1942 resultaten.
SONNET 28
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
257 Droomde dat ik op een warme herfstdag
naakt wegdreef op een sterk beschermend blad
twee nachten of zij mij als kind bezat
rond haar gelaat voltrok zich een glimlach
als een geboortemoeder droeg zij mij
zachtjes wiegend in veilige armen
geheel met liefde wist te verwarmen
oorspronkelijk bloeit zij alleen in mei
besefte wel dat het een droom…
spijt
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
166 de grote schoonheid van je gelaat?
terloops met zachte stem gegeven raad?
het uit het raam weemoedig staren?…
Liefdesverdriet
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
62 steel de liefde uit je ogen
ontvoer de lach van je gelaat
haal de woorden uit je lippen
wis het gevoel dat jij achterlaat
ben nog opgesloten in verwarring
fluister jouw naam in mijn hoofd
denk aan al die zoete dingen
die jij mij al zo vaak had beloofd
teruggaan naar recent verleden
naakt en zonder schroom
zag ik mijn prins verschijnen…
LEVENSMOED
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
105 Ik heb geleerd om te vertrouwen
Gevoeld wat wantrouw met je doet
Geduld betracht om op te bouwen
Ontdekt wat nooit eerder werd vermoed
Gevonden wat lang was verborgen
Gezien wat mij ooit heeft verblind
Los gelaten, al mijn zorgen
Ontdekt hoe belangrijk ik dit vind
Ik heb geleerd te kunnen geven
Zonder verwachting voor iets terug
Leven…
In zijn magisch ritueel
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
222 kringelt
langs het witte marmer
zij rilt gevangen
in zijn magisch ritueel
kaarslicht toont haar warmer
gemaskerd door
het eerste ochtendlicht
schrijdt hij nader
zij geboeid
verheft met luide stem
het oude onze vader
hij besnijdt
de gulle gaven
die messcherp zijn opgediend
na een woeste nacht
hebben zij dit copieus ontbijt
in gelaten…
Op zoek
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
203 de waarheid
die zich als een luchtspiegeling openbaarde
en in een trage symfonie langs trok
hoger en hoger
zagen de bergen en zeeën onder ons
kleiner en kleiner worden
verdwijnen in het niets
en achter ieder antwoord nieuwe vragen
de waarheid brandde permanente
gaten
anderen verdwenen langzaam uit het zicht
terug – en in de steek gelaten…
lente in november
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
143 als ik in de dood het verderf niet
kan vinden en klokken luiden
verdoemenis dan weet mijn oude jas
dat de huid geborgen is in een vals gelaat
patronen liggen stil te wenen tegen
de werkelijkheid waarin ze zijn gelegd, het zwart
overheerst het rectale brein dat van onrust
zich bevuilt met dagen die schrijnend
het lot willen bepalen
toch…
Enige samenhang
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
149 Een tijdlang onderging ik het gelaten,
maar 't gaat steeds meer zijn eigen gang,
'k ben de aanblik steeds meer gaan haten,
maar helaas ik hou het niet meer in bedwang.
Ook zij hebben mij nu verlaten,
daardoor voel ik me niet meer senang,
’t waren jarenlang mijn vaste maten,
't ging mij misschien te goed, 't kwam in gedrang.…
En morgen dan?
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
150 Gelaten en verslagen wacht hij op de volgende.
Een schim in de tram van morgen.
Zuigt het positieve uit het nu.
Maar weet dat dit nooit voldoende is.
Om het missen van gisteren te vergeten.
Laat staan om het missen vorige week uit te wissen.
Want vorige week duurt inmiddels al een paar jaar.
