1864 resultaten.
De korte- of lange versie
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 120 Even checkend op de site
kan ik met een uur terecht
bij de kapper!
Dat is mazzel, ofwel geluk hebben
ik sta er voor de deur
geen kip te zien, maar:
die komen er ook niet!
Eenmaal binnen, handen ontsmetten
plaats nemen in: precies een stoel
haren wassen, haren drogen
knippen maar!
Ze vraagt: hoe of het gaat en ik zeg:
de korte - of…
What's in a Word
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 133 nee nee
ik wil dat
nare woord niet
meer horen
geen kanker
klinkt te uitzichtsloos
noem dat van mij
maar leukemie…
Bezoekuur
gedicht
3.0 met 39 stemmen 33.942 Ze zitten in de grote hal gedwee te wachten,
voorzien van dode bloemen en van troostend fruit,
tot de portier door middel van een belgeluid
het sein zal geven om zich ziekenwaarts te jachten.
Intussen roken zij een sigaret en roemen
de dokters, die vandaag de dag heel kundig zijn,
of lezen bordjes, die in ziekenhuislatijn
de kwalen paviljoensgewijs…
Het vrouwtje van Halberstadt
poëzie
4.0 met 11 stemmen 2.368 Hier zien we, mijnheren! een leerrijk geval
Hoe gaat het moedertje, schikt het nog al?
Ach danke, Herr Doctor, Sie sehen
Es köntte etwas besser gehen.
Kom! moedertje, kom! tevreden maar zijn!
Wij zien mijne heren, naar alle schijn
Zal de vita weinige uren
Of hoogstens een etmaal nog duren.
Ach lieber Doctor! ein Augenblick
Kehr ich zu Halberstadt…
Mijn Glazen Bol
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 147 tijdens een val
resteerde van de mijne
slechts vele scherven
gelukkig was hij
niet van kristal
dat in duizenden
fragmenten versplintert
als de tijd het mij
niet verhindert
en ik alle scherven
snel vinden zal
ga ik ze lijmen
en wie weet kan ik dan
met breuklijnen en al
heel misschien toch weer
in mijn bol een toekomst zien…
door niemand minder
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 188 het was niet
dat ze zijn stem
niet hoorde
ze voelde alleen
de kilte die haar
lijf bekroop
het was niet
dat ze zijn gezicht
niet waarnam
ze kon slechts
staren naar een
pratende mond
het was niet
dat ze niet op
hem reageerde
ze glimlachte wat
knikte ja
knikte nee
het was niet dat
ze na het gesprek
bleef zitten…
Met De Billen Bloot
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 97 Nu mag ik met
De billen bloot
En alles zeggen
Alles spuien
Toelichten en nader
Uit gaan leggen
Vergeving vragen
Vergeving schenken
Want om het hoekje wacht
De met zeis uitgeruste despoot
Wacht jij nog maar even
Gun mij tijd van leven
Nu mag ik met
De billen bloot
Maar doe het lekker niet
Beklim eerst nog de grote berg
De berg van…
E2
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 104 Hier sta ik
Eenzaam achter glas
Een wijze uil kijkend
Vanuit een hoge boom
Die het even niet meer weet
De vrijheid loopt
Daar beneden over straat
Frank vrij jong en kwiek
Zoals het jeugd meestal vergaat
Vrolijk en gezond
En hier boven op E2
Loop ik rond
Met een infuuspaal
Als schaduw aan m'n zij
Mijn strohalm met het leven…
Vreemde vormen
netgedicht
4.0 met 50 stemmen 100 zacht dansen
vreemde vormen
in hun eigen gel
gekleurd is hun vel
naar functionele groepen
zij ontsnapten
uit het onbekende
op zoek naar de
vertrouwde sluiting
van het eigen dna
om in samen delen
de potentiële
mogelijkheden zo
goed als mogelijk te
benutten als geheel
om de bouwplaat
te kunnen lezen moesten
er wel ogen en hersens…
EERVOL GEVECHT
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 105 Onze Hemelse Vader schenkt getijden,
waarbij verborgen bloei wacht in diepe rust,
om daarna op bergen, aan elke kust
ontwakend leven met pracht te geleiden.
Wil Gods vijand deze lente bestrijden?
Men moet afzien van stadsvertier en boslust,
is zich van rond sluipend gevaar bewust.
Ziekteduivels doen veel mensen lijden.
