Alle inzendingen over ziekte

Mijn taal vertraagt in de versnelde tijd Die mij ten den deel valt nu dat ik ga sterven In zomerhitte zijn mijn aderen nerven De zon speelt klokje van gehoorzaamheid Ik ben nog jong, poëet en filosoof Mijn pen voelt zich verwaarloosd en verlaten Ik zoek naar troost, ontdek, krijg in de gaten Dat mijn interesse uitgaat naar geloof De dingen…

Dementen lezen het schrijven zoals peuters de dood vissen uit keldergesteente. Als knipperlichtkernfusie explodeert de trommelende wandeling een ondergronds zwammennetwerk tot een tranenparade, verwikkeld als goed verborgen gehouden oorlogsmisdaden. Het idee van het ademen is een schaamte als een theatraal pierenbadje voor onbespraakzaamheid…

Sluimerend is kwart over twee zowat half drie -- Afgerond: drie uur.…

Ziek op bed liggen, wazig en tot niets in staat -- slokjes soep slurpen.…

Het is niet ernstig om ziek te zijn, nee, ernstig -- dat is het leven.…

Iemands stem stapt door mijn hoofd, begint te vragen uw schoenen uit. Het is waar dat men hier zo nadert, de dag sluit, het glas van tafel, mij mijn kleren af. Wie ruikt hier zo naar ziekenzalen, bed na bed het lopen van de koffie, belangrijk kleiner de resten van een sigaret, krulletjes ergens afgevallen, o wee, rusten zacht. Zo de dunst…

in rusten zonder tussenpassen streel ik zacht de kleine stukjes dood die niet meer willen helen in het raken ben ik vergeten hen weer levend te maken te bezielen met de extra hartenklop herstel wil melker 07/07/2022…

STILAAN HEEFT MIJN LEVEN OOK HAAR MINDER GOEDE KANTEN BLOOT GEGEVEN HET AFVAL VAN DIVERSE CRASHES MET COMPONENTEN EN EEN TE GROTE DRUK ZOU DE OORZAAK KUNNEN ZIJN VAN EEN VAN EEN NOG NIET GEVOELDE PIJN DIE OOK DOOR LEEFTIJDSFASE ONGEMERKT IS GEDRAGEN NAAR EEN PUNT VAN NO RETURN.. WE GAAN NAAR EEN NIEUWE PERIODE ZONDER SPANNING…

Hoe ouder ik word, hoe meer ik stukken van mijn leven vergeet, het is precies dat ik ergens ben geraakt Allerlei gebeurtenissen zelfs enige persoonlijke herinneringen zo dichtbij en toch zo ver van mij, het hart en ziel volledig verdwaald. Als op een dag mijn geheugen zal kiezen om mij in de steek te laten, is dat heel vreemd want ik ben aanwezig…

Dyshidrosis sicca lamellosa  Een aandoening van niks, u kent dat wel 't Is een onschuldige exfoliatio Een lamellaire en/of collerette Verschilfering aan een of beide handen Dermatologisch: manuum areata Maar een keratolysis aan de vóeten Is een infectie aan de hoornlaag Stratus corneum exfoliativum Ziet er niet uit, het heet ook putjeszolen…

Ernst Kuipers trekt een zorgelijk gezicht, Er zijn inmiddels al wel zes gevallen, Die mogelijk de zomer nog verknallen, De media doen dagelijks bericht. O jee, de aap is ergens uitgekropen, Hoog tijd om weer de mouwen op te stropen.…

Als de pest je huis en lijf bereikt Schrik je op en kijkt om naar De duizenden gesloten deuren van het vertrokken voorgeslacht Alle wiegelied en nijverheid Versmalt tot enge gangen Waar je niet, waar je nooit in wilt lopen Stofzuigerslang van de eeuwigheid Opsomming wordt enkelvatting Het moment bepaalt vast het verder verloop Als…

Hield jij ooit mijn hand vast? Niet bij dokter of tandarts, maar wie weet in een museum of kerk, wees je op de stigmata, wonden die anderen later door een wonder kregen Op je voet een zwarte vlek die niet verdoofd kan als op een opgegeven boom, een vlek op de maan, een nietsziend oog. De arts grijpt een mes en ik je hand Het oog opent zich…

Die bleke wangen, levens laatste schans, 'n vege strijd nog en 't is al gevloden. Vlucht dan dat ene ook, zo grif geboden, Schuchter aanvaard - slinkt dan voorgoed haar glans, als zonk van 't laatste rood de laatste vaan? Moet ook dat éne - eerst in schroom gemeden en toen gedeeld en fluisterend beleden - Met het verwonnen leven ondergaan…

God almachtig, ik bid U krijg ik nog de tijd dat ik mag beleven dat ik word bevrijd van de knagende zorg die mijn ziel niet loslaat maar bovenal voor hem die dit leven niet meer dragen kan het gemoed dag en nacht beheerst geef allereerst hem die kracht dan om te accepteren wat hij en niemand veranderen kan Lieve Heer geef me nog wat tijd…

