Alle inzendingen over kinderen

later als ik groot ben gaan ik boeke sgrijven goed m’n kind dan ben ik kunstemaker en ik wor ook de bruna goed m’n kind misgien wor ik wel sgilder maar nooit stom weif wat zeg je nu m’n kind dat ik geen stom weif worrrr ik neem geen man…

Een kind dat geen kind kan zijn vernederd en verlaagd. Een kind dat geen kind mag zijn heeft nergens om gevraagd. Een kind dat geen kind durft te zijn zich volwassen moet gedragen. Hoeveel kan een kind op de jonge schouders dragen. Een kind dat gewoon kind wil zijn ondanks tegenslag en pijn. Laat het in Godsnaam geen kind van de rekening…

Zon tovert tot in de kruin het blad tot blos het geel tot goud Het klatergoud valt op paden spelenderwijs Kinderen maken -zonder enig gevaar- een najaarsreis Door het land der dwergen-7 zo ze willen- het pad eeuwenoud Voert langs paddestoelen blijft begaanbaar voor schuifelende kindervoetjes Schuilen in verwondering onderdak…

Het zijn zo kleine kinderhanden, kinderzieltjes nog, zijn handiger en goedkoper dan volwassenen toch? Dagelijks doen zij werkjes met hun vingers dan, borduren glinsternde parels op rijke mensens kleren aan. Leren elendig verdragen, hun slagen, kunnen zich eigenlijk niet weren. Hebben veel te wenig, om te leven van. en ook een karig loon…

David, kleine David ongeboren mens lieve kleine jongen stil verzwegen wens David jij zult nooit het levenslicht aanschouwen omdat de mensen om me heen daar niet in vertrouwen ik heb twee jongens David en dat liep niet zo goed dat is de reden jongen waarom een derde kind niet moet maar David ik heb je voor altijd in mijn hart geplant daar…

zij vangt bladeren die dwarrelen uit bomen in haar geest fladderen vlinders voor haar is ’t mooi het bladerdek uitgespreid op de grond zij lacht, zij danst wind speelt mee jaagt haar vlinders op tot groot jolijt van de kleine meid…

Opgesloten in zichzelf - stille gebaren, holle ogen - achter een ijzeren gordijn dat niet is op te lichten Hoe kon het zo ontstaan dat contact onmogelijk is? Waar verloor je hem, waar ging het in godsnaam mis? Beter kinderloos dan ouder van een kind dat doodongelukkig is…

Wanneer ik even naar je kijk weet ik: dat ben ik! Ik zie dezelfde trekken en diezelfde blik. Wanneer ik je hoor praten opgewekt en blij dan weet ik des te beter: ja, je hoort bij mij! Wanneer je pijn hebt of verdriet en ik je in tranen vind.. dan weet ik wat jij voelt want..je bent mijn kind!…

wit stof dwarrelt van het zwarte bord wist de cirkels en de lijnen waarin de kleine meid haar hart heeft uitgestort ze krijt omdat haar zielsverdriet onopgemerkt is weggevaagd de tekening niet is begrepen het leken enkel strepen die ze zomaar had gezet zonder veel benul terwijl zij als een tovenaar de vloek wilde bezweren harde…

Hoe ik ook probeer: op haar rijmt precies niets haar zinnen zijn niet te vangen haar ogen dwalen van je af, haar jasje in de herfstwind waait de zomer tegemoet. wat ik ook bedenk, hoezeer ik zou willen dat haar fiets rechtdoor ging en ze haar gangen liet doorgronden, ze gaat haar eigen weg en vindt dat ik niet zeuren moet. ze is in…

als zij ‘r niet meer is zou ik me van geen raad weten zou ik verloren zijn maar voor ‘t zover is zullen we mosselen eten en zal ik ‘r troosten in ‘r pijn voor 't onrecht dat ‘r is aangedaan door de jongens uit ‘r klas die ‘r aan ‘r haren trokken die ‘r geniepig alleen lieten gaan en zonder ‘r afspraken in ‘t gras langs de IJssel…

Jij daar, nee jij, of jij.. Wat zijn jullie allemaal weer Anders, mooi Vrij onbevangen, onwetend, fijn bol of iel, Maar allemaal puur Kind zoals een kind moet zijn.…

hij wast zijn handen met “naar onschuld geurend” zeep schoont zijn geweten zij knarst haar tanden en met haar mond in één streep kijkt zij verbeten en op de wanden van zijn kamer krast het kind ...om te vergeten…

Je moet op bed mijn lieverd Mam heeft je klaar voor de nacht Nog even zit je op mijn schoot Duim in je mond en je haar nog nat Je ruikt zo lekker naar babyzeep Je blijft niet wakker op mijn arm Voorzichtig draag ik je naar boven De kruik maakt je bedje lekker warm Mam geeft je nog gauw een kusje Welterusten en gaat naar benee Ik blijf…

Van de snoepketting (wist niet meer dat ze nog bestonden) beet ze voorzichtig alleen het roze af. Wit en blauw bleven achter en toen ratelde ze de zaak van haar hals en kletterde het op de houten vloer. Daar plakte het geweigerd snoep wat aan elkaar. Spuug. Men liet het er maar liggen. Ze is niet normaal, zei men. Wat blauw is en wit…

door de kamer klinkt het stemmetje van een peutertje iemel iemel iemel enthousiast klapt ze in haar handjes een stralende glimlach opent charme offensief hoe kun je nu boos worden op zo’n klein prulleke van nog geen twee jaar die van haar zusje wat woordjes leerde “piemel” zegt de zevenjarige iemel klinkt de echo terug…

