Alle inzendingen over blauwe

Zij ligt er moerassig bij, slijk, water een vuile brei. De jeugd lijkt uit haar lijf verdwenen, de hemel is zelfs aan het wenen. Moeder, waarom doe je mij dat aan. van jou komt toch mijn bestaan. Laat me weer even bloeien, laat vergeet-mij-nietjes op mij groeien. Ik word vruchtbaar door het zaad, van duizenden gewassen, gans…

Bedoelde u: "ik hou van jou en de licht is blauw tot aan het ochtendgroet" Geen resultaten gevonden voor "ik hou van jou en de licht is blauw tot aan het ochtendgroet". ik hou van jou en de licht is blauw tot aan het ochtendgroet…

Lang bleef het stil op alle landingsbanen Maar 't vluchtelingenbivak stroomde vol Valiezen zonder tenten op Schiphol En buiten 't opvangcentrum blauwe zwanen Zo zonder uitweg, verre vlucht of doel: Een Hotel Californiagevoel ... so far away from LA ... 28 juli 2019…

Kun je niet slapen? Dat komt wel Het zijn de klokgenen Kom maar even bij mij Fijn bij mij liggen Dicht bij elkaar Jij bent zo lief Het legde knopen in mij die nog niet helemaal los zijn Ik was een reddende engel die nog niet gewend was aan haar lichaam, een kind dat wel de hemel, maar nog niet de aarde kent Het herhaalde zich…

ga liggen in het groene groene gras en kijk naar de blauwe lucht en kijk en kijk en voor je het weet val je met een zucht naar boven in de blauwe blauwe lucht…

Ochtend vroeg hemel klaar er zijn aëro's van alle zijden aëro en nog een aëro lieve lieve aëro puf puf blauw klaprozen in koren staan er zijn nog zovele bloemen blauwe vesten in de velden en er is een rooie rok rood op blauw en blauw op blauw…

Wat thuis is, weet iedereen uit ervaring of gemis of uit beide, zoals ik En nog steeds weet ik wat ik heb gemist als ik er weer eens aan denk Niet vaak, tenslotte kreeg ik mijn thuis En nog steeds ben ik de reddende engel die ik van jongs af aan heb geoefend te zijn Ik aarzel bij de oude kerstkaart met mij als engeltje, die keer…

1] Blauw vlamt de lucht, groen bloeit veld en boom, zonder verlangen's zucht spiegelt het, diepe stroom. 2] Blauw vlamt de lucht, groen bloeit veld en boom, diep van verlangen zucht spiegelend wit de stroom. --------------------------- uit: Verzen (1928)…

In wijsheid steeds het verlangen ontkend van zoveel schoonheid en ontembare passie twee werelden en niet één om in te leven zweef ik dolend rond als geest een bedachte goocheltruc om te verdwijnen of doormidden te zagen twee delen om te verdelen dit lichaam klopt van binnen op de maten van het leven maar de blik is vertroebeld…

De verslavende blauwe diepte rukt in rap tempo op Om dit mooie, liefdevolle, zuiver gelukkige leven Wederom even nog beter te voelen Het één bestaat niet zonder het andere Ik besta niet echt zonder m’n andere Ik Door m’n gepassioneerd hysterisch verlangen En volledige ontspanning, mezelf, hier en nu Uiteindelijk weer in balans…

zet het blauw van de zee tegen het blauw van de hemel veeg er het wit van een zeil in en de wind steekt op ---------------------------- uit: 'In druk', 1965.…

Wees niet bang en vertrouw op gemeentelijk blauw. Deze dag spande Délfts blauw de kroon.…

