Alle inzendingen over Mens

de mens een virus? soms denk ik: jawel verdelgend, moordend, claimt hij heel de kloot brengt medeschepsels met plezier ter dood een vreemd object, wat botten in een vel “het daghet in het oosten” zei een mens dat is en blijft een vaak vergeten wens…

immense grote in het schrijven een omvangrijke mensendaad scheppen van de wereld met al zijn loten een wonder laten geschieden zonder enig verraad slechts ik ben daar in bescheidenheid toe in staat het is aan de geringe echt genade gegeven van het alom omvangrijke niets een geheel te vormen waar ook nog de schrale mens…

De gele narcis breekt in de nachtmerrie de vijver maakt furore als lachspiegel landweg kronkelt zich in zijn gedachten bij het hek waar zijn slaap de droom hervat neemt het landschap de vrije hand in vreemdsoortig droef verlangen beginnen landerijen met ochtend boerderijen kraaiende hanen en geiten tussen hondenpoep wuivende bomen, karakteristieke…

lang geleden ging ik op zoek naar de bron van alles… vele omzwervingen later zag ik dat ik geen stap verder kwam dan dat wat de mens is en kunt u zich voorstellen dat gevallen engelen ook, lichtwezens zijn……

Bekend is dat god de wereld schiep behalve Nederland, dat deden ze zelf, zonder hun ingrijpen was Holland een zandbank in de Noordzee We polderen zee en meer in tot land bouwen steden op de oude bodem en uit heimwee naar 't verdwenen water graven we in de bodem weer een meer Men fluistert dat door eeuwen spelen met wind, zand en water,…

Komt een mens jou tegemoet die geacht wordt redelijk te zijn dan verwacht jij dat hij zijn stukje van de wereld met jou zal gaan delen.…

het had niet veel meer om het lijf dan vel over been als je ze zo samen ziet vreet hij nog wel wat meer uit terwijl zij nog dood gewoon bewogen raakt als lopend lijk aast hij nog op wat haar rest…

lang heeft het blad zich groen voorgedaan vasthoudend aan de primitieve ijkpunten van de ooit gewaardeerde woordenstam en nu oorspronkelijke kleuren nog even mogen warmen voordat ze zich losmaken van hun vertakking komt opgekropte gramschap ineens tot volle uitbarsting verrot is het blad dat langs de stam naar beneden scheldt uitgedragen…

de strak geknoopte das twee woorden per uitdrukking noch de dure polsen geur verbergen ook maar iets van de man elke ingekorte nagel afgebeten zin noch ooggeknipper er staat een verhaal dat niemand kan ontwijken net zo min een pas gedoopte het water kan vergeten nog blinkend op het hoofd hij zet een ontzette pas achteruit, geen afwerend…

nog even dan lengen de dagen ik zie nu al licht, bij vlagen draag nog wel het vlies van ledigheid klevend aan mijn, onvoorwaardelijke, mensheid…

mag ik mijn dank vereeuwigen met begin en einde zoals eenheid in het sterrenlicht de woorden opvangen in het thuisgevoel als een immer durende dageraad mag ik dicht, in ieders lach, bloemen schenken ook al wordt dit schrijven oud…

huil liever als de clown optreedt hij gaat na de voorstelling naar huis zodra zijn gezicht is afgeschminkt leeft hij echt op en niemand weet een clown is doorgaans geen triest persoon men heeft hem die naam ooit toegeschreven na het applaus vertrekt hij doodgewoon en leeft voorts zijn gewone mensenleven het is juist publiek dat er moeite…

Hij is een betrouwbaar mens vertellen wij elkaar Maar wat weten we nou eigenlijk van elkaar Wat is nog waar?…

maandag, zilverlicht dinsdag, goud schemert de zee woensdag, gehakt donderdag en bliksem vrijdag, vis moet zwemmen zaterdag, het moet nu gebeuren zondag, een antwoord schuldig ergens tikt een klok mijn houdbaarheidsdatum houdt eens op midden in de week maar zondags niet ik ben zomaar net als u een mens…

ondergronds de veilige haven in het doolhof voor blindgangers bovengronds de gevarenzone stampvol zieners in buitenaards licht…

zijn ook al bloeien kleuren het hele jaar door liefde sluit geen deuren overeenkomstig het ritme der seizoenen of smelt in hemelsvocht indien sneeuw of hagelsteen rechtspreken zonder verhoor evenmin bevochtigen tranen een dood tapijt uitsluitend en alleen als de herfst daalt over lanen kilte kent geen tijd het overkomt de mens…