Zij die Hem zonder het te weten heel haar rijke lange leven zocht lapt Hem van God vergeten aan een laatste ademtocht. Dit is geen leven meer maar altijd schrijnend zeer: een aan het leven lijden. Laat haar toch verlijden in de tijd verglijden in het milde onvermijden van de eindeloze eeuwigheid. O, als het toch eens mocht want…

Sinds ik het weet - ik weet het wel, ofschoon Nog onder ons angstvallig wordt ontweken, Het boze woord te noemen, dat bij 't spreken Licht ruw of wat onzuiver klinkt van toon, - Sinds ik het weet, werd mij de overvloed, De schoonheid en de zoetheid aller dingen, Die mij alom omgeuren en omringen, Nog wèl zo liefelijk en wèl zo zoet, Sinds…

De beweging die het was, laat deze zonder veel angst nu zijn opgeheven of veranderd. En laat de zwarte raaf of kraai of welke vorm de dood ook voor vogels aanneemt, snel zijn werk hebben gedaan, zoals tenslotte wij ook hopen, dat onze dood zal zijn. ------------------------------------------------------------------------------------------…

zij sloeg de maat als een metronoom waardoor haar opstandig brein zich voegde rust structureerde in het simpele spel van heen weer zij leed aan de groeipijn van krankzinnigheid die zonder naam en diagnose doodeenvoudig niet bestond uitbehandeld zonder mond toch wist zij in de haar toegemeten tijd tussen heen en weer haar…

Alsof een reuzenhand onzichtbaar om mijn torso klauwt Adem kwijt onderweg De trap een berg om tergend traag te bestijgen Mijn handen onder stroom uitval Oogleden dammen voor een wellende zee Oren uitgefloten In alle kleuren van de regenboog Vingers die de pen torsen Laat mij maar even liggen…

God is de medicijn Voor doodlijk hels venijn. Is 't leven machteloos en krank Men neemt een vieze of bit're drank, Of 't lichaam weder mocht genezen: Waarom dan voor een korte tijd, Niet aangevaard wat bitterheid, Om eeuwiglijk gezond te wezen.…

Ze weet soms nog waar ze is, als ze voor haar huis danst meestal, na het dagelijkse voeren van de duiven maar hoeveel mannen ze zoende, de namen van haar familie, haar vrienden, haar vriendinnen - ze verdwenen, zoals elke ochtend de stukken brood die gulzig hemelwaarts worden gevlogen. Elke avond zit ze op haar bed en luistert naar het…

Wordt er ná zondag aan uw deur gebeld, Dan is dat geen Jehova of een sekte. De Hersenstichting houdt weer haar collecte, Misschien ben ik het wel die zich daar meldt. Het geld, dat door de lockdowns is ‘gespaard’ Wordt dan door ons in grote dank aanvaard.…

Piepende machines Lange slangen Knikkende hoofden Schuddende doktershoofden Mensenlichaam net een lijk Alsof hij onder al de stress bezwijkt Gaat hij verder of is dit het eind?…

Subtitel: Leven met jouw dood Het was uiten, aanpassen en dus wennen Totaal onverwacht was jij er niet meer Jij uitgeschakeld, kijkend op mij neer Slecht deels nog dit leven, zal ik jou kennen In een totale rust was 'k toen ontwaakt Op 't leven heeft 't invloed, word ik geraakt (Hoe een coma ruïneert/kan ruïneren), maar daarnaast (ergotherapie…

onzekerheid waart door de gangen waar geen één hetzelfde lijkt, verdwaalde boterhammen vinden de weg naar onze magen, blauwjassen wijzen de weg, naar daar waar wij nog nimmer zijn geweest ogen kijken steevast naar het tafelblad waar het leven uit sijpelt, ongemerkt evenals onze mooiste glimlach die gestolen werd in de nacht…

Alsof ik oud ben, begraaf ik vrienden uit het ziekenhuis Wie er nog over is, vergelijkt het ritueel met beelden van bovenaf (en jezelf als toeschouwer) van het afscheid waar je zelf niet bij bent na de anticlimax die eraan voorafgaat J e w i l t h e t n i e t w e t e n Nee, niemand wil het weten (niet van zichzelf, niet van een ander…

Hij wou een kijkje nemen in mijn blaas, Dus ging de uroloog mijn plasbuis binnen. Het duurde even voor hij kon beginnen, Want ‘kleine Wim’ had zich verstopt helaas. Voor artsen een mooi meegenomen gave: De kunst van diep te spitten en te graven.…

vertellen zwijgen spreken luisteren geen verandering in de toon geen hapering in de stem ging het wel over jou toen jij de donderwolk regenloos inkleurde…

Vandaag is alles anders. Het is een vreemd gevoel. Alsof er telkens tranen komen en wist ik maar waarom. Ik woon hier bij bejaarden, omdat ik er zelf één ben. Er is er eentje heel erg ziek, één die ik heel goed ken. O, eigenlijk weet ik wel waarom. De dood heerst immers nog als koning. Ze volgt de weg van al het aardse, de weg naar haar…