En is zo dood als de verste herinnering aan...…
Valkuilen de relatie
netgedicht
3.0 met 10 stemmen
491 laag bij de grond
ze ademde
de geur van hel
sproeide vuur
in dubbelzijdig
blussen ja
ik ken haar wel
wilde sussen
was te snel
nog niet uitgeraasd
kreeg ik de volle laag
tot in de derde graad
heb ik haar toen genomen
haar woorden
glijden zacht
valkuilen de relatie
ik leef nog bij haar gratie
en wacht de woeste
honger maar gelaten…
Spreken vele tongen
netgedicht
3.0 met 9 stemmen
534 paradijzen
door hoogmoed erfden wij
hun zonden met afgrijzen
schaamte is ons eerste
mededogen de schepper
stuurt zijn zoon van boven
als verlosser van venijn
hij brengt mensen
nader tot elkaar maar
golgothaat in pijn en dood
vol overgave aan zijn vader
in het rotsengraf ligt
op een witte doek het rode
bloed van lichaam en gelaat…
De angst om te sterven
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
302 De angst, stond op haar gelaat
net als op dat van hem,
we hadden niet voldoende tijd
fluisterde zij, ik wil niet.
Een pijnscheut schiet door 't hele lijf
hij ziet hoe ze verkrampt
voelt haar pijn als 't ware mee
tranen raken verdampt.…
de hand van het beest
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
217 die geneest in de inktzwarte nacht
die de uitgezette lijnen luid loslaat
in de lucht van de kamer van het meisje
dat vlucht door het raam op straat voor het vuur dat
vleugels geeft aan verhalen en zinnen zacht
de vrucht van het uur dat het water op plekken
onhoudbaar de weg van de wolken volgt
de roep van de dag in het dorp
het huis het gelaat…
moordwijf
netgedicht
2.0 met 4 stemmen
117 kruipt uit de ogen van verlangen
de ingehouden buik
voor even jong
wanneer zijn ogen blijven hangen
naast hem loopt zijn vrouw, ze
glimlacht lief naar zijn gelaat en
kijkt zijn dwaze vormen weg…
Stapje terug
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen
259 Elke weg ergens naartoe
is een weg terug geworden
elke stap die ik zet
ben ik meer op mijn retour
Nieuwe mensen die ik ontmoet
zullen geen vrienden meer worden
om elk woord dat ik zeg
noemt men mij een ouwehoer
Niemand die mij voor de voeten loopt
men heeft mij ver achter zich gelaten
elk tempo is er volledig uit
doelloos dool ik door…
onsterfelijke liefde
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
134 ik ontsluier beslagen ramen
verlicht je bleke gelaat
sluit je vermoeide ogen
voordat ik de dag binnenlaat
de dag waarop jij niet zal leven
in het dood zijn gebleven
veracht ik deze dag
die jij niet beleven mag
maar elke dag die volgt
verkrampt mijn hart
uitgeput van lijden
zal verdriet verglijden
ik wachtte op jou
mijn verdwaalde…
Waarom ik?
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
80 Ik voel me nu zo alleen gelaten
Denk dat ook God mij heeft verlaten
Wat heeft dit kunnen veroorzaken?
Toch wil ik op God blijven vertrouwen
Wetende dat Hij mij nabij zal zijn
Ook nu, in al mijn verdriet en pijn.
Want op niemand anders kan ik bouwen.
De vraag "Waarom ik?…
Morgen-gebed
poëzie
2.0 met 13 stemmen
545 In ‘t oosten klaar laat blozen
De dageraad
De liefelijke rozen
Van haar gelaat.
O helle morgensterre
Gods eeuwig zoon
Schiet op ons hert van verre
Uw stralen schoon.
