Alle inzendingen over gevangene

Verslingerd aan jou gevangen in je geur Passie als een slinger roze bloesem vol kleur Waanzin van de liefde een wonder of toch niet Vol vreugde en verlangen in hoop en soms verdriet Mijn allermooiste wens een doorlopende droom Vloeit door mijn ziel in het hart waar ik woon Lichamen verstrengeld smelten gretig in elkaar Jouw huid…

De nacht dat jij mij verliet kroop de maan bij mij in bed hij gaf licht aan mijn verdriet maar heeft mijn ziel gevangen gezet Die nacht versteende mijn leven de tijd lette niet meer op mij alle waarheden werden verdreven in mijn hart volgde een steekpartij Heel langzaam zal de pijn slijten en heelt de diepe wond van angst ik drijf verder…

Je raapte het leven als dwarrelende bloesems van bomen in de lente, gevangen door de zachte bries van Astarte. Je had er een in je haar gestoken, als symbool van vruchtbaarheid en eeuwige vreugde.…

Diep in mij dat stil verlangen, jouw hart, jouw armen daarin gevangen en toch zo vrij, de liefde is ontwaakt in mij. Zij bruist door lijf en hart en geest, sprankelend, zoals zij daar nooit was, nooit is geweest.…

grijze ganzen kondigen de winter aan ploegen voren in een angstige lucht met daarachter de contouren van de dom en de leegte van de stad na sluitingstijd lege agenda in zwart leer gevangen argwanend de onbeschreven pagina’s wachtend op wat gaat en is geweest de Alzheimers van de nieuwe tijd vader en moeder nog even samen als kinderen spelend…

leven is gevangen zijn, verlangen naar vrijheid. leven is denken, doen, begrijpen. leven is er voor jou en voor mij. leven ben ik, jij, wij.…

de mens zwoegt hangend aan de touwen van de tijd in hulpeloos verwarren zijn vruchteloze strijd gevangen in het taaie web wordt hemel slechts tot aarde geboeid het diep verlangen verkwanseld dat van waarde als in een danse macabre in het theater van de dood jaagt hij die eens een god was dat na wat god verbood vol droefheid slaat…

Buiten zinnen plagend drong hij zonder vragen in haar wereld binnen wat zij zou verdragen daar de zwijgplicht vanzelfsprekend was Als een vlieg in 't web gevangen liet zij hem gevoelloos toe Liet zich strelen zonder schreeuwen hield zich stil en krijste niet In zijn macht die liefde leek bevangen overschreed hij grenzen zonder…

macht De "wijzen" die jouw gedachten stilde De energie in mij gaat verloren In wanhoop vindt dat zijn kracht Mijn laatste hoop gezonken Enige redding is het gevoel te smoren Ookal wordt de pijn niet verzacht Bitterzoet is wat wordt gedronken Mijn verstand bevlogen door gevoel Al dat mijn hart kan verdragen Blijkt duidelijk te zijn gevangen…

Gekromde schouders Op slot gedraaide rug Stramme spieren Die je beweeglijkheid Gevangen houden in een Traliewerk ontworpen Door meneer Parkinson - Wil je lachen, Grimlachen misschien, Dan houdt zijn masker Je stevig in zijn greep - Toch blijf je heilig En tot aan je laatste Eind geloven in de Vrije gedachte, los En niet…

elke dag word ik opnieuw geboren als de morgen haar gezicht onthult nog niets te zien en niets te horen en niets dat mijn gedachten vult elke avond moet ik eenzaam sterven gevangen in verstild verdriet herinnerd aan de vele scherven die ik op mijn wegen achterliet hoe vaak zal ik nog moeten lijden voordat mijn trotse geest verstomt zodat…

Ze was pas achttien toen ze trouwde De man die haar de zijne maakte - En als de beste haring kaakte - Zag hoe ze in de ander schouwde Hij zag hoe haar dat zeer benauwde En dat ze naar alleen zijn haakte Hoe ze steeds meer gevangen raakte Ze zich als mensenschuw ontvouwde Met op haar schouders alle last Van wereld en van dorpsgenoten -…

opkomt en draag het met je mee zover je maar kunt: boom denk bijvoorbeeld aan alle fysische eigenschappen maar dan had het ook iets heel anders kunnen zijn denk dan aan het ruisen van de bladeren als het regent maar dat is slechts hoe je de boom hoort denk dan aan de boom die je nooit zult kennen althans niet helemaal, gevangen…

Wie ben ik geweest toen natuur werd vernietigd bossen gekapt voor productie dieren door honger verdreven de hele wereld in onrust gevangen in vreemd verlangen wie was ik in werkelijkheid toen mensen elkaar te lijf gingen niet uit liefde of vrede wie was ik in hemelsnaam toen jij de hand sloeg aan jezelf niet langer door kom met…

vannacht huilde de wind grote dikke tranen ik keek van achter het raam en zag de ruiten nat de bomen en hun takken bewogen heen en weer alleen de maan stond stil en ik gevangen door dit moment jij sliep door alles heen de man mij zo bekend ik zag jouw lijf bewegen je ademhaling op en neer ik voelde al mijn liefde voor…

