2553 resultaten.
Stil
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 2.233 Ringelende fietsbellen
vrolijke stemmen
rijkelijk vloeiende
wijn
en klaterend
gelach
toch is het stil
doodstil
op deze
zomerse dag
in het Vondelpark
muziek galmt
maar mist
mijn hart
jouw aarzeling
is
eindeloos
toch blijf ik
de toorts dragen
voor jou
geef nooit op lief
zolang de zon
ondergaat
hier
in ‘t…
Zonsondergang in de morgen
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.218 veelbelovend scheen je
de dag tot leven te wekken
maar je ging al vroeg onder
door rinkelende wolken
een stem druppelde binnen
ritmisch als neerslag
parelend zweet
vormde een zandloper
onderweg naar op tijd
gekleurde mist
dauwde doorzichtig
ineengestrengelde handen
tot warm en koud
zich vermengden
tot lauw
nu
regent het
harder…
Bestaansrecht
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 553 Slechts in de mist van de avond
vinden dromen rust
wanneer ze zwijgend met de sterren
vallen met gedachten, teveel daarvan
waar geen bestemming voor is gevonden.
Ik rijg ze samen
vorm ze tot letters van bestaansrecht
in woorden van thuiskomen.…
tijdelijk sterven
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 448 draag met mij bakstenen
in de mist van de ochtend
de nazomer lijkt te wenen
als ik kniel in het zand
een pad wil ik bedenken
naar het naderend
kale bomenland
ik herken het jaargetij
dat over een zwoele grens
de zon dieper laat dalen
en licht vooruit schijnt
op tijdelijke sterven
zo vreemd
maar toch weer
mijn innige wens;
stilte…
Reis naar de Fuji
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.102 na dagen zwoegen kwam hij aan
bij de rand van de vulkaan
daar heeft hij toen nog
lang staan staren
vlocht onderwijl z’n lange haren
en uur na uur na uur
doorvoelde hij het
woelende vuur
dat gloeide in de kille mist
totdat hij het heel zeker wist
toen legde hij z’n kleren af
en sprong
in dat verzengend graf…
Tabernakel
gedicht
2.0 met 37 stemmen 10.993 Waar marmer niet is
sta ik, waar water niet staat
loop ik, en voel
aan de duur van mijn verlangen
hoe ik hoor, hier
aan deze rivier
waar ik midden in mist,
in schotsen wandel.
Het is niet vreemd
dat in deze kou mijn adem
komt: want ik kom
om de wind te warmen.
-------------------------
uit: 'Formosa', 2005.…
Een stukje uit een brief
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 713 Mijn beste vriend,
Ik schrijf je deze brief
In schrome hoop dat jij mij ook mist.
Een brief is wel een mooie alternatief
Van het echte leven, is een soort van twist
Tussen twee arme zielen, dat voor altijd zijn gescheiden
Door al die obstakels en domme meiden,
Van onze loten, die zijn net als lotterij.…
Het oppermachtige ego
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 605 Ver verdwaald in het oppermachtige ego
zoek ik een pad door de mistige mythe
van mijn bestaan
Voorbij alle ontberingen sluimeren gedachten
Die wederom met het ego
oog in oog komen te staan
Hoe bewust ik ook ben van deze kracht
De mist is te dik om het pad te vinden
De mythe is de fabel van mijn leven
Het ego houdt mij sterk in haar macht…
Schoongepraat...
