Alle inzendingen over dichtbij

Ze had nog zo gezegd: ‘Blijf verre van’, maar in het licht van de maan lijkt alles verder weg dan dichtbij. Als sterren. Stofjas in de stroom danst met vonken voor hij vlam vat en het zwijn dat daar de ham at, naast de stronken in dat oude grijze bos, kan vanuit zijn kikkerperspectief maan noch zonnestralen zien. De halfgod lacht.…

gewicht van mijn geweten gram voor gram, letter na letter op het boodschappenbriefje geschreven er is in brailleschrift te lezen afgekeurd voor het leger niet geschikt voor de politie bedrogen door een vrouw met de nota van ’t energiebedrijf mijn ziel is nu voorgoed verloren door intense gevoelens van verlangen de liefde lijkt zo gevoelig dichtbij…

Late meimiddag hangt loom lichtgrauw om huizen dichtbij de bosrand: stille gemoedelijkheid, die heel de wereld verzacht. Bij het boscafé geeft een reusachtige eik koelte tot denken; mocht de oude druïde hier zijn wonderdrank brouwen...…

Meeslepend weerklinkt: “saaamen waren wij” en zuigt me mee naar ‘t verleden, “saaamen waren wij” tranen van diep nu dichtbij… ‘k voel zacht prikken en schrapen, “saaamen waren wij” “Au!” op een zenuw Pas later komt de verdoving.…

Als engelen naar beneden dalen is dat niet om jou te halen ze willen gewoon jouw gezicht eens van dichtbij bekijken niemand die immers zoveel op hen kan lijken jij krijgt van hen geen vleugels omgebonden jij blijft hier op aarde de Lieve Heer heeft hen niet met die opdracht hier naartoe gezonden jij bent hier van groter waarde dan daarboven…

Het was een avond, lang geleden de maan stond hoog, het was heel licht en waar ik liep, over het Doornvlak dampte de grond van warme mist Ik ging liggen in het stugge gras lag stil te kijken naar de nacht Een uil kwam aangevlogen en streek neer, zo dichtbij op een tak dat wij elkaar haast raken konden en bleef zo stil als ik daar zitten…

rijk je blonde lach kleurt warmte je ogen zwierig in hun blik handen zwaaien al je charmes omdat hun wereld aan je voeten ligt vleugjes jij in het passeren ik zie je wiegen uit mijn zicht de spanning wordt met een applaus verlicht je stappen zingen hoger sferen de hete zomer is voorgoed voorbij het zachte oogsten leek voor even heel dichtbij…

Je handen hield ik om beurten vast Met je voeten zocht je zelf houvast Het pad grillig en spekglad zelfs soms onderwater Je zette met je nagels sporen in de bast van bomen met hun wortels ankers aan 't smalle pad Het water klonk door 't bos van ver en dichtbij Het ruisen en het kolken als ware het 'n lied Waaraan…

met ogen dicht maak ik mijn wereld uit geluid boven alles uit vliegt langzaam dalend de techniek naar thuis zacht zoevende motoren passeren vrij dichtbij in een onafgebroken rij een verdwaalde meeuw doorbreekt het kwetterend vogelkoor met valse schreeuw dat even rust na een claxon met wat decibels teveel bij laad en los kreunen…

je slanke vingers reiken naar mijn woorden ik raakte je wel in een verkeerd bereiken we golfden maar niet op slag ik overspoelde met kracht en gevoel jouw woorden en weet dat ik dat niet zo maar bedoel mijn vloed bracht de hoogte van springtij toch ben ik blij dat jouw kust mij trotseerde in elkaars woorden wisten we het eb dichtbij…

Help Oh god wat heb ik gedaan Het komt zo dichtbij Alles wat ik heb gezegd, Waar ik naartoe heb gewerkt, En waar ik om heb gevraagd Nu moet ik wel Ik moet gaan presteren Ik moet laten zien wat ik zei dat ik kon Alles wat ik wilde kan ik nu gaan doen ik ga iedereen achter laten Over de wereld heen Onder mijn dromen door Naar een…

Die ene mooie heldere, zo dichtbij, maar o zo ver. Zelfs naar al die jaren, van verdriet en stil gemis. De tijd dat wij samen waren, blij dat die herinnering er is. Nu zit je op je wolkje, al je vriendjes om je heen. Elke zonnestraal een lachje, breek je steeds weer door het duister heen.…

. _________________________________ Een heilwens, amper voor vier eeuwen tijd van stille schuit in trekvaart Was als lucht in bruiloftstaart gezwollen taal die me doet geeuwen De Oost was ver - dichtbij De Steeg geen diligence noch een fiets Een kar, een postkoets - verder niets Het land van Rembrandt was nog leeg…

kwam er een nieuwe liefde in zijn leven hij deed zijn best niet te vergelijken maar die ander kon ‘het’ hem niet geven De Muze was gewend haar zin te krijgen en hij deed alles wat ze vroeg die ander bleef maar liefde geven het bleek echter nooit genoeg De seks was geweldig het samenzijn was fijn maar ze las ook in zijn ogen: kom niet te dichtbij…

jij had je handen vol aan een wereld die je steeds ontglipte dichtbij en toch niet aaibaar omdat je het echte contact miste daar waar geven drempelloos opende leek buiten te verschuiven was binnen komen iets dat enkel gebeurde in het eindeloos emotioneel van lieve dromen de haalbare weg van warme huid en vochtige lippen…

je alles warme handen op mijn rug scherpe nageltjes die herinneringen achterlaten bekende adem een bevriezende muur ik kan je niet aanraken ik voel je niet ik zie je niet ik weet alleen dat je van me houdt een stem ze klinkt zo dichtbij als is ze mijlen ver een gevoel, een emotie, een..…

