Alle inzendingen over heelal

Jij bent mijn hemel en mijn ster Van zon en maan de waarde Het draait om jou... al ben je ver Mijn wereld en mijn aarde…

Treurwilg vallend blad Vlinders die zich ont-pop'pen Heel-al's ziels-ver'Want…

's Winters pot chrysant Stap-voets processielandschap Graf Ster "fluisterstil"…

Onderwerp: FW: FW: geschreven op 3 januari 2021 verwerking volle maan Wanneer de troubadour zijn minnelied speelt De afgelopen week de maan als zonlicht scheen Heel de week Dan zing ik als Verminnen Volle maan Spreek het zonlicht aan. 't Is goed in 't eigen hert te kijken (A.N) nog even voor het slapen gaan (A.N) of ik van…

Jij bent mijn zon en mijn maan de sterren van het heelal, maar het licht van mijn leven dat ben jij bovenal.…

De sterren fonkelen in het heelal en ik vraag me af, wat het me zeggen zal. De haan kraait in de morgenzon en het leven zei mij meer dan wat ik bedenken kon. Ik ben helemaal alleen en van mijzelf. En mijn stem weerkaatst in een rotsachtig gewelf. Een golf slaat met zijn kop op een rots. Wees trots, wees trots, wees trots.…

langdurig zweven zag het trillen en beven van opwaartse druk langs scherpe stukken rots voelde het eerste scheurend contact van huid als het rode bloed spat sneller werden rotaties in het hallucinerend eenparig versneld gaan zwart overheerste in afgesneden lucht op mijn laatste fatale vlucht nog weet ik de aarde te raken en dit heelal…

Toen zei Jezus, het orkest in het hart van een bezetene ziende, de trommelaars de paukeniers en fluitisten, het lawaai van het geschetter en getrommel aanhorend en zijn oor verdoofd wetend, met een ongeordende stem: druktescheppers van duivels, vlieg het heelal in uit dit huis en de lucht werd vervuld van alleenstaanden, elk in één ruk eenzaamheid…

zij was geen kolibrie of bij maar haar sfeervolle plaatje overweldigde mij vingers die voorzichtig het hart opende waar daglicht zacht naar binnen ging op dat zonmoment spiegelde de bloem zijn bloei in specifieke kleur aan het firmament dat beelden zond langs nanodraden naar een ver heelal waar ook vingers waren van jouw…

Torenhoog rijzen de gebalde vuisten ten hemel op geknoopt aan verwijten tot mijlen achter de horizon ze schieten te kort, de buur die vriend en God aan top hun terminale ego’s straalden al eer het heelal begon Meedogenloos kloppen stalen harten betonomrand ijzingwekkend luider door het kille ijspaleis verkracht gevoel slechts geldgevoed…

de ervaring zelf is niet te beschrijven de beschrijving is niet direkt te ervaren beschrijving een reflectie van lijven die onbeperkt in het heelal rondwaren toch deel van processen en systemen zijn een ervaring die weer uit delen bestaat die door het filter van de reflectie gaat op de grote vlucht door werklijkheid zo teken ik een rond…

gevoeld maar de strakke aanblik die jij biedt is magistraal het dreigend wolkendek verschiet waar jouw profiel oprijst tegen het felle licht van de brekende bui zoals cheops torent in piramide met magische ruimten zijn wachters wereld zien verstil jij in mystiek omdat jouw stilte praat met de verste planeten uit het oneindig heelal…

Eén hoog achter in dichtland voeren dagdromen me mee, niet beperkt door ruimte en tijd, ben ik Condor boven de Andes, geest van het heelal, vagebond der zeeën. Een wereld verscheurt door de deurbel bezoek die stilte vertrapt, als stof van de reis nog kleeft, jetlag kwelt, gebroken dromen in m'n hoofd crashen.…

ik ben de schepper niet als ik de golven zie in perspectief met hoge luchten en mijn kleinheid me doet vluchten met zand in mijn hand als verbondenheid met strand aarde en het uitgestrekte groene land het donkere blauw van eenzaamheid en stilte mij trekt naar het verre heelal waar het woord verstomt licht gevangen zit in gaten…

Het beleven vol verrassing van de kinderjaren blijft in ieders denken Venus _ standvastig blinkend aan de nachtelijke hemel zonder wolkenflarden maar wil soms weer ware ervaring zijn lang vergeten vuurbollen uit een pril heelal komen opeens aansuizen treffen rijpe mensen spreken tot hen gelijk luchtgemurmel tussen struiken jonge vrolijke…

Ik wil je terug, schreeuw ik keihard naar de maan, daar in het koude heelal waar niks is dan steen en vuur, geen groen, geen liefde, geen natuur, daar ben je nu-…

