Alle inzendingen over liefde

Verliefd op Inge zei ze je mag niet afkijken klas 5 verkeersexamen en na de vakantie zij een kop groter de zomer had vergeven kom kom hier maar zitten Welkom in klas 6 het was aan met die en die op reis heette het verkering nooit met Inge Inge vond verkering stom En als Inge zegt spring in de sloot Dan lag ik er al in 10 jaar…

Pas op, mijn liefde is zwaar, je zult moe worden -- en mij verlaten.…

Voorbij gedachten van wij en zij ligt een veld -- waar ik op jou wacht.…

Het was niet anders toen de paarden de vooruitgang trokken een kar nog nooit een koets had gepasseerd Het was niet anders toen de boerenmeid haar mand vol appels op de grond liet vallen rode appelwangen Het was niet anders toen de prinsessen en boerenmeiden in hetzelfde hooi en even groen hun wegen uitprobeerden wegen zonder woorden…

Ik wil bij hem zijn, hij is lief, maar hij aarzelt -- doet vlug de deur dicht.…

er stapten twee benen mijn lengte voorbij niet alleen hun snelheid maar ook de soepele schoonheid onthutste mij nog was haar blik niet van de horizon geweken zij had mij nog nauwelijks bekeken pas toen ik moest dribbelen stribbelde zij tegen zij was godin in het franse land met mij aan de hand haar zwierige gebaren wezen mij…

ik dacht jou te smeulen blies wat haar uit je gezicht dat dromen weerkaatste die speelden in de vlammen van de open haard je gloeide roder langs de randen van de grijze as vlamde op in het speels oranje geel van jeugdig frivool ontwaken waarin wij samen de onrust maakten die langzaam ging bruisen in het rode bloed waar…

Juli zal het zijn geweest Avignon op weg naar huis De geur van lavendel in zacht wit licht Waar denk je aan vroeg jij Je woorden van lavendel je lichaam zacht wit licht…

je pluisde zacht aan het begin van de lange nacht in lieflijke geluiden met op je lippen de warme dromenlach het was onze tijd om zonder klokken weer gelijk te gaan lopen in alle seconden kleur en toon wat meerstemmig was zocht samen in geven en nemen naar harmonie waarbij golven wit opkrulden uit het donkere diepblauw…

Ik ben in Dante's hel geweest Want had mijn eigen Beatrijs Maar deze heette Tinus Thijs Hij was een bok, half mens, half beest Ik zeg aan ieder die dit leest Vergeefs verlangen heeft een prijs Ik ben in Dante's hel geweest Want had mijn eigen Beatrijs Een mens pijnigt zichzelf het meest Mijn hart zat vast in een blok ijs Toch stond een Hemels…

Dan wil jij weglopen me urenlang laten voelen dat ik heel erg, nou ja alsof jij gelijk hebt Je trekt je los, altijd sterker altijd aarzelend bij de deur soms ben ik je voor, werp ik me op jouw pimilo rijd ik rodeo op jouw borst kroelend en masserend tot jij je gewonnen geeft en ik me kan aanbieden als spiegel van wie jij ook bent…

Mogelijkheid, kans, geen toeval lot of god, maar de uitkomst van het zelflerende programma in onze hoofden, de besluiten lagen al in ons besloten als toekomst, onze weg Jij kwam de trap af bleef staan in de hal en keek me aan noemde onverwacht liefdevol mijn naam zei jij krijgt post van mij: de belofte…

Alles zichtbaar in 3D God heeft voorsprong door techniek Monitoren schaaltjes flesjes alles borrelt schuimt en stoomt in het lab staat de techniek voor niets en in lange witte jassen de engelen zij doen hun werk Een vergeten lens zoomt in op maandagmorgen een klein groen scherm komt tot leven laat haar ene been over het andere zien…

Misschien zou je naast me komen zitten. In dat halflege café met die vuile lambrisering omdat de stoel naast me toch leeg was of omdat je mijn kwetsbaarheid herkende. Op je magere kamer zou ik je haren bezingen, mooie rode haren die bevallig over ranke schouders vallen Genade zal ik vragen, tegenover zoveel kwetsbaarheid ben ik weerloos.…

Ik heb je lief, Louise Ik heb je lief, Louise Ik heb je lief, Louise Ik heb je lief ontvoerd Ik heb je lief, Louise Ik heb je lief, Louise Aan de vissen in mijn hof Heb ik je lief gevoerd Herman was geen fijne gast Hij heeft ook nooit bij jou gepast Hij heeft ook in zijn broek geplast Op mijn achterbank De hele weg ging hij tekeer…

ik heb rode hartjes gestrooid op de vloer in een idee jou tegen te komen liet ze vloeiend door mijn vingers stromen maar kwam mezelf later weer tegen om alles weg te vegen heb er een laten liggen op het wit van de plint misschien dat mijn geluk daar nog garen bij spint…

