Alle inzendingen over emoties

Wanneer ik reis in jouw schitterend portret herbeleef ik onze tranen van vreugde en verdriet Eerste kus met haar contouren en fijne lijnen afgedrukt op onze lippen terwijl vier kleine woordjes kleven op de huid. Ik hoor nog altijd jouw stem, zo fluweelzacht trillend met emoties en gevoelens, ongekende diepte die na een korte zucht te hebben…

in de gang ziet hij z’n fiets staan niet veel gebruikt wat ook niet snel meer zal gebeuren hij is te oud om er weer de dijk mee op te gaan en z’n vrouw blijft maar zeuren: ‘Doe dat ding toch weg hij belemmert me in mijn loop wat ik je al zo vaak uitleg.’ ‘Ach vrouw ik laat hem toch nog even staan, als ik naar hem kijk zie ik…

Winternacht is als bevroren sneeuwpop eenzaam in het intieme alleen zijn van het donker en het duister verdwaalt in de witte wintertuin tussen weelde van intense liefde onder het maanblad op een steen de nacht is als sterren voor het kerstfeest nieuw kaarslicht voor een verliefde vrouw de adem van een droomwereld eindelijk op weg naar…

het licht ontbrandt in z’n kop zoals de zon soms de dag openbreekt waarna het hout verbrandt verkoolt tot het zwart van de nacht en je het van pijn moet loslaten zo gaat het soms met liefde de plots oplaaiende vlam zal gaan dimmen verdwijnen achter beider kimmen en na het echt uitgebrand zijn rest alleen nog die duivelse pijn…

elke dag een gedichtje een frisse kijk een nieuw gezichtje een andere blik ter introspectie en zelfreflectie een switch een klik elke dag een gedichtje voor jou of mij een lach of traan het verlicht je als je je gedachten er over laat gaan over wie of wat of waar we zijn over al die dagelijkse dingen een klein gedichtje soms zo…

je hoeft een vrouw het verleiden niet te leren elke man verstaat de kunst van het begeren dat mooie spel van bloem en honingbij zo opmerkelijk en vrij dit spel mysterieus en klaar het enige waarbij iedereen zich soms waant als winnaar…

Langzaam en voorzichtig kom ik los uit een zichzelf gesponnen zijdezachte cocon die als een huis mij heeft beschermd tegen de barre en boze dagen waarbij elke vorm van donkerte, koude zowaar schraalheid mijn voorbije bestaan bepaalde. Op vleugels gestrekt van liefde fladder ik nu in volle vrijheid waarin de verschillende luchtlagen worden…

de muren van een huis doordrenkt met dromen illusies verdriet en wat verder al niet van hen die kwamen die nog gaan komen onbekende en al lang vergeten namen zij die na hun jeugd blij of met pijn vertrokken zij die zijn verknocht één zijn met het huis hun ziel aan haar hebben verkocht en daarom hier aan hun eind willen komen…

Hey kindje Zullen we even Vrij nemen Vrij Van zorgen Klein mensje Die niet Aan jou Toe behoren Ik geef Je de vrijheid Om te gaan en staan Waar je wilt Er zijn geen Beperkingen Laat jezelf Leven Maar vrij Speel maar Huil maar Lach maar Zing maar Vecht maar Bid maar Bewonder Laat alles Alles zijn Zoals het…

Zingen Is nog steeds Juist in deze Corona tijd Mijn uitlaatklep Alleen zing Ik nu Alleen thuis Samen met Mijn smule Karaoke Zang vrienden Online Heel bijzonder Hoe dit mij helpt Me te uiten Hoe dit mij Bij mijn gevoel Brengt Mij opent Wat een emoties Er los komen Ik kies Liedjes uit Die me raken Zing met Hart…

voor de wind het gaat je het ontgaat je tegenwind het gaat je laat windstil het doet je wat je wil onstuimig uit onverwachte richting verlichting je lacht want je bedacht jij hebt meer kracht laat maar waaien…

lach de wereld over lach de mensen toe lach je zelf eens lekker uit lach om al ons hypocriet gedoe lach als blije kinderen wees eens minder serieus inderdaad doe het gewoon maak die lange lange neus en je zorgen zullen minderen interesseer je even geen enkele fluit voor welke bagger men over je gedrag uit spuit we moeten lachen het…

We blijven onverstoorbaar naamloos omdat we zwijgen geringe afstand van de kust zee in alles wat hoorbaar is rust dichterlijk bij mijn hart gaat weer terug om aan te zwellen in mijn nachten bij haar volmaakte duinen tussen haar billen in het holst van de nacht wanneer we samen zijn met de maan naamloos omdat we zonder bezitten zand…

Vertel me Hoe genees je zelf Slechts half een vrouw voelend Uiterlijk zelfbewust en krachtig Maar niet in staat om te voorkomen Vertel me Hoe vergeef je jezelf en die ander Zo veel jaren nadien een van de fijnste dingen van het leven Nog steeds ongrijpbaar lijken Vertel me Hoe vergeef je je naasten Zo ontzettend lief…

