Netgedichten

netgedicht (nr. 43.516):

Danse macabre

de mens zwoegt hangend aan
de touwen van de tijd
in hulpeloos verwarren
zijn vruchteloze strijd

gevangen in het taaie web
wordt hemel slechts tot aarde
geboeid het diep verlangen
verkwanseld dat van waarde

als in een danse macabre
in het theater van de dood
jaagt hij die eens een god was
dat na wat god verbood

vol droefheid slaat zijn broeder
dit treurig schouwspel gade
niets kan hij doen dan bidden
om inzicht, kracht, genade