Alle inzendingen over zachte

... als je naar mij lacht als een zachte warme deken voelt jouw liefde zo vertrouwd wordt er niet meer omgekeken niets gesloopt, enkel gebouwd…

Maart is een zachte voorjaarsmaand bomen in bloesem vogels in nesten kinderen zingen met elkaar – wat is een dag, alweer een jaar… Mensen, blij dat de zomer komt, lopen buiten zonder jas zitten al even op een terras spreken vrolijk met elkaar – wat is een dag, alweer een jaar… Het lijkt of er niets veranderd is: zacht zwoele kruitlucht…

Fluisterend roept de dood je Zijn zwarte sluiers omarmen je Hij tilt je zacht uit het licht "Ga mee"... Fluisterend roept de dood je Zijn zachte stem glijdt door je heen Hij tilt je in het schip van vrede "Ga mee"... Fluisterend roept de dood je Geduldig sluit hij je koude ogen Tilt je op in je doodsgewaad "Ga mee"...…

zacht blatend en verdwijnend in het laatste rood schurken zij lichaamswarmte aan elkaar terwijl de eerste mist naar dromen gist…

De kou sluipt heel zacht naderbij zo zacht dat zij het nauw'lijks voelt 't is als de komst van het getij dat stiekem met de stranden kroelt Het is er en verdwijnt ook weer als ijs en sneeuw en zon en wind de kilte doet haar hart zo zeer dat eenzaam is en onbemind Een hand van ijs beroert haar oog dat het licht daardoor niet ziet en blind…

de dakrand, wanneer de zon zacht naar boven loopt smelt ook de laatste letter ...…

Spiegel jezelf in mijn glanzend verdriet Verdrink in de gloed vol van tederheid Vertel me dat je hart mij nooit verliet Pak me even vast met je mooie handen Streel me zacht over mijn warme gezicht Fluister mij je lieve gesproken beloftes En kruip tegen me aan met je ogen dicht Praat tegen mij in zachte zinnen van liefde En laat me luisteren…

Maar volg zijn hand wanneer hij zacht uw borsten streelt. U trilt. Hij lacht, noemt u de thuiskomst na zijn tocht. Al spoedig vindt u alles goed, verjaagt hij elk gevoel van schroom, zijn huid zo zacht, zijn mond zo zoet. Diep in uw schoot beweegt hij loom. En ik, ik heb u nooit ontmoet, maar deel vannacht met u een droom.…

in jouw zachte armen dromen terwijl we buiten ons het razen van verre krachten horen…

Een glad en stevig pantser beschermt jouw zachte, weke delen, zachtrose en gemarmerd, blinkend in de zon. Ach jij mooie sterke kreeft, je piept zo machteloos wanneer je sterft in kokend water, omdat ik vind dat jij dan pas zoveel beter smaakt. Gretig zet ik mijn tanden in je zachte, weke vlees.…

Het Noord-Atlantisch licht valt zacht als wisselgeld over het terras van Café Brasilien. Welkom. Hier viert men deze twintigste-eeuwse 24 uur in luchtigste bedrijvigheid. Obers serveren Zij schenken port en aandacht aan de mannen en de vrouwen of leunen zacht als op een enkele toon tegen de groene tafeltjes.…

Tot dan, de herinnering eenvoudig en dichtbij 'n kleine mens van God op 'n akker in 'n zachte najaarszon gebogen bijna biddend.…

mee op je golving van zachte vermaning tot bestemming deinend van klankgericht tot liefdeslied op tedere levenslijn Kees van Dongen 12 februari 2008…

laten gloeien en je overal kussen, je beminnen tot de ochtend weer dauwt om dan met open ogen het zachte wonder te beleven van het wachtend ontwaken met jou…

verlicht de pijn met zachte handen die langzaam gedachten verlichten dat eenzaam gevoel verdichten want soms doet kou de huid verbranden wel duizend ogen gingen voorbij slechts terloops een glimp verliezend twee ogen, ze bleven onvindbaar misschien wel verloren voorgoed verwarm mijn pijn met zachte handen die strelend gedachten verlichten…

Ik ga op mijn rug liggen in het zachte gras en laat mij meevoeren naar wolkenland dromend over hoe mooi alles ooit was zo heerlijk rustig…niets aan de hand Reusachtige eilanden van pluizig schuim hangen roerloos in een zacht blauw toneel helder wit vermengd met een grijze pluim zo overdonderend mooi…en zo veel Donzige dekens in een bewegingloze…

