Netgedichten

netgedicht (nr. 22.546):

Mens, wie zijt gij eigenlijk

koude kan er zijn
ook al bloeien kleuren
het hele jaar door

liefde sluit geen deuren
overeenkomstig het
ritme der seizoenen

of smelt in hemelsvocht
indien sneeuw of hagelsteen
rechtspreken zonder verhoor

evenmin bevochtigen
tranen een dood tapijt
uitsluitend en alleen
als de herfst daalt
over lanen

kilte kent geen tijd
het overkomt de mens
als het leven
in het innerlijke snijdt

of de ziel het machteloze
wilt verjagen
zodra onze natuurlijke
eenzaamheid in overmaat gedijt

Schrijver: julius dreyfsandt
Inzender: julius dreyfsandt zu schlamm, 3 oktober 2008

julius-dreyfsandt

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: filosofie

eenzaamheid

mens

4.0 met 20 stemmen

831

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:: annabel
Datum:: 5 oktober 2008
Email:: justformeplanet.nl; Eerst berusten, daarna komt er weer ruimte voor warmte. Zo lees ik het en het raakt me.

Naam:: Sanne L
Datum:: 4 oktober 2008
Email:: sannesanne175hotmail.com; Prachtgedicht Julius.
Opnieuw...

Naam:: Margreet
Datum:: 3 oktober 2008
Email:: silmarillonzeelandnet.nl; Als de last groter wordt dan de draagkracht en de weerbaarheid omslaat in kwetsbaarheid is de vraag naar warmte ineens een noodzaak

Geef je reactie op deze inzending: