte wat mijn woorden betekenden in de wens van waarheid die vlamde in angst die wanhoop zuchtte zonder zuurstof stikte in verdwenen verten en opgeloste horizonnen die gedaan hadden met leugens en goede wil die niets meer om handen zal krijgen in een tijd waarin wij nooit meer achterom durven te…