Alle inzendingen over Verdragen.

Zo kunnen we de kou verdragen!…

Die somberheid kan ik niet verdragen en hoop dat de zon de wolken gaat verjagen. Want vrolijk wordt iedereen als de zon gaat schijnen die het donker doet verdwijnen.…

Wel duizenden zijn om de tuin geleid Zij vrezen het verdrag met Oekraïne omdat zij denken dat straks een lawine van Oekraïners grenzen overschrijdt GeenPeil heeft ’t onderbuikje sterk bespeeld Jan Roos was goed en duidelijk in beeld…

kan je licht verdragen als je uit zoveel lagen bestaat hoeveel helderheid herberg je als je het kale overleeft kan heimwee in schraalte geworteld het verlangen bewaren en toch thuis komen hoeveel gewicht is nodig om te verstollen tot één verhaal…

laat me niet wachten in de ijskoude nacht als aangeschoten wild in het zicht van de jager niet wachten in het blakerend licht van de smeulende brand waarvan ik de hitte niet verdragen kan laat me niet wachten met verloren woorden die nog altijd weten wie we vroeger waren…

‘Het is alleen maar pure Jodenhaat Die wij beloofden nooit meer te verdragen Wij laten ons niet langer meer belagen Bescherming is de staat van onze Staat Wij zullen tot het eind der tijden zweren De haat de wereld uit te bombarderen’…

De UCK beloofde bij verdrag Haar wapens aan de NAVO af te dragen En wel drieduizend stuks in dertig dagen, Dus pakweg honderd wapens elke dag. En doorgerekend is dat ongeveer Per NAVO-militair driekwart geweer.…

Nu de wereld toch is afgestript van ondergang tot ondergang begrijp ik noch de waarheid en de leugen noch waarom oude slaap het gepelde mimosablaadje mijn vinger kan verdragen en violen werken op het verbeelde zo droomt het geen buiten daar stript nazomer even nog…

wanneer ik voor je viel weet ik niet meer de blauwe plekken op mijn knieën zijn al geblondeerd maar ik denk dat het was toen jij mijn lach uitnodigde je te vergezellen in die warme lange nacht die geen slaap kon verdragen toen we samen het leven lieten voor wat het was en de hemel raakten zonder te sterven…

Hersens kraken meer dan een mens verdragen kan. Leegte maakt wensen groot. Heden is verleden. Ik ben de stem van mijn klaagzang. Het huis zwijgt maar de klokken luiden. Luidkeels.…

Wat bezielt haar om juist nu het laatste licht te sparen, te bewaren, totdat scherpe nagels de laatste streken al bloedend laten vallen het lijkt of ze het ooit verlorene niet kan verdragen dan houdt ze de herfst bladstil en scheurt verval van de kalender…

jouw integriteit bleek een façade met het naken van de winter viel jouw masker als krakelee uiteen in ontelbare stukken schone schijn welke het daglicht niet kon verdragen je verpulverde zienderogen langzaam daalde het stof neer…

Ik zal dit lichaam, deze geest en deze ziel mijn gehele leven blijven dragen moeten verdragen ook al zijn er nog zoveel problemen en zorgen waarbij ik me zal afvragen of het goed of kwaad is wat ik doe of laat zal ik vechtend als een leeuw mijn liefde als gegeven blijven doordragen.…

ik verdraag de dagen door de lichtbundels die mij brengen naar de dagen met jou ze stralen en dragen de pijn van jouw heengaan in het ochtendrood van toen ze zweven en komen samen in kernen waar ze mijn balans zullen eisen mij zullen wijzen op die laatste kus…

Mijn zicht vertroebeld in duistere nacht kan geen licht verdragen van zon aan heldere hemel.…

Het was altijd, even wennen als hij weer thuis kwam daar was je nooit op bedacht de kracht, de onrust als kind wist ik niet beter zijn agressie veel heter dan lava het enige wat ik werkelijk dacht: was, ga Petra, ga maar mijn gemoed was verdragend, was zacht.…

in het verstrijken van de tijd word je meer steeds meer van mij binnen de muren van het stenen huis kijk ik achterom tel ik terug in de tijd zonder harnas ontvlecht ik het benauwde lijf val ik op een andere plek verdraag ik wat verloren ging niets is zomaar een ongeluk…

er is altijd die ene die alles anders ziet die de wereld nooit leert verdragen die moe gebeukt de ander verjaagt er is altijd die ene die sterven wil er is altijd die andere die wil dat die ene moet blijven altijd die andere die zich verzet er is altijd die ene die bang is om alleen te gaan er is altijd die ene die aan de…

Maar bovenal: verdraag ik geen onverdraagzaamheid. Soms ben ik onverdraaglijk, wil ik mezelf kwijt.…

Al deze overwegingen maken ons lafaards en wij verdragen liever de spot en hoon van een onverzoenlijk fortuin dan op weg te gaan met onze Samsonite.…

In deze nieuwe maand wil ik níét klagen Ondanks het feit dat strakjes onkruid woedt En ik weer wieden, spitten, snoeien moet Gelukkig kan mijn lijf die last verdragen Alleen, vóór ik met weinig zin tuinier Is er dat grijnzend blauwe formulier…

Dit nog langer verdragen hoeveel kan ik nog aan zul je ooit wel van mij zijn zal mijn hart open gaan?…

zoals ik haar beminde bemin ik haar niet meer ooit bij haar schaars verschijnen wierp ik mij voor haar neer hoe zij mij verleidde, verblindde verleidt zij mij niet meer zij is nog wel de mijne maar niet zo als weleer ligt zij op mijn terras kan ik dat niet verdragen als ware zij de duivel kan ik haar deo gratias verbazend snel verjagen…

Natuurlijk weet ik niets van dat verdrag, waaraan de mensen onderling zich binden. Ik weet niet wat de vogels ervan vinden, wanneer een polder, polder blijven mag. Ik zie alleen het land, de Westerschelde, en vind het mooi. Dat wou ik even melden.…

Als je oud bent en wat versleten de geest wat trager werkt kun je die vroegere liefde wel eens vergeten maar dat zijn niet alle dagen anders denk ik dat ik het niet zou verdragen want als ik jou voorgoed kwijt ben uit mijn geest dan heb ik jou nooit gekend is alles waar ik voor streed voor niets geweest.…

Deze vrouw is geen rivier in een eenzaam gedicht over oppervlakkig plezier schimpscheuten van de nacht zijn in stilte nu verdreven metaforen die het daglicht niet kunnen verdragen de pijnlijke romantiek is wat er over is in leven te druk voor de liefde te veel levensvragen waar deze vrouw op wacht is dat je naar haar lacht…

ik weet niet meer dat jij er niet was dat je nog niet bestond in de stilte van de nachthemel kan ik de aarde niet meer verdragen het kleine leven zal als de doden niet weerkeren rouwen kan ik niet in ijstijden is de lente een slechte leugen de winter eindigt niet je onschuld je tederheid kan ik niet vergeten in deze kille…

Met open grenzen door ‘t verdrag van Schengen Komt straks Bin Laden zelf wel euro’s brengen.…

Waarschijnlijk komt nu in een nieuw verdrag te staan op welk lichaamsdeel je schieten mag!…

Alleen dát telt bij elk verdrag. Van hen mag men de aarde flink verhitten zodat men er zelf warmpjes bij kan zitten.…