Angst voor: Moeten Niet doen Wel doen Gaan Niet gaan Helpen Niet helpen Thuis blijven Weg gaan Eigenlijk Veel Onzinnige angsten Maar ik heb ze Angsten Die nog steeds In mijn hoofd Spoken Mij nog steeds Lastig vallen Op mijn Eigen weg Alsof Iets mij Tegenhoud Om mijn eigen Pad te gaan En toch Ik ben…

het leven kan soms tragisch overweldigend prachtig meeslepend poëtisch en harmonieus zijn als een symfonie maar vaak zijn de slotakkoorden zo atonaal…

een boost voor mijn zintuigen een wakker schudden even de gedachtegang verlaten van de volgzame kudde en als die ballon wordt doorgeprikt het vuurwerk is uitgeblust keert ze weer de gemoedsrust maar heel even heel even was er die sensatie het summum van opleven een opwindende bijna geestelijke erotische lust soms een noodzakelijk gegeven…

Ik neem Even pauze Even wat afstand Door wat Afstand Krijg ik Beter zicht…

Mijn God Bevrijd me Ik voel me gevangen Gevangen in mijn Doen en laten Ik zit vast In mijn eigen Gevangenis Ik weet Alleen Ik kan mezelf Bevrijden Dat weet ik Allemaal Zo goed Maar ik ben Zo bang Dat het mij Niet lukt Mezelf Te bevrijden Ik blijf vechten Om eruit te komen Maar ben Zo bang Dat het mij Niet…

Mijn hoop is niet meer op de Here gevestigd Niet op de Here, Here En ook niet op zijn vader de Here God Maar op m’n 'eige' M’n eigen ik Waarin een hoop, hoop En dat is goddelijk veel Wellicht wel hopeloos veel Maar er is ook een hoop, een hoop ellende…

we zullen naar de toekomst kijken de hoop vasthouden in de bevroren tijd, ook al zijn we het zwoegen de onzekerheid moe 't licht op ons gezicht zal 't niet doven noch de vreugde' blos van onze wangen roven het gaat in de nacht met ons mee och schoonheid zo liefdevol teder wie zoekt die zal vinden de oeroude wijsheid de…

o God wat een dag de zon schijnt het bos toont zichzelf in z’n kleurrijkste herfsttooi dat ik dit weer beleven mag mijn hart jubelt en ik lach wat is het leven toch mooi thuis ligt een grijs omrande envelop: kleurloos ijskoud te zijn opgevangen op de stekelige deurmat: hij was nog jong en tevens oud vond de herfst altijd zo fijn geen…

Ik zie je door dikke druppels op de ramen, mijn engel van lijn 8. Jouw profiel zo afgetekend en toch zo zacht, slechts de spiegel en het donker brengt ons samen. Ik staar naar natte stadse straten, naar mijn buitenwereld, spiegelend vervormd. Een regenspoor dat mijn beeld misvormt laat ongemoeid het gezicht dat ik niet los kan laten. Neonlichten…

Ik kijk naar mijn leven: het wordt kleiner ik houd mijn ogen er vlakbij: ik kan al niet meer onderscheiden tussen goed en onwaarschijnlijk, tussen zien en ontwijken tussen mij en iedereen... wat zeg ik nu weer... mijn leven groeit, woekert, grijpt om zich heen en ik kan alles onderscheiden: onraad, wansmaak en zelfs de kleinste wangedachten…

Mijn ogen zijn omfloersde tamboerijnen al roert de hand daarbuiten luide de huid hun klank in zich gekeerd blijft dof Mijn ogen zijn omfloersde tamboerijnen maar heb daarmee geen medelijden…

Krats. Auw. Inktvlek. Stroman. Adempauze. Blut. Vecht. Lont. Geknapt. Brand in mijn hoofd. Blussen met benzine.…

Dat ieder mens liefde nodig heeft om leed te relativeren staat geschreven in boeken door de droomgeleerden die het leven slijten en woord na woord in dromen overdragen misschien komt er een brug en lezen we verborgen onschuld dan laat ratio een nieuwe God zien om ons inzicht te bewijzen in een dieper voelbaar voelen.…

Zaterdagmiddag, Bournemouth Pier & Beaches Stad, geleund aan zee. Toch is het er rustig op het strand. Voorzichtig flaneren in de kou. Het is een late winter, het voorjaar nog ver van hier. Tussenseizoen. Koffiedrinken op de pier, maar de jas blijft aan. Rommelig plekje aan het raam, de koffie is lauw. Veilig achter glas tuur ik naar The…

Ik luister En zie Hoor en zie Jou echt Nu moet Ik mijzelf Ook gaan Horen en zien Wil nu gaan Luisteren Naar mezelf De pijn En de wonden In mijzelf Vragen nu Om mijn aandacht Wil jij Af en toe Ook naar mij Luisteren?…

Kijkend door het vuile keukenraam zie ik haar wroeten in de vochtige aarde gestaag en aanklampend maar bovenal wijdbeens, zo heeft haar vader haar geleerd. En later op de dag opkijkend van mijn boek staat hij daar, onveranderlijk in zijn blauwe kiel vraagt hij met ijle stem hoe het nu gaat met de kinderen en of de merels nog patrouilleren…