Natuurlijk mis ik jou, je was de zon je was de maan, tot zelfs de sterren maar ook voor mij het veel te verre het licht dat ik niet raken kon ik zweefde steeds jouw richting heen maar stortte dan op aarde neer geen weerstand had ik, geen verweer gebroken mens van kop tot teen een dwerg was ik in jouw heelal die dacht dat als hij vleugels…

Het beleven vol verrassing van de kinderjaren blijft in ieders denken Venus - standvastig blinkend aan de nachtelijke hemel zonder wolkenflarden maar wil soms weer ware ervaring zijn lang vergeten vuurbollen uit een pril heelal komen opeens aansuizen treffen rijpe mensen spreken tot hen gelijk luchtgemurmel tussen struiken jonge vrolijke…

Daarin bestaan te hebben met de tijd als haardos, als god van een kortstondig heelal, dat, lieve vriend, is het leven. En het was wat het is. -------------------------------- uit: 'Zo kon het zijn', 1998.…

De grote dag die eens zal komen Met veel gejuich en bazuingeschal Wat zal klinken over gans het heelal Zal een dag zijn om van te dromen.…

de sterren zijn mijn gidsen door een donker zwart heelal, zij zullen eeuwig voor jou stralen omdat ik als eeuwig licht voor jou diezelfde sterren plukken zal dus wees niet bevreesd het licht van de zon blijft je verwarmen, de sterren blijven stralen zodat ik met veel liefde de zon eens naar beneden zal halen…

het regent hoe kan dat nou ik kijk op buienradar en inderdaad het klopt ik denk aan de regen over het Ierland van Joyce en aan zijn hoofdpersoon die zich de regen realiseerde toen zijn geliefde hem vertelde hoe ze ooit echt van iemand anders hield wat hij toen vervolgens dacht ging over het heelal en hoe je je verliest als een…

Een wezen met jouw neus en borsten daarmee menselijk blijkt met een kern van eeuwigheid ogen als oud licht, Venus zeg je dat je heet ik stel me voor als de smid van een uitdijend heelal met een vangnet van sterren Het is genoeg dit sterven in elkaars armen en de tijd om een lichaam achter te laten te worden als vertrekkend licht…

Aan de expansie van het heelal. Aan de oorzaak van ons bestaan. Ooit zullen we leren loslaten. De beheersing van de natuur. De idee van maakbaarheid. De onderdrukking van elkaar. Wat overblijft is een onredelijk geloof. Wat groeit is een veelbelovende taal. Over verwondering en over dankbaarheid.…

aarde elke dag een nieuwe zon waar was de vorige gebleven wachtte ze tot zij weer mocht misschien was ze opgegeten aan de koepel de vastgeplakte sterren ze gaven licht bij duisternis de hemel was dichtbij onbekommerde kreukels en onvolkomen barstjes maakten schoorvoetend plaats voor vervalste dromen de aarde is rond het heelal…

De grote dag die eens zal komen Met veel gejuich en bazuingeschal Wat zal klinken over gans het heelal Zal een dag zijn om van te dromen.…

nastrevende stof kneed ik een sneeuwbal – haren en kruimels geen probleem – en steek daar een vulpen in tot de sneeuwbal zwart kleurt Dan zet ik het machteloos mooie ‘vogels in bos en duin’ op schenk jou een glas rood in en wachten wij op het onbedaarlijke smelten --------------------------------------------------- uit: 'Te voet is het heelal…

Het heelt de wonden, het verdringt uw verdriet Ieder instrument heeft zijn waarde, de klank verbindt zich met mens, heelal en aarde. Muziek wordt gekoesterd door jong en oud, voor het plezier, of voor zelfbehoud. In stilte leven, is wegkwijnen muziek doet veel hartenpijn verdwijnen.…

Vrijheid is zo ruim als het heelal. Je bent maar op één plaats vrij dat is in uw eigen hart. Het wordt dan nog gekwetst door emoties en pijn. Je moet daar ook van bevrijd worden Maar je hebt nog uw geest Die nooit vrij zal zijn, want we lopen te piekeren Altijd opnieuw, voor onbenulligheden. Laat de toekomst vrijheid schenken.…

gesponnen suikerspinsel het ochtendlicht tussen de bomen de draden zo precies geweven als in een ragfijn spinnenweb de puurheid overvalt me, ik heb het zo nooit eerder waargenomen het teer verspreide licht herken ik uit een voorbestaan waar eeuwigheid en tijd als vloed en ebbe samengaan ik ben een eindige illusie in de schoot van het heelal…