Alle inzendingen over algemeen

de stad in de avond met zijn verlichte ogen laat de eenzamen in het donker hunkeren hunkeren naar het licht uitnodigend stralend in de duisternis van de buitengesloten mens in het onthullende licht wordt de verborgenheid fel aan flarden gescheurd een doel voor zoeklichten het licht in de nacht vriend in vredestijd vijand in oorlogstijd…

Wie wordt niet ziek van al die herfstgedachten Je kent ze wel, geplukt van internet Een abc'tje, hup, op tijd naar bed Maar wij hier zitten daar niet op te wachten Het is goedkoop en nietszeggend vertier Van feuilles mortes en van falling leaves Het sterft al van de tranentrekkers, please Uit oude dozen met houtvrij papier Niet broeden…

wees eens stil luister eens naar een ander wees eens alleen maar een praatpaal waartegen een ander over zijn zorgen en angsten praat geef eens niet meteen je zo goed bedoelde raad zeg eens niet als ik jou was dan had ik dit of dat heel anders gedaan oordeel niet maar luister probeer te begrijpen dat wat voor jou geldt niet voor een ander…

als begripvol elkaar begrijpen en meelevendheid echt medeleven is als liefde echt liefhebben en respect elkaar respecteren is als menswaardigheid menswaardig en medemenselijkheid echte naastenliefde is zou er dan misschien geen oorlog meer zijn zou er dan misschien overal vrede zijn…

Soms nog, dan een zachte zomerbries. Twijgen wiegen aan hun takken. De was van de buren wappert in de wind. Een kat beweegt sierlijk haar staart, verscholen in hoog gras. Of de schaduwen van de overloop. Als het raam open staat. En tocht met de deuren slaat. Of als halmen van graan naar onweersbuien snakken. Ik weet dan weer dat…

onbegrijpelijke nonsens worden uitgestort over de uitzinnige menigte brallende onzin wordt ongeloofwaardig in gedachten gedruppeld omhooggestoken mee-eens vuisten doorklieven de lucht opengesperde monden stoten instemmende oerwoudachtge geluiden uit de dikdoenerige figuur op het podium verbergt met subliem acteertalent zijn minachting…

Mijn oude huiseik knoest belerend, verplicht me tot eerlijk mediteren over de liefde, hoop en leven. Hij knobbelt als mijn levenslied, klanken als geslagen gedachten. Een snoer van emoties, met refrein, een melodie van eenzaamheid.…

er zweven miljoenen illusies in de lucht gretige handen grijpen in het luchtledige onbereikbare illusies gegrepen door de illusionist die het onmogelijke waar lijkt te maken maar slechts ongrijpbare illusies in het rond strooit gedesillusioneerd worden illusies begraven op de steen staat hier rust ontgoocheling…

als de torenklok zes uren slaat is het tijd om te gaan eten zal je daaraan denken en het niet vergeten dat zei mijn moeder elke dag als ik ging voetballen op straat ik vergat weleens te luisteren u weet wel hoe dat gaat veel later een kleinzoon op bezoek hij wilde voetballen op straat en oma zei: maar snel naar huis als de torenklok…

hier te moeten gaan in dit digitaal sterflokaal hier vergaan ver gaan…

Burgemeester Korevaer Riep alle mensen bij elkaar “Bel de kranten!, schrijf je moeder, allen zijn we in gevaar onder ons is een leugenaar!” Een leugenaar? Een leugenaar! Een vieze, vette leugenaar Zo een die ware dingen zegt, maar eigenlijk klopt het niet echt De opticien wist het vrij zeker de buschauffeur die moest het zijn die heeft…

de verwondering van een kind dat voor het eerst de wereld ontdekt hoor, het vogeltje zingt het poesje likt haar pootjes kijk, een eendje in het water er vliegt een vliegtuig in de lucht de wereld is een wonderland met elke dag iets nieuws daar is de lach van mamma en de sterke hand van pappa later… nee, dat mag niet oei, een…

zo gaat de tijd - zoals de klok slaat zeggen de mensen - maar de klok slaat wiskundig, regelmatig altijd van links naar rechts en met gelijke intervallen is een rivier dan geen betere vergelijking? met watervallen - naar diepe dalen en naar turbulente meanderende stromingen soms als een rustig en gezapig kabbelende beek ik zit aan…

alles lijkt veel dichterbij het klinkt een beetje raar als je de wolken wilt bezoeken staat er een trapje klaar voor de kinderen is het feest zij mogen op de regenboog ze glijden van links naar rechts naar omlaag en weer omhoog de mensen in de wolken zijn niet meer vreselijk moe ze kunnen uren lopen de engelen kijken lachend toe ze…