De jonge nacht ontsteekt de sterren zachte broeierige wind steekt op bij stemmig licht van kaarsen bijgeschenen door helder maanlicht proeven wij de sfeer van zoele avond schoonheid van Afrikaanse binnenland zacht weerschijnt het flakkerend licht in fonkelende glazen wijn op tafel onze handen verstrengelen zich tijdens weinig woorden die…

Elke avond als een zachte bries en net zo onverwacht, voel ik die trilling in mijn hart en fluister ik jouw naam heel zacht en teder. En van heel ver hoor ik de echo van jouw stem, als een veder zo licht alsof je vlak bij me bent en bijna aan kan raken. Zodat we in stilte geliefden zijn en liefde in stilte maken.…

manier om de dag mee af te sluiten…ze liet zich door hem verwennen Slapen we buiten vroeg hij zacht En ze lachte hardop en kuste zijn natte mond Zo werd het alsnog een spannende nacht.…

Gewillig wiegelen kleurtjes water in en uit elkaar, alleen zacht klotsen. Een sliert aalscholvers slingert boven een horizon van nevel. Een gat in de wolken lijkt een blauw meer, omringd door fjorden. Warme lucht dekt ons als een deken. Zacht ligt het gemaaide gras op de dijk, maar rechtop nog staat fluitenkruid, te kijken!…

dat jij ooit eens dit boek zal lezen en voelt de liefde in woorden geweven hoe het getuigt dat elke moment met jouw gedachte was doordrenkt en dat je hoort hoe 't fluistert zacht dat ik ook dan nog op je wacht...…

Slaap zacht grote jongen, Fluistert mama mij toe. Ze heeft voor mij gezongen, En ik ben doodmoe. Slaap zacht lieve meid, Maak vele mooie dromen, Zegt papa mij altijd, De zon zal snel weer opkomen. Dag speelgoed, hallo papfles, Wie leest er vanavond voor? Een verhaal met een prins en een prinses, En krijg ik een kusje op mijn oor?…

ging je stuk het kopje laten hangen zacht tegen mijn wangen maar wij zijn weer terug nooit meer op de vlucht…

haar naam danst als een veld vol bloemen… ze steelt mijn hart voor altijd uit mijn blije ogen, ik leg het graag blind voor haar neer stil ontroerd vindt heel mijn wereld slechts verwondering en zacht zing ik van poppedeintjes, van een maannacht vol geluk groot en rond verraadt haar zachte schijn dat licht heel toverachtig pril kan zijn…

ik rembrandt licht vermeer de zachte lijnen in de haren van de dienstmaagd met baleinen die een kan met verse melk schenkt speel met kleur de wind en schaduw in gordijnen het glas in lood van een half geopend raam weerkaatst haar gaan rubens ook de zachte vormen die in schaars bedekken een welkom roepen aan de meesters en gezellen…

weer dwarrelend tot een zachte bries door onze liefde daarop af te stemmen…

je liep langs warmbloeiende frivolen de tuin in en je hield van me om mijn kijkverdriet en je was blootsvoets tot aan dat zachte, het zachte van je hals (van schouder tot oor zes zoenen), en je trendy bril en het mooiste ogenblauw, en je kingsize sigaret koket wijzend naar ... ach, ik weet het niet meer...…

je doet voor even deuren dicht maar in het sluiten kiert nog steeds jouw licht ik voel in zachte tocht jouw warmte langs me gaan ze raakt me aan en streelt mijn zinnen ik weet heel diep van binnen dat ik deel in jouw bestaan je vonkte bij het eerst begroeten we brandden vuur in ons ontmoeten zacht gloeit liefde rood in het…

slaap zacht, minister-president we zijn het allemaal toch zo weer vergeten denk maar niet aan de doden die u niet kent ‘we hebben het immers niet geweten’ kunt u zich dit misschien nog wel herinneren, ja?…

er was teveel fluweel ineens de zachte vleug van thuis gaf chaos in je huis het timbre in een stem lokroep van het onbekende streling die je huid verwende de zachte veiligheid van hem nog is er angst om alles los te laten het oude is vertrouwd daar is een leven opgebouwd je zweeft in uren die niet passen in de dag weet de vrijheid…