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 709 Zelden kun je accepteren
dat ook jij van het leven
zult moeten leren
Weet iedere opmerking
feiloos te keren
tot je jouw volmaaktheid
weer voelt in balans
niet beseffend dat je
weer miste een kans,
blijf je geloven in
jouw perfectie
parerend met reflectie,
cynisme en hoon
praat je jezelf schoon…
Suites voor Annemieke XXXXV -pakhuisstraat-
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 199 mijn hete penne
korreltjes gerookte zalm
koelen snel af
ze bakte voor mij
het genot van scharretjes
om in te schuilen
over rougette
lopen de lijnen samen
- frans in duitsland
een deense strik toe
met aardbei ik mis de kers
miste garnalen
van vroeger op school
een dorische kroon op dak
bijna flessenhals…
In nevel uiteen
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 833 in nevel uiteen
ongrijpbaar verleden
voorbij de gedachten van toen
in mist vervallen
verdergaan in heden
ontastbaar is de toekomst
onbekend
wat komen zal
gedachten worden angsten
in deeltjes uiteengedreven
langs het barre bestaan
dat leven heet
toch zullen we verdergaan
de ondenkbaarheid voorbij
en onze zielen laven
in hoopvol bestaan…
Pijngrens
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 145 ik zou zo graag
u overweldigen
onder uw protest
met luid lawaai
zoeken naar uw glanzen
dat straks mij zal omvatten
kneden tot de grens van pijn
uw handen leid ik naar mijn kruis
dat ik zal dragen als een man
uw zilte geuren zal ik ademen
uw mond en tempel vullen
tot u de adem mist om door te gaan
dan leidt u mij naar binnen…
als
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 401 hoe het is
als
twee meisjes, zo klein
samen aan het eten,
in tranen zijn
ineens de wereld verging
hoe kon ik vergeten
waar het om ging
mijn leven
jou om het even
besef nu echt
hoe slecht, dit was
hoe zou het zijn
als je las, als je wist
wat dit heeft veroorzaakt
wat de wolken zo mistig maakt
flarden van wolken
wolken vol mist
nog…
utopie
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 152 Met de snelheid van licht
overdonderd
slaat hij in een zwarte dag
Maar ik open deur en
van violengeuren
En achter een ieder
Een zonnelach
Dus beklim ik mijn berg verscholen
Achter nevelige mist
En stort me in pieken en dalen
Als een ware alpinist
dan wordt ik wakker verwarmd
Door het morgenrood
In staat van euforie
Overspoeld door geluk…
Mama
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 481 ik heb met haaien gezwommen
en tijgers getemd
toen heb ik het wiel opnieuw uitgevonden
ik spreek Duits, Frans, Spaans en Chinees
en weet hoe ik vuur
in een glas kan vangen
ik heb de nacht verruild voor de dag
en met de zon in mijn rug
nieuw land ontdekt
maar de mist heeft me ingesloten
en te pletter geslagen
tegen een muur
huil maar…
ik mis je
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 298 flarden grijze mist
dwalend, soms zwart
versperren de weg
naar herkenning
woorden, zijn leeg
vormen geen stroom
kabbelen weg
naar vroeger
de uitgestoken hand
zweeft doelloos
blijft steken als een
wapperend blad
kijken, en niets zien
luisteren, en niet
gehoord worden
maken de dagen
tot ongekende
eenzaamheid.…
Lekker
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 382 Grijs
Grauw
Kil
en kou,
Donker
Somber
Ragfijne
Regen
en miezerige
mist
Hier ga ik voor mijn lol
op mijn vrije zaterdagmorgen
heel vroeg heel hard door heen hollen.
Door ’t stil gezweet en zacht gesop
word ik dus klets- en kliedernat
En weet je wat?
Ik koop hiervoor een mooi hansop.…
Nostalgisch gedicht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 345 Jeugdjaren zo snel verstreken,
verzwolgen door de mist der tijd,
op kousenvoeten weggeslopen,
gevangen in onomkeerbaarheid.
Jaren die toen eindeloos leken,
toen alles groot was en nog ver,
toen verwachting nog bezielde
bij de flits van een vallende ster.…
Nachtblauw
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 204 Krijtrotsen varen door de mist.
Blauwe bedwelmingen
dingen naar sereniteit.
De nacht knielt
voor het kalme water.
Er ligt rust voor anker.
Schuimwolken dromen,
stromen voorbij.