In het duister kan ik wonen, in het duister kom ik thuis. Geen wrange woede daar, geen tieren dat rond mij komt staan. In het duister kan ik wonen, in het duister kom ik thuis. Geen woest vervloeken daar, geen fel gebaren dat mij dood wil slaan. In het duister neemt het duister al de koude weg uit mij. In het duister speelt het duister…

ik hou van de muziek als ze haar verhaal vertelt de muziek die me meeneemt naar haar wereld van de boeken. met de vele woorden die mijn fantasie prikkelen de woorden die in mijn gedachten willen wonen ik hou van het kaarslicht dat alles mooier maakt het licht dat me laat verlangen naar de romantiek van vroeger van de lichtjes…

Ik ben in een echt bloedmoment rood is altijd in het middelpunt geweest hoewel ik veel treurige dingen heb gedaan toch was er rood en vreugdevol rood is lichamelijk, maar het gaat naar zwart diep naar binnen rood is een afdaling naar de hel de onbekende eeuwige herhaling rood gaat ook naar geel waar het licht is, het leven rood gaat…

jij gooide grote woorden mijn vriend zoals een kind stenen in een rivier strooide zielloze beloftes zoals een boer zaad op droog zand mijn vriend je zei als de dagen gaan lengen zullen de vogels weer kauwen en ook dat het de schuld van de schildpad is ik zei vandaag kom ik je halen want het is nog niet november vandaag doen…

de waarom-vragen botsen tegen harde muren kaatsen terug, botsen en botsen weer geen antwoord nooit een antwoord opstandig smijten met kletterende woorden adviezen worden keihard weggeschopt geen antwoord nooit een antwoord monden schreeuwen: waarom! zonder geluid en met geluid de echo van deze schreeuw is al eeuwen oud geen…

langs uitgesleten paden lopen eeuwenoude zielen in vermoeide rijen verdwijnen in het duister van het donkerste zwart in het holst van de nacht diep onder de grond liggen de verborgen geheimen van leven en dood de echo van de geest schreeuwt om verlossing uit de kerker van wanhoop smekende handen reiken naar het onbereikbare genezende…

Ik knapte - onlangs mijn kamer op Veegde het stof van de plinten Witte de vale muren grijs van vele winters Boende de oude planken vloer Deed alles in de was Tooide mijn bed met nieuw bloemig beddengoed dat ik zag in een brochure Hing een reproductie op van Gauguin, om het sfeer te geven - iets met kleuren iets met vrolijke dames…

de donkere demon hij beloert ons liefdevol terwijl wij spelen in zijn zomerzon en slaat dan zijn scherpste klauwen in ons zachtste vlees troostend strooit hij zout in onze wonden en spreidt vol mededogen zijn lange winternachten voor ons uit…

een lachende clown de geschminkte vrolijkheid verbergt zijn verdriet…

Ik droomde dat ik in jouw huis dat zo mooi verbouwd van binnen bakstenen muur, daartussen plantjes verhoginkjes, schilderingen Zoveel speelgoed voor de kleintjes in proporties Er waren moeders, vrouwen, kinderen Bevoorrecht met jou te kunnen slapen, hoorde je stem en vraag nog in mijn oor Maar de vrouwen en de kinderen, bleven zitten…

Geen netwerken zijn er die het verschil kunnen maken. Armoedebegrippen in een businessmodel Berichten die in de mist verdwalen Om snel te vergeten Alsof het contraproductief eindigt In een Rein-schaalmodel Brabançonne en dochters Verdroogde wol-Ven-vacht Glasnost Ruiten ingeslagen Verdrukte veelkleurige garnalen Kok-ket in garnaal kroketten…

zolang het gesprek is verwikkeld met elkaar en anderen volgens uitgesproken gedachten, altijd verwant aan bezigheden het beeld dat nabestaanden hebben van voorouderlijke stambossen in zichzelf te zien, te bevinden ondefinieerbaar voor de verte uit tastbaar aanwezig te zijn in woord en geschrift, te blijven totdat er geen glazen meer…

een rij poppen op de kast netjes naast elkaar het babypopje bij de mammapop een rij autootjes op de plank netjes naast elkaar samen met de pappapop het meisje kijkt naar de poppen ze pakt de autootjes het jongetje kijkt naar de autootjes hij pakt de poppen ze spelen vadertje en moedertje het meisje wil de vader zijn het jongetje…

Onderwerp: FW: De zaak Alzheimer “Het is een vrouwke ”Fleur” Onze moederlijke 12 jarige Malthezer. We spelen ”gastgezin” Binnen de formele deuren Waar ik zelf de naam moet lezen Om niet in een andere kamer te verdwalen Vindt “Fleur” blindelings zijn weg ,heen en terug, In het woon-en zorgcentrum Zinssnedes ,klanken ,een andere geboorte…

naar de zee kijken en zien wat je niet ziet…