Ik speel de meneer speelloop door straten speelzit aan tafel nergens thuis zoals je weet Speelspreek met woorden speelgoedwoorden speelgoedplastic luchtkastelen speel een huis Daar loop jij kijk door de straten plassen etalages spiegelruiten toverruiten dan dun als vroeg gebroken glas de stad de steden sporen bij elkaar geveegd…

Toen de vlinders al fladderend in de late zomer waren verdwenen, werd het stil, oneindig stil. Stil werd het in mijn huis en stil werd het in mijn hoofd. Het dagelijkse rumoer kon daar niets aan veranderen. Het werd stil, oneindig stil om beter te kunnen luisteren. Overal op zoek naar die dierbare stem.…

Met mijne jeugd zijn eveneens verdwenen De zangen van het zoetste minverlangen; De liefde ging daarom van mij niet henen: Zij blijft mij aan de warme boezem prangen. Door teedre dromen wil ze mij verleiden, Mij de ogen sluiten voor het aardse streven; Doch van de rede kan ik mij niet scheiden, Die wikkend weegt het wel, het wee van ’t leven…

Ik heb je terugkeer uit de tijd met zoveel ongeduld verbeid, met zoveel stelligheid bezworen, dat als er voor dit rijk gemis in wat ik schrijf geen plaats meer is ook ik niet voortkan als tevoren. Wanneer ik ons van het geloof dat mij in leven houdt beroof, kan niets je aan de dood ontwringen: je bent een handvol woelig stof, een schep bedorven…

Er is geen school hier waar je leert de letters te omschrijven geen cijfers om te meten noem dit liefde Geen kleur zo blauw zo zoet zo bruin zo mooi als ooit omschreven Geen altijd groene struik kan deze rode vruchten brengen zeker niet nu niemand hierom vraagt Aan tafel de sigarenrook de stoelen hoog het vragen mag ik gaan Ga ga…

In jouw slaap zoek ik jou op en nestel ik je -- helemaal in mij.…

Jan Klaassen en Kwatrijn vier dichterlijke zinnen over liefde en venijn en opnieuw beginnen…

Van de liefde heb je niets begrepen je hebt hem ingepalmd en naar je hand gezet zo voor jezelf Je hebt de liefde opgeschud als een kussen waarop je het meest gerieflijk lag, voldaan en met een glimlach Dat je liefde eigenlijk moet delen had je niet geleerd of meegekregen Ik had hem graag met je gedeeld Je moest eens weten.…

ik zal mijn stappen matigen mijn handen leggen op je lichaam je levende lichaam je dansende heupen en ik noem je naam in de lege kamers van dit huis ik zal kijken naar mijn rusteloze handen ik zal je zien en denken aan de duizend kleuren op je vragende huid ik zal je strelen voor ik ga…

Kwel sijpelend vanuit de bodem De vorming van een beek Glinsterspiegels die samenkomen Stroming die je nakeek Dubbelloofvarens aan de oeverkant groeiend In een zweem van zacht groene lagen Het water zal hier langzaam vloeien Voorjaarsgeuren innerlijk behagen Een beek die zoveel schoonheid geeft Waar libellen wieken boven de beek Menig…

Terpsichore fluistert zomerzacht in de wind dat jij zomaar zonder wachten bent ontsnapt aan mijn hart zonnig in mijn hoofd nu vlindert zo zorgeloos als een kind daardoor zijn mijn diepste gedachten vrolijk verleid en verward wat mij boven alles hindert is omdat jij zo ongrijpbaar en oneindig onbereikbaar altijd alles voor mij bent…

je verzuimde tijdens je tocht langs het hemelruim het beperkend wit weg te vegen om ons de zon en haar dominante plaats in het blauw vol warmte te laten herleven in jouw brede armzwaaien wiekten wolken weg regenden uit losten op in een zonnig vrij baan te gaan voor hen die met vlijt en zuinig zijn hun vrijheid hadden gespaard…

Dromen van haar in het holst van de dag, Ik zou een rots zijn waarop zij met haar hoofd lag, de geur van haar hals zou iets hebben van mandarijnen, of van geurige rozen net voor ze 's nachts verdwijnen. Stak mijn toorn weer eens op dan werd hij verzacht, door de balsem in haar stem, haar kreunen in de nacht. En zou ze heel bevallig haar kuiten…

'k Las hem 't gedicht Leermeesters voor, waarin ook hij voorkwam Toen keek hij even in mijn tuintje Zag het vogelhuisje hangen, Heb je 't schoongemaakt, vroeg hij Nee. Doen, zei hij, anders komt er niemand Nadat hij weg was haalde ik 't eraf, 'k probeerde 't te openen. Eerst zoemde er een hommel uit, 't Was verder volgepropt met zacht…