Alle inzendingen over eenzaamheid

Het valt mij op Dat ik de laatste tijd steeds vroeger de gordijnen sluit niet dat het sneller donker wordt integendeel de lente rukt onstuitbaar op de dagen lengen soms al om vijf uur soms zelfs nog eerder steeds vaker blijven ze de hele dag gesloten ze laten licht door ja dat wel, het is dus overdag beslist niet aardedonker toch…

Ze vindt haar gezicht in de wrange spiegel van verloren momenten. De tijd is de dood die wel kan wachten. Wanneer ze zoekt naar sporen die geen gebeden vragen maar haar geven wat ze nog kan dragen met haar laatste trots. Barsten zijn haar littekens van herinneringen die in elke stilte bloeden. En haar wakende gedachten laten vervagen in…

Door de dood Reeds gretig omarmd In de krochten Van deze orkaan Kwam jij uit Het niets Zo maar naast mij staan Verrassend op Mijn weg gekomen Jouw blik, jouw lach Voor mij het begin Van mijn nieuwe dag Dank zij jou ga ik Mijn nieuwe leven in…

want iedereen die dat zou kunnen heeft geen tijd, behoeft zelf hulp Jij geboren in de gore goot, die zoveel zelf verwierf en anderen alles gaf, staat opnieuw met lege handen, zo klauwend naar het licht, zo alleen in ’t peilloos donker, zonder echo van een ander - erbarmen wacht je na de dood…

In mijn jonge jaren niet gekregen, Ze zijn altijd uitgebleven. Toen zag ik jou, Jij hebt mij laten weten wat ik in die tijd ben vergeten, Nu wist ik wat ik hebben zou. Jij gaf mij hetgeen wat ontbrak, mijn leven teruggegeven. Dit ene moment, gezien als gemist sentiment. De seconden die de knuffel duurde, de seconden waar ik mijn leven…

weerkaatst gedicht de dichter wandelt in gedachtengang geplaveid met toverwoorden hij zucht in volzinnen en ademt in de geest van grenzenloos verlangen schrijft ongeschreven woorden in de lucht die vliegensvlug blijven hangen tussen gepleisterde wanden de handen gekruist als traag gebaar voor vreemde ogen.…

Bedolven door geluid Is het in stilte dat ik mijn ogen sluit Nu kan ik je ook niet horen Waar zijn mijn oren…

Na een lange dag van discipline en zes keer zingen in het koorgestoelte, waar de overburen je nauwlettend in de gaten hielden, zag ik weer de tuinbaas pater Vleugel voor me die tijdens het dagelijkse relaxuurtje, waar hij al jaren niet meer kwam, ineens kloekmoedig binnenstapte en mij openlijk complimenteerde met mijn spitwerk eerder die dag…

Als dansende schimmen gaan wij langs gekwelde herinneringen nog horen wij dond'rende vleugels stampende laarzen schreeuwende zinnen kon ik je keren ons lot keerde niet weer stormboot keer je boeg op de slagen der zee droeve geluiden ontstijgen schaduwloos de ruimte de aarde wordt rood als het bloed der doden de golven schuimen…

Je ligt te slapen Ik lig naast je Je bent snel weg Door al dat bier Ik streel je huid Je hoofd, je haren Het bed is vreemd Wat doe ik hier? Voor 4 uur terug Was jij een vreemde Een mooie kop Een lieve lach Wat oogkontakt De eerste woordjes Jouw lichaamstaal Die roept, het mag Ik raak je aan Zoek naar erkenning Je laat het toe Ik mag…

Stemmen in een verzorgingshuis worden vaak niet gehoord. Verpleging geeft niet thuis, wordt liever niet gestoord. Stemmen verstommen, eenzaamheid slaat toe... Men staart voor zich uit, energie neemt af, men wordt moe, gevoelig voor elk geluid...…

Het is donker buiten, De storm raast in mijn hoofd. De wind vlagen van angsten, En de pijnlijke regen dat mij verdoofd. Ik kan niet langer buiten blijven, Ik moet weg uit dit weer. Ik wil zo graag de zon laten schijnen, Wand de storm is wat ik zelf creëer. Het doet pijn om dat te beseffen, Dat ik het me zelf allemaal aan doe. Dat is 1…

Ik had gedacht dat ik je kon vergeten, en in de zachte nacht alleen kon slapen, maar in mijn onschuld heb ik niet geweten dat ik bij elke windvlaag zou ontwaken: Dat ik de lichte trilling van je hand weer langs mijn sluimerende hals zou voelen - Ik dacht dat het vuur dat in me brandde als de witte sterrenbaan zou zijn afgekoeld. Nu weet…

Als de kleuren vervagen En ik zie alleen grijze tint Als de kleuren het licht niet meer verdragen En als de pijn zich uit in grijze tint Als ik om me heen kijk en voel de grijze leegte Het wordt grijs…

verwaaide haren alsof vergeten armen om mij heen op zoek zijn naar je handen die me lief hadden in een tijd die ons vergeet en ik verder leef in luchtledig niets waar tranen verwaaien als ik huil blijf huilen om iets…