Kleine kinderen worden groter ook hun mondjes groeien mee als je vriendelijk vraagt te helpen krijg je als antwoord steevast :nee Je hebt toch zelf ook handen nou, doe er dan wat mee laat mij met rust, en je handen wapperen want ik doe niks, ik kijk tv Kleine kinderen zijn eerst engeltjes en later komt de B ervoor plak je ze het liefst…

Ach mijn schatteke mijn blommeke jij speelt zo lief het zonneke deelt liedjes uit aan vreemden leeft je leven vervolmaakt tussen vier lijnen van de tegels waar je staartjes zijn als vlegels en je ogen dondersteentjes waar je moeder over waakt Ach mijn zoeteke mijn polleke je rent je lieve bolleke met een glunder door de wind…

nooit heeft een kinderhandje mijn gezicht betast verwonderd mijn lange fluwelen rok gestreeld onder de preek met mijn kettinkje gespeeld mijn koud lijfje met zijn warmte verrast waarom heb ik nooit die stap gezet zo'n dromende dreumes het leven gegeven de gedachte enkel deed me beven ontkenning groeide uit tot stil verzet en toch voel ik…

Dit wonder is van mij, van mij alleen. Dit kind is echt en beter dan in dromen en kan slechts mij hier overkomen. Vandaag ga ik naar buiten lopen overal en onbekenden op café tracteren of geld spenderen in een tournée générale. Van nu af aan zit het vooraan: op alles heeft dit kind een klare kijk. Het duwt ons vrolijk aan de kant, gewoon…

Moeder borstelde nog eens mijn altijd weerbarstige krullen. Trok me nog voor de zekerheid mijn grijze manteltje aan. Ze inspecteerde de rest…naar tevredenheid. We konden gaan, het werd tijd. Het was zondag en we gingen zoals iedere week naar het kleine katholieke kerkhof. Ik stelde geen vragen, vroeg me nooit af wie we daar gingen bezoeken…

Vergeten ben ik je niet, Caroline. Heb zojuist je zwart-wit foto gezien, van jou dralend op het schoolplein. Hoe verloren kan een kind toch zijn? Met hinkelen of elastieken kan je niet met de besten mee, je ziet in je zwart-wit ogen dat het speelkwartier een kwelling is, en op de foto verlang je hier elke seconde naar de bevrijdende…

Winden om haar slapen, haar hoofd baadt in glanzend licht en in de schoot van wilde zwanen, haar ongetemde ritme - in houten klos met zwierig touw -, schrijft cirkels in de hemelboog, ze kust in tegenwind de dieren, drijft ze aan tot goede daden, in relatie tot de schoonheid van haar wezen, in haar zelf gevonden, zich niet bewust van…

roekeloos roffel ik op het lege petroleumblik tot buurvrouw een schreeuw geeft en al mijn stokken breken…

De kinderen van nu, hebben teveel, de kinderen van toen, hadden te weinig, toch zitten de kinderen van nu, altijd binnen?…

Gevangen in de klauwen van de horizon uit de armen van kinderen gereten de schreeuw van een gewonde vrouw verdooft de ziel. Bangkok, London, Barcelona Los Angeles en Istanbul. Kleurige tapijten, kruiden, zonlicht, sneeuw en overal verlies. (Hoe kan ik de blikken in mijn hoofd vermijden: als ik mijn ogen sluit zie ik ze meer!) Vliegveld…

Breek dit wrede zigeunerhart uit mijn ribbenkast. Ruk deze giftige sax-serpent uit mijn trillende handen. Laat me hier zitten, naast dit klein bed, met een bloederig gat in mijn romp, met zwerende vingertoppen. Laat me hier zitten, starend naar het licht dat roze door de oorschelp van mijn zoontje schijnt.…

Mensen zeggen soms schelden doet geen pijn, maar een geest voelt zeker wel venijn. Spirit kan worden gebroken, soms door een enkele zin. Een wond is dan geschapen en bloedt dan binnen in. Hartjes kunnen helen maar soms wordt een geest nooit echt meer dezelfde, als hoe hij is geweest. Kindjes in de wereld, als een ervan dit leest,…

Ze droeg een bonte lange sjaal en grote bellen in haar oren een zwarte panty met een haal haar blonde pony recht naar voren Ze droeg een roze zonnebril en een olijfgroen hoepelrokje op die zonnige lentedag in april nam ze genietend nog een slokje Ze droeg het haar los in de wind die danste met de gouden draden zo zat ze daar het zondagskind…

jij boezemt vertrouwen in ver bij de reizende zon sprenkelt een verfrissend bad vliegend gaat het met jou mee lijk jij in het blauwe hemels ver weg te zweven voor even als vogels in de lucht zelf die vrijmoedig zwaluwen in kolossale vluchten vol nieuwsgierigheid tegemoet vlieden zij heen en terug met wijd uitgestrekte vleugels zeker…