Genezers en verzorgers…
door een andere bril bekeken
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 123 in het anatomisch theater
betreden chirurgijns in
koelen bloede de arena
met de precisie van een
horlogemaker inciseren
zij de menselijke huid
het bloed kruipt waar het
niet gaan ontleedkundige
lessen zijn geleerd
het beademde corpus onder
zeil als mes zaag schaar
het vege lijf invaseren
geen dokter ziet wie je
eigenlijk bent…
Ziekte, oude troosteres
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.292 - Ziekte, oude Troosteres, wier woorden wégen...
- ‘O Gij, mijn zoon, die duldig leven mag
van 't glooiënd denken aan een verre liefde-lach:
ik zie hoe in uw oog dromen als zwanen zegen.’
- Ja, ik ben goéd. Maar 'k wilde vrédig zijn...
- ‘Mijn leéuwrik! Gij, die door de nachten heen-gedrongen,
de vreugd van de enig-eeuw'ge…
Polikliniek
gedicht
3.0 met 41 stemmen 31.961 De scalpel. Dieper. Het pincet
rukt met een schijn van drift de rode
tijdbom weg. Doe nu mijn zoon weer
dicht, chirurg, vijandig bondgenoot.
Sluit op zijn rug die rare mond die
fluistert over ongepaste groei en dood.
Na afloop benen wij, veldheren, door de
gangen langs brancards, langs richtingwijzers
naar de hel van 'kinderonc.'en 'mort…
In het ziekenhuis
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 99 We kussen
Dat verandert alles
wie we zijn, en
wat we belangrijk vinden
om uit te wisselen
Dus spreken we steeds vaker af
We doen zoveel mogelijk samen
Met heel de familie
plannen we
de verjaardagen en bruiloften
Dan vieren we het leven, en ook
is er een begrafenis
van tijd tot tijd
De wisselvalligheid van het leven
ken je of…
de koffer
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 179 Ze moest naar het ziekenhuis.
Dat was haar gezegd.
Haar koffer stond klaar in de gang.
Alles zat erin, net of ze met vakantie vertrok.
Het kan plotseling heel weinig zijn
als een mens naar het ziekenhuis moet.
Ze nam die koffer altijd mee
op vakantie.
Hij deed haar daaraan denken.
Zomer, vrijheid, lange dagen.
Prachtige zonsondergangen…
Ziek
gedicht
3.0 met 333 stemmen 78.412 de forse broeder met de harde handjes
de trippelbroeder met de wollen wantjes
de hoofdzuster, imperatief,
vult massief de kamer
dreigend met haar zwarte hamer
gejaagd telt het infuus
66 druppels per minuut
een half uur lang onrust
een nieuw infuus:
7 druppels per minuut
traag geruststellend getik
kam en zakdoekjes vallen
oprapen? vergeet…
De zieke man
poëzie
4.0 met 19 stemmen 3.093 Nadat de zieke man,
zowat vier jaren door,
door iedereen was verwend geweest,
door iedereen zacht behandeld
en zacht was aangesproken, en
gewassen en in bed gelegd,
gekrabd, in bed gelegd, geraden,
gestreeld, gelaxeerd, in bed gelegd,
en iedereens zachte wil, vier jaren,
tot eigen heil had ondergaan -
daar sloot hij opééns
zijn kasten, laden…
Lofzang op de psychiatrie
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 196 Oh psychiatrie
Hemels instrument voor pacifistische despoten
Als ik je aankijk, kijk je glazig terug
Als jij, oh psychiatrie, een samenleving was, was je streven dan een democratie te zijn?
Of zou je je innerlijk tegenstrijdig weten?
Jij psychiatrie, jij weet het, jij alleskunner, doorgronder van disfunctionerend leven
Oh verlichter, til mijn…
Ja, nu Ari-schemer
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 110 Als een donkergeweven deken
valt de avondschemer in.
Zwarte boomtakken als haarvaten
vormen medische netwerken.
Ganzen aan de horizon
haasten zich naar warmere oorden.
Al vloeit mijn inkt wat ongelijk,
beeldrijk laten patronen hier
de hemel op koud marmer lijken.