Lieve oma, ik ben trots op je Ik hoop net zo te worden als jij net zo sterk en goed, altijd denkend aan de ander Nu ik je mis merk ik het pas hoe dichtbij je altijd bij me bent geweest en hoe groot jouw steun was…

Verweg en toch zo dichtbij. En ik, ik moet een mening hebben, maar ik voel me alleen maar zo vreselijk verdrietig. Ik voel de woede en agressie op beide fronten, maar bovenal, het pijlloze verdriet en de angst. Van al die mensen daar, die net als ik alleen willen leven met een beetje geluk op z'n tijd.…

Ik heb zoveel gepraat Ik had zo veel te zeggen Maar antwoord kwam er niet nu heb ik niets meer uit te leggen Mijn woorden zijn verstomd Mijn mond is stil Zo vaak al uitgelegd Wat ik nu eigenlijk wil 't Was net of jij niks hoorde Je wimpelde het af Met holle, loze kreten Je was dichtbij, maar ook zo erg veraf De maat was vol Zo wilde…

het is allemaal te dichtbij ze knagen langzaam aan mijn handen handen op mijn heupen liefde in de lucht beseffen ze wel wat ze doen? zingen wil ik de spier is weg waarom op mijn zwakste punt?…

als ik oude spullen zie en mijn babyfoto's mijn vader en moeder lijkt de tijd zo vreemd en toch zo dichtbij ik weet: ik ben veranderd toch is de basis al gelegd en heb ik een stille kracht gevonden mijn eenwording nadert tussen gevoel en verstand ik ben kwetsbaar maar toch weet ik ik ben veilig en goed genoeg na deze levensles, na uit…

Heel zachtjes huilt het diep in mij, zonder woorden, maar zo heel dichtbij. Ik zoek jou in een tranenzang, samen kwetsbaar, samen zo bang. Zwijgend loop ik verdoken, de dagen worden oud. Ik vermijd de klank van het licht en wacht tot jouw stem zich weer ontvouwt.…

Aanraakbaar nog enkel voor stof, aandrift van geuren uit zomerse tuinen dichtbij de hor, een meisjeshand soms - hier hurkte Annabel voor zij verdween in gindse donkere allee van boekenruggen, op zoek naar weidser boulevard buiten de lettergreep. Elk beeldenperk verpulvert in de tijd. Winter verspilt zich aan de speelplaats.…

. --------------------------------------------- Uit: 'Liever Dichtbij'/ 2004.…

Het is niks bijzonders dat het geen licht en flitsen nodig heeft en zeker niet van kwaaie donders maar toch is dat gewone zo heel bijzonder speciaal dat je het zeker missen zult als je niet samen het gevoel vervult dat kinderen moeten komen of het nou dochters zijn of zonen Het is vanaf de oudste tijd van heel ver terug en van dichtbij…

Zo dichtbij zonder het te weten Onvoorwaardelijk met me verbonden Geen bloedband maar niet met het origineel te meten Zonder het te weten vergaf je mijn zonden De rebel die je zag, heb je niet vastgebonden Zonder jou had ik nog vastgezeten Mijn vicieuze spiraal heeft je doen zweten Zonder jou waren mijn demonen niet heen gezonden Grove fouten…

Hij kleedt zich graag in iets te jonge kleren, Gebruikt een sterk parfum, en veel te veel, staat dichtbij, maar behoort niet tot de heren. Bij elke glimlach klopt ’t hart in zijn keel, en dan ontdekt hij dat de lach niet hem geldt, maar de naast hem staande gentleman.…

Van zo dichtbij – wat oogde ze poreus. Voor even zag ik in wat ik me kweekte. Dat zag ik toen niet in, te scandaleus - Hoe ik met zelfhaat tot op ’t bot haar gunst afsmeekte.…

niet kunt zijn Alleen maar omdat er altijd iemand Over je schouder meekijkt Ik zou zo graag eens willen voelen Hoe het is om niets te moeten Gewoon even weg van hier Doen wat ik zelf wil Alle gedachten in mijn hoofd Laat ik varen met de wind En zelf vaar ik mee Totdat ik mijn eigen plekje vind Ik lijk ver weg Maar ben toch heel dichtbij…

Soms zou jij je hart graag delen En is het zo moeilijk te kiezen Je weet wat je ermee zou winnen Maar tevens wat je zal verliezen Soms heb ik slapeloze nachten Gedachten zweven in mijn hoofd Twijfel gezaaid in mn vlindertuin Beloftes die je mij hebt beloofd Soms lijkt mijn wereld zo mooi Je stem zo warm en even dichtbij De passie die dan…