Netgedichten

netgedicht (nr. 24.756):

Mijn wereld uit geluid

met ogen dicht
maak ik mijn
wereld uit geluid

boven alles uit
vliegt langzaam dalend
de techniek naar thuis

zacht zoevende motoren
passeren vrij dichtbij
in een onafgebroken rij

een verdwaalde meeuw
doorbreekt het kwetterend
vogelkoor met valse schreeuw

dat even rust na
een claxon met
wat decibels teveel

bij laad en los kreunen
pallets en pakketten kraken
bij verplaatsen en neerzetten

geen stem meer te herkennen
in de mêlee alleen de hoge tonen
van een kind draagt de wind nog mee