De zee opent haar mond,
laat mij zachtjes binnenkomen
en op de bodem vind ik een woordenschat.…
OP DE TONGE
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 95 Vanuit mist, intense stilte
Duikt het weer op, hunkerend
Is het er nog altijd
Nadat jij dat van jou tot stilstand
Bracht, was daar goddank de dichter
Die het mijne in leven wilde houden
Het bonzen, bonzen liet in lichterlaaie
Zonder hem had het mijn bloed al lang
Niet meer rondgepompt
Daarom, hulde aan hem, mijn bezielde
Defibrillator…
De kaars van jouw
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 485 Ik zie niet wat je bedoelt, de eindeloze vraag
die je van mij verlangt, de brandende kaars
op tafel, het gezicht dat niet oplicht
de twijfels die rond mij verschijnen,
de geur van jou liegt niet, het is een mist
het is een deken over me heen
wees niet de verstikking die mijn adem
wegneemt, blijf me zien, blijf praten
ik wil je net als toen,…
Ik heb je niet gekend.
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 2.135 Gekend heb ik je niet,
maar ik hoop
dat waar je ook bent,
je weet,
dat men je mist,
al heb ik je nooit gezien,
al heb ik je nooit gekend.…
De roeier
gedicht
3.0 met 8 stemmen 9.316 Vanavond trok de mist over de wei
alsof de aarde zich opende en
het grondwater buiten zijn oevers trad
paarden en koeien raakten vlot en
als in een moeras uit de oertijd
dreven tenslotte alleen nog koppen
en ruggen voorbij
van het geboomte aan de overkant
maakte zich iets los waarvan ik dacht
dat het een roeier was die overstak voor mij…
Onze laatste magisch realist
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 261 een markante kop
het lichaam iets gebogen
ogen gecharmeerd van licht
de hand op schilderstok
het vaste ritueel
in lange vingers het penseel
een vlotte streek
op het grote doek
realiteiten doen het goed
maar uit het wit
van extra licht gaf hij
zijn vormen perspectief
hij schaduwde
dimensies uit de mist was
onze laatste magisch…
Het fijn penseel
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 222 er is geen tijd meer
voor het fijn penseel
gejaagd meng ik de kleuren
tot aanwakkerende wind
het dreigend zwart
dat grijs ontlaadt
in wit vertraagt en
stenen hagelt op het doek
nog zijn er
gouden wolkenranden
die licht van zon ontvangen
schitteren door de regenboog
ik schraap de verf
bijeen tot lichte mist die
in onweersgeur verdampt…
De boog naar je ogen
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 299 de hand door je haar
de mist in je ogen
alsof je het wist
maar niet kon geloven
je hals is zo zacht
in zijn neiging
naar schouders
je armen zijn kracht
mijn hand langs je kin
omhoog naar je lippen
het bloeiende rood geloken
als wijn om even te nippen
je neus is gewelfd
in de boog naar je ogen
je wimpers gekruld uit het zicht
ik…
Déja vu aan het biljart
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 177 Voor mijn vader
Terwijl jij nadenkt
Of je over rood of
Wit wilt spelen,
Schud ik de tijd
Uit mijn mouw
En kijk ik veertig
Jaar of zo naar voren,
Zie ik haar, dan nog
Niet geboren, op dat
Tafeltje in het kleine
Kerkje dat in de mist
Verborgen ligt
Met gekruiste benen
Gedichten lezen, die mij
Regel voor regel raken, met…
Aangekleed en wel
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 269 Twee kinderen erbij,
betekend groter getal,
houdt in dat de kamer voller is,
omdat je er nu geen eentje mist.
Twee kinderen erbij,
omdat een relatie stuk liep,
omdat hij zijn jeugdliefde
in de armen sloot,
die zorgt voor twee kinderen erbij!…
In berijpte duinen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 316 zag de mist
van gisteren
in berijpte duinen
waar de hond kon
struinen en niets vergeet
er was geschoond
in groen onkruiden
rozen terug gesnoeid
tot waar de winter
met lente heeft gestoeid
ik weet je kleuren
smaak nog alle geuren
van ons zomers samenzijn
de rijp ontdooide in de zon
jij bent waar alles om begon…
Toekomstbesef ?
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 68 Vlinders begraven
beeldend vervagend herfstlicht,
mist als berusting.
Afwijking bestemd
besmetting van ons gedrag
de dood blijft ongetemd.
Open kruispunten
in werelds toekomstdromen
door details bepaald.…