Vermeer tot uwe love
Het kranke licht
Van onze klein gelove
En toeverzicht.…
Avond (Glencoe)
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
96 een krijsende kleine burgemeester
zwiert sierlijk boven het droogvallend wier
in de monding van de rivier
zoeken eenden gelaten naar voedsel
op de nerende scheidslijn
van zout en van zoet
de hemel verliest in egale bewolking haar gloed
de wind valt geleidelijk weg
en in de verte vergrijst
een berg in het zwelgende grijs
steeds verder…
Kleine boodschapper
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
57 Opvliegend en dalend van tak naar tak
brengt zij bij het aanschouwen met gemak
steeds een enorme glimlach op mijn gelaat
die er dan werkelijk ook minuten of uren lang staat.…
TENTOONSTELLING
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
88 Tussen de boomloze vlakte die over de horizon reikt
en de rand van het wolkendek,
evenwijdig erboven,
verdwijnt in blauwe tinten het licht
uit het sobere gamma van Opdahl
Gelaten hoor ik beschouwingen aan
over een duurzaam,
klimaatbestendig bestaan -
prettig verpakte abstracties,
verklaring met sussende data, een slimmigheid,
een…
hoe dan
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
62 hoe kan ik je kloven uit steen
als de beitel slechts de
jaarringen kent die hij
deelt met de jaren
die in hem verloren zijn gegaan
ik zie nog steeds geen markant
gelaat of een geschaduwd silhouet
die in ruste het bloed stelpt
van de wonde die
in hem gespleten woont
zelfs de sokkel laat dezelfde
kloven zien die in mijn handen
de rivieren…
en verleden wat gebeurt
netgedicht
3.0 met 15 stemmen
862 ik liet handen
groeien uit de muur
we werden vrienden
ik denk ze maar huur
ze lichten wit uit beelden
en verleden wat gebeurt
ik proef het kale heden
verdwenen is de kleur
zwart beweegt de handen
in schaduw zonder tijd
streelt de diepe angsten
voor dood en eeuwigheid
bespeelt mijn ziel
ogen heb ik dicht gelaten
kijken hoe het mij…
De moeder en de zoon
poëzie
3.0 met 7 stemmen
3.115 DE MOEDER
Hoe, heb ik niet mijn zoen op uw gelaat gelaten?
DE ZOON
Uw zoen is op mijn mond gelijk mijn tranen: zóut...
DE MOEDER
Mijn zoon, mijn zóon; ik ben voor u als duister goud...
Zíet ge mij niet, om u zo troostloos-droef te wanen?
DE ZOON
Mijn moeder, 'k zie u vréemd in 't licht van mijne tranen...…
Als,
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen
1.120 Nu zit je hier stil,
Gelaten,
ik weet niet wat te doen,
Als de glinsteringen in
je ogen me konden zeggen
wat er was,
Als ik je gedachten
maar even kon lezen,
Terwijl ik hier naast
je zit in het gras.
Klein meisje je bent
niet meer dan een plant
alles wordt voor je gedaan.
Toch zou ik je zo graag
echt willen laten leven.…
Twee eenzame zielen
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen
769 De harde trekken van z'n gelaat
worden verzacht, als het jonge
hondje kwispelend naast hem staat.
Het leven heeft hem hard gemaakt,
het kruis van z'n leven was zwaar.
Maar dat kleine beestje heeft
de liefde in z'n hart geraakt.
Als klein zwervertje kwam hij aan
vermagerd, en een hongerige blik.…
berusting
netgedicht
4.0 met 16 stemmen
2.075 ogenschijnlijk innerlijk tevreden
obstakels werden, levenswijs, gemeden
en ’s middag dronk ze kalm een kopje thee
de kater op haar schoot had geen idee
van onrust uit een sluimerend verleden
de bange blikken, schijnbaar zonder reden
hij onderging haar strelingen gedwee
ze vond haar weg, manmoedig, maar alleen
het laatste avondmaal nam zij gelaten…
Sporen
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen
715 Daarom, op deze nacht denk
ik terug aan mijn beste vriend,
ineen gezakt als een hoopje stof,
voel ik mij eenzaam en alleen gelaten.…
Een traan verhaald
netgedicht
4.0 met 11 stemmen
943 Een verslagen gezicht werpt nieuw licht
op een gestuurde hand die zwicht
voor een vurig verleden ooit ontwricht
Een moeder met geweekt gelaat smeekt
voordat haar laatste traan breekt
Liefde bleek anders dan 't eerst leek
Dus zakte de troon van vader op zoon
Een zorgelijke ziel met zwarte kroon
onbewust gemaakt tot een perfecte kloon…
Lancelot
netgedicht
4.0 met 8 stemmen
1.580 Viel hij met zijn edel gelaat in het slijk?
Ligt hij nu weerloos op zijn rug
Spartelend als een kever?
Heeft hij de veldslag verloren?
Het lijkt erop.…