Donkerwitte luchten drukken op mijn gemoed. Mijn motor slaat vandaag niet aan. De vliegende start vind ik in de schittering van jouw helderblauwe droomogen. Zo reik ik snel naar de tropische tuin waarin ik je mag minnen. Jij verzet je niet en reist me stralend achterna…

en met een zucht, gezocht naar 't blauwe rood ik stikte haast in al dat grijs geweld was door mijn angst voor liefde reeds gedood als jij niet zocht, niet tijdig had verteld van niet veel minder dan geluk voor mij je weet niet half hoe reuzetrots ik was dat jij mij hoger achtte (zelfs de zon voorbij) die trouwens mooi stond bij jouw blauwe…

Het raam gebroken en mijn naam gestolen Naamloos en onbekend trek ik doelloos de heuvels in waar de uren dagen duren en de schemering even hardnekkig is als poolijs de zomerwarmte slechts mijn droge huid maar niet mijn verlaten hart verwarmt De lege nachten vul ik met poëzie over gebroken Delfts blauw en over de zeven zwanen die…

Ik ben net zo nuchter dus als een lid van de blauwe knoop dus aan mijn lijf geen polonaise want dat scheelt een hele hoop.…

Schrijf vandaag zeg jij over de naaktzadige de blauwe lipbloemige de afdruk van geuren het gezicht dat ontroerd over hoe mijn handen jou ontdekken het blote spelen in de schemering hoe gulzig je uit mij eet en jij zingt in mijn slaap Schrijf vandaag zeg jij hoe we vochtig liggen te zoenen strelen hijgen bijten in eenzelfde blindheid…

De nacht staat ver onder de zon toch treurt ook zij niet om zichzelf het fundament van de berg bedekt de stroom die haar langzaam slijt de vogel leerde de honger overwinnen oneindig blauw versterkt een sterrenleger in de borst sterft de denkers droom verdiept het inzicht via omwegen is de zachtzinnige glimlach geluk…

genoemd als drager van het water ontoegankelijk blauw…

gouden klanken zoemen spetteren en raken mijn oude hart vol tranen zilveren druppels vallen op gouden spinrag trillend en wenend stemmen bronzen door blauwe nachten…

Het onschuldig licht in zomerblauw de kleur die zij zich voorstelt aarzelend maar toch volkomen Waarom vreesde zij zich bloot het lichaam de ingewijde intieme volmaakt opnieuw eenzelfde sfeer De zee staart naar haar verdampen ijskristallen richting evenaar zucht dubbelzinnige woorden…

Soms een strak blauwe dan weer donkere wolken Hollandse luchten…

Ik sluit de luiken van het huis en prompt zijn alle bedachte mogelijkheden de toegang geweigerd tot de geest en genen. Laten zoals altijd stukjes verlatenis achter en innerlijk gekunstel. Moeilijk. Vervreemd als de ziel is aan dwalen over de kaalslag van kerkhoven, geef ik het verzet op, lever de perfectie uit aan een dankbare…

Diep-blauwe oceanen die al het bestaande ontluisteren van zijn donkerste weemoed die al het bestaande mooier maken Het wolkeloze zenit van het noorden en het zuiden elk leven voedend met een azuren gloed paarlemoeren rivieren die het lied aanschouwen der ontwaakten, nimmer bewust van de duistere nacht…

ik weet niet of er een lied bestaat dat de melancholie wil bezingen die mijn ogen sluit en meevoert naar jouw zuchten aan mijn zijde dat me tot leven beweegt als vrouw wachtend op een tastbaar teken nauwelijks een glimp laat zien me voelen laat hoe in herinnering ons beeld van liefde smaakt zonder het gemis…

trap eens een zwartje om een blauwtje te lopen de sympathieke gast vergast en verguist hij is zowaar racist elke pacifist heeft zich vergist er is hier niets dat niemand wist de wereld ieders achtertuin met groenwachters achter elke boom om vast te stellen wie ze daar heeft onder gepiest lachen mag, lachen moet, lachen is gezond, de…

Dit is het Holland waar ik van hou: het groen tegen het blauw.…

Roze wolkjes vermengd met azijn gekleurde teentjes blanke vingers weeën voelen nooit echt fijn deze bleken onverdraaglijk niet omdat het