Later zal deze stemming-ets
met hagelwit passe-partout,
in een glimmend-gouden…
De weidse stilte delen wij
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 109 De weidse stilte delen wij
in kleine stukjes stilte
boven de weilanden
en in de broze stad
overal gedeelde stilte.…
Meer dan de P hebben
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 270 je kon zoveel
een vakman was je
met handjes van fluweel
je had een goede naam
met je handen
vergaarde je zelfs enige faam
en alles wat je kon
en in je leven (over)won
wordt je nu uit handen genomen
je hebt meer dan alleen de P in
wat is verdorie toch de zin
van die genadeloze parkinson…
X
gedicht
3.0 met 63 stemmen 37.727 Bij een val
Of een sprong…
Wie zal het zeggen
En komt het er op aan?
In elk geval
Was het gevolg:
Bewegingen verlamd
En de ogen dood.
Zijn wereld is
Gedragen worden.
Transport
Binnen nauwe grenzen:
Muren van één kamer
Eén huis.
Nat groen gras
En water van een spuitend fontein
In zijn wereld brengen.
Of nu vandaag bijvoorbeeld
De…
De Genezing
poëzie
2.0 met 9 stemmen 2.837 Zij stond voor de grote spiegel
En lachte haar beeltnis aan;
Zij had haar zijden kleedsel,
En haar parelsnoer aangedaan.
Zij waande zich genezen;
Haar wang was weder rood;
Zo helder glansden hare ogen,
Zij vreesde niet meer de dood.
Och jong verkwijnend harte,
Dat zich zo gaarne bedroog:
't Was de koorts die gloeide op haar wangen,
…
Jezelf Vergeten
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 153 ze vergeet dat wat
ze niet vergeten wil
ze weet wel wat
ze niet weten wil
namen gezichten vervagen
ze blijft ze al niet
eens meer najagen
want wat ze wel weet is
ze staan nooit meer stil
ze kan ze niet goed meer bekijken
en langzaam sluipen de dagen
dichterbij
dat ze voor zichzelf
zal gaan uitwijken…
Gegroet
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 107 ik groet je
maar je hoort me niet
ik zwaai
maar je ziet me niet
vastgeketend zit ik
nu mijn benen
niet meer willen
ingepamperd
in dat wat eens
mijn luie stoel was
zijn de veren duidelijk voelbaar
al lijkt de stof als nieuw
het vertellen aan
dat ‘ie versleten is
kan ik niet meer
en aan wie
kinderen zijn opgegaan
in de rook van alzheimer…
Naakt
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 115 Verdwenen zijn de pieken, de dalen
De warmte en de kou
Naakt
Kaal
Ontdaan van franje
Status
en applaus
Het lichaam gaf het op
De wil brak
Wie ben je?
Sta op
Recht je rug
Zeg wie je bent
Wie je wilt zijn…
Alzheimer
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 226 Je bent nu nog als een verteerd blad,
niets is meer over dat bij jou als mens
eens zo kostbaar heeft gewogen,
nog slechts de lege nerven
in een fijn gemaasd patroon.
Jouw kostbaar wezen
dat nog zoveel te geven had,
door de ziekte in de tijd vervlogen,
blijf je in mijn herinnering,
vervagend, als eens zo dierbaar persoon.…
De Syrische verpleegster
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 220 Mijn droom vervuld van koorts en vage pijn
stopte toen ik voelde dat iemand aan mijn bed was.
Ik zocht rond en steeg omhoog naar wakker,
opende mijn ogen en zag iemand in een jas.
Toen pas zag ik de twee vriendelijk ernstige ogen,
de pupillen door irissen donkerbruin omrand,
donkere wimpers iets doorgetrokken en gebogen,
geheime schoonheid…
Klokken slaan niet meer
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 104 klokken slaan niet meer
wijzers wijzen alleen nog op jezelf
in het hoofd blijft het almaar draaien
en draaien, geeft je brein op geen enkele
vraag meer antwoord, hoe je ook graaft
en zoekt neemt grijze leegte steeds
meer bezit van wie jij was, wie jij altijd bent geweest,
zelfstandig, ondernemend, reislustig, nu ontvouwt
jouw leven zich in…
Bloesems in Watermaal
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 117 Deze straat in wonderland
een laan van roze wolken
moet wel het einde zijn
van de gewone wereld, hier
begint het geluk en ginds
moet wel de poort zijn
maar daar wil ik nog niet heen
Laat me langzaam lopen en genieten
van bomen vol roze koeken
Laat me wegvliegen
uit pijn en misselijkheid
uit de heilige drie-eenheid
van mijn gedachten…