Waarom klaagt een mens toch eigenlijk altijd over het weer? Het is altijd mooi weer! Zonneschijn is lekker warm Regen is verfrissend Wind blaast ons schoon Sneeuw is rustgevend Dus mens hou toch op en geniet van het lekkere weer!…

Welke plek op deze boze aard is me een paar zere voeten waard? Waar is er een bedevaartsoord voor mensen zoals ik, mijn soort?…

gevoelens waarschuwt ons voor gevaren die onze verre voorouders in hun overlevingstrijd hebben ervaren -- wie niet luistert naar in genen geschreven berichten uit het verleden verongelukt en ligt in de bermen der evolutie begraven Zoals het leven opgekrikt door ‘t zonlicht zich moeizaam uit de natte aarde wrikte overstijgt de nieuwe mens…

de omgeving van de mens is zijn medemens…

Van voorouderlijk dier naar de mens die bewust is van z’n bestaan ontwikkeling zoals die plaatsvindt van baby naar de volwassenheid In de schemering heersen oerangsten door het onverklaarbare zinken wij in de onderwereld of valt de hemel naar de aarde?…

sporen die ik achter laat doorheen heel ‘t verleden het fotoalbum toont de tijdspoor van m’n lichaam oude agenda’s verslaan de historie van m’n geest gaandeweg de tijd stroomt de kennis binnen die m’n oude vragen beantwoordt als de geest groeit naar grote hoogte slijt m'n lijf tot ‘n onbewoonbaar huis onbegaanbare denkpaden…

In ons zit een lijvig boek over wat we hebben ervaren het zijn herinneringen die vertellen wie we zijn wij zijn onze herinneringen Soms hebben we moeite met omslaan van bladzijden doet het verleden pijn willen ‘n blad verwijderen maar het is gearchiveerd onbereikbaar diep in ‘t brein In moment van weerloze rust welt het verleden…

vergeef me mijn verlangen naar een lief lijf, vergeef me dat ik mijn verstand heb uitgeschakeld, dat ik niet meer wil denken, mag denken, maar slechts verlangen wil, verlangend denken, filosofie heb ik gestudeerd, gepromoveerd ben ik, en moet, mijns ondanks, erkennen dat mijn ratio niet bij machte is om mijn zinnen te sturen, ik ben een mens…

Een vreemdeling werd kaal geboren, de huid en broek zaten hem te wijd, de riem te strak, het gewei van corruptie stak tussen beide oren, liep voorop in een verloren strijd, achtervolgde de balans van alle ongeboren stemmen, die de wereld in bezit namen, dat kon de gedachten niet remmen, respect is niet te temmen, gevat in het eelt…

heus Maar nog nooit is een dier gezien Met een rollator of een ander machien Met een stok of met een brace Met een looprek of een sjees Ondanks dat een dier loopt Soms gracieus Is het de mens die altijd hoopt Dat ie sneller, rapper en harder is!…

"niet doen”, schreeuw ik. het monster klauwt mijn ziel open in één ademtocht word ik teruggeworpen naar de kamer verduisterd in ieder klein verschil oude boeken als daklozen, de schreeuw van een kruis als schaduw een engel op doorzichtig porselein, nooit bevrijd ik zie kleine meisjes kruipen uit aangeraakte bladeren, van wat er nog rest…

Je zegt dat ik niet zo apart ben als ik denk en ik wil dat ook wel denken maar ik denk anders ik begrijp de ware gekken beter dan de ware normalen die beduvelen de boel maken het zootje nog groter met bibberloze hanegekraai in mijn hart blijf ik altijd klein ik snap de botte verharding van anderen niet hun blinde woede en vijandschap…

De mens op zoek naar liefde, Kan haar niet vinden Al zoekt hij overal. Niet in de diepste diepten, Niet in de hoogste hoogten Van het heelal. Ze is ongrijpbaar, Ze moet er zijn Ja, ieder weet... Ze laat zich niet vangen... Maar legt in alle harten, Een groot en sterk verlangen. Och mens, sta nu eens even stil.…

de eerste keer dat ik besefte mens te zijn was ook dat ik zag verantwoording te dragen voor de andere mens dus wees gewaarschuwd om in soortgelijk geval net te doen of je het niet gezien hebt dat scheelt een boel sores…