Ik zit gevangen, gevangen in mezelf. Mensen om me heen, ik zie ze niet.... Ik zit gevangen, gevangen in mezelf. Mensen praten, lachen, ik hoor ze niet.... De deur op een kier, ik zie de mensen, ik hoor de mensen, maar ik wil niet.... De deur gaat open, mensen zien mij, mensen horen mij, ik kruip weg.... De deur blíjft open,…

als je blik mijn ziel splijt de tranen in mijn ogen die jou zien niet te stoppen zijn het einde van de horizon de sterren zwart zijn heb ik spijt spijt als je in je dapperheid rode wangen krijgt en je de tranen in je ogen verbergt ach lief je bent zo mooi…

Als een monster Stil Geen geluid Niks beweegt Kil Geen liefde Vol van verdriet Verbitterd Bang Een geluid Een gil Angstig Niet durven te kijken Te ontkomen Stilte Een traan over je wang Als een monster Boos Maar bang..…

Vuursalamander kwetsbaar op de weg naar Melk. Volmaakte schoonheid. De Jakobsweg, die wij gaan, kwetsbaar alleen, tezamen.…

Het wordt weer licht, de bar gaat dicht Ik dwaal op straat tot een bakker opengaat Een aktetas komt langs geflitst De geur van aftershave blijft hangen in mijn baard Ik weet nog hoe ik zweefde Deinend op de palm van jouw parfum Ik weet nog hoe bedreven Jij me dirigeerde naar die lippen puur als rum De eerste tram verheft zijn stem ‘Hé dit…

Wees niet bang Ik ben niet ver Al is de afstand lang En groot Wees gerust Ik zal je vinden Met mijn charme aan je binden Redden in geval van nood Loslaten en je weer ontvangen Ik kus je lippen, streel je wangen Wrijf je handen warm en zacht Geloof in mij En de belofte Die ik tot jou doe Vannacht…

20 jaar geleden nog 300 nachtjes 10 jaar geleden nog 100 nachtjes Al 6000 nachten verder Hoeveel nachtjes slapen God Hoeveel nog? Wanneer hoef ik niet meer alleen te zijn. Hoeveel nachtjes nog? Ik ben zo moe God Ik ben zo moe...…

eens droomde ik een droom in een droom kaal ruig woest en leeg de ruimte ik legde mij neer en droomde daar over mijn eigen wereld nooit zorgen over eten en drinken een beschermend dak niet nodig immer achtergrondige muziek ik zou volmaakt gelukkig zijn maar een donkere wolk deed mij beseffen dat deze droom in een gedroomde droom intens…

nog een douche ruiken aan de handdoek licht uit gewone kloffie aan even een bak koffie het laatste shagje brief neerleggen de deur uit sleutel in de brievenbus gestript het pad af dat was het dan…

Doeschka is dood zo ineens Ze vond d’r bazin hier niet schrijft haar in memoriam schrijver Je kunt het ook zonder stellen De ultieme eenzaamheid van je leven zien, ondergaan, verteren Zoals iedereen misschien Een aantal vrienden van me die zeker wel Net als ik nu In zwaar levensweer niet alleen wel eenzaam…

Knoopje voor knoopje open ik trillend haar gordijnen Vuurvliegjes schiet zij met strelende nagels in mijn dijen Zij heeft duizenden namen en terecht Een drinkplaats waar ooit elke man zijn dorst heeft gelest Het is leeg in haar raam, slechts de nacht en een hijgende zee Ze bekleedt me met schuimkoppen, langzaam golf ik met haar mee Zij heet:…

Ik heb vannacht mijn kussen nat geweend Nog voel ‘k een tranenvloed mijn ziel doorstromen Ik moest u wel beminnen in mijn dromen Om zo de oceaan van wee te tomen Opdat ‘k een wijle met u zou vereend Ik heb vannacht mijn kussen nat geweend En heb u met een schreiend oog genomen Luid snikkende tusschen de esschenboomen Zodra mijn wel van weemoed…

Water, water Stromend voel water ik langs mijn gezicht Je wijst mij de weg naar het onbekende Water, ware vriend Water,water Luister naar mijn stem…

Hoe smartelijk klonken onze stemmen toen wij een ander voorbijgingen zonder herkennen ketenen van woestijnen elkander omarmend als sidderend zand in geel koperen stralen - sprakeloze stommen troosteloze rijen van ongedeelde vreugde waren zij geen stommen - sprakeloos zouden zij aldra verstommen…

Als de rouw zo vaak heeft aangeklopt is 't moeilijk de deur gesloten te houden soms staat mijn deur gewoon op een kier in de hoop dat de rouw voorbij gaat of zonder kloppen even zijn werk doet Want verdriet, pijn, angst, verslagenheid ze doen bij leven en bij dood hun werk en soms zo vaak, maar ook dat went zoals het hele leven wennen…