Netgedichten

netgedicht (nr. 27.656):

Mens zonder naam

Een vreemdeling werd kaal
geboren, de huid en broek
zaten hem te wijd, de riem te
strak, het gewei van corruptie
stak tussen beide oren, liep
voorop in een verloren strijd,
achtervolgde de balans van alle
ongeboren stemmen, die de wereld
in bezit namen, dat kon de
gedachten niet remmen, respect
is niet te temmen, gevat in het
eelt van elke hand, om zich in
een autonome reis af te keren van de
door z’n god verlaten land, waagde hij
het zich tegen de duivel te verweren,
sinds jaar en dag, zag alleen een gistend
vat, maar kon daaruit het bijgeloof niet
bezweren, poogde om uit de opgedroogde
bronnen nog het beste te destilleren.