Hier stempelen wij voetafdrukken in door zout water geschoond zand hoeden wij schelpen in onze hand als waren het schatten concerteren schuimende golven onweerstaanbaar en dominant mooie sonates voor het strand lopen wij betoverd gevangen en aan de verre kim danst verlangen voorbij de uitersten van ons zicht onder flonkerend sterrenlicht…

gevangen, in een web geweven... het lied gezongen door een zwaluw. ja, ochtendstond verlangt een wonder want toch moet eens die gele bol verschijnen. ze priemt en straalt en duwt vanonder laat zo het dikke rookgordijn verdwijnen. zo krijgt het plekje langs de waterkant terug zijn kleuren en zijn schoonheid.…

Gedachten die ons gevangen houden, zijn bronnen van angst. Illusies over onze eigen vrije wil, zijn hallucinaties. Mensen dienen egocentrische belangen, die ons tot slaven maken. Terwijl... Terwijl wij uit cellen bestaan, die ontstonden in oceanen. Terwijl we hemelse lucht zijn, die door onze longen stroomt.…

het duurde zolang zoiets duurt langer dan een ogenblik, korter dan een eeuwigheid gevangen tussen binnentijd en buitentijd met een vaste periode tussen aankomst en vertrek zo bevroren als ijs, zo hard als graniet geen speld tussen te krijgen ‘ergens moet je een grens trekken’ daar stonden we dan de telefoon thuis laten liggen de sleutel…

ze zou vrij willen zijn als een vogel in de lucht haar problemen willen bekijken in vogelvlucht ze zou niet meer gevangen willen zijn in haar gedachten niet meer alles willen doen wat ze van haar verwachten ze zou zichzelf willen leren tevreden te zijn met alles wat er is niet meer te verlangen naar datgene wat ze mist ze zou…

Zij trekt het licht als een mantel aan zo gracieus en met een vanzelfsprekendheid van het ‘s morgens opstaan met een grandeur gevangen in verlegenheid onbekend met de glans van het ritueel laat ze niets van de verbeelding heel Elke stap straalt verstrooiend zicht op de gestolde beweging die haar deinen schalks verlicht vergeten of ze kwam…

Deze ogen kunnen doden kijk me niet meer aan De ijstijd in mijn nabijheid is hopeloos bevroren ik besmet besmeur verziek laat me nu maar gaan Dit is geen kalme zee een drenkeling zul je zijn gevangen in mijn doolhof van voorgoed verloren Dus ren nu het nog kan bespaar jezelf de pijn Doch dovemansoren horen vaak dieper dan bedoelen…

Iedere snaar trilt van verlangen zwart en wit dansen geluk elke toon wordt warm gevangen in de klanken van een heerlijk stuk Na de harde zware noten als requiem op papier gezet vliegen vleugels onverdroten door elk refrein en ieder couplet Met de dood als laatste halte het pedaal nog eenmaal aangeraakt krijgt het opus magnum gestalte…

zijn geliefde jonkvrouw is steevast gevangen en gekluisterd aan een rots en monsters geven niets dan last dus telkens speelt hij ’t drakenspel hij voelt zich dan bijzonder trots als zijn dame hem bekijft, zo fel!…

ik zie een spiegelbeeld dat ik niet langer kan verdragen het kind in mij spreekt al zo lang een taal van onbehagen gevangen in de kerker van het niet-begrijpen hoe weet ik wie ik ben als ik mijzelf niet eens herken? waar is de zon die mij laat rijpen? waar is de steen om de facetten van mijn ruwe diamant te slijpen?…

In rood, grotesk halfduister gevangen, een verdronken metamorfose, vechtend en rollend in patronen van onderaards geluid Deze warme holte, als een slangenhuid om mij gegroeid, een microcosmisch perpetuum mobile, immer krimpend, als was ik in de poten van een logge reus, sterk en onbehouden Wachtend op de dag dat mijn vrees een weg baant…

De stad is leeg, de mensen zijn verdwenen ik laad de speler met het Frans chanson de virtuele zon begint te schijnen ik wou dat ik ook demarreren kon de grijze wolken houden hier gevangen die niet op tijd zijn spullen heeft gepakt of anderszins zijn huis niet kan verlaten omdat hij aan de buis zit vastgeplakt een hele Tour om alles bij te…

melancholische fantasieën Loopt uit mijn hand Het blijft een leugen Want de realiteit is bij nader inzien gestrand Met kinderlijke gedachten Weggestopt op vochtige zolders Mijn misplaatste gevoel Gefuseerd als engelen met steen Een beeld om aan vast te klampen En afhaken is geen doel Letterlijke woorden Hebben mij het zwijgen opgelegd Gevangen…

Voor altijd gevangen, in hopeloos verlangen, laat je de wereld, voor wat het niet is. zo zal het zijn, tenzij IK me vergis..…

balancerend op een waterdruppel sprak de filosoof over eindeloze vrijheid in het zelf terwijl ik naar beneden dook, aangetrokken door de schaduw van een panter, en vluchtte in woorden zonder komma’s de zon scheen fel - te fel - de maan was mij vergeten gevangen in haar vrijheid verlangde ik naar diepe, diepe eeuwigheid en tuimelde…