Netgedichten

netgedicht (nr. 80.817):

EVEN ER UIT

Het rijdende bed
geeft een zacht tikkende klank
op maat van de voeten
der verzorgende vrouwen
die het voortduwen

de man ligt in spanning
beleeft met klamme gedachten
deze korte rit
door gezaghebbende gangen
naar de kamers van
verdoven knippen en snijden

achter grappen en gekeuvel
wacht de door wetenschap
en toestellen gemaakte slaap
vraagt volkomen overgave
aan handen vol kundig werk
schenkt kortstondig genot
van het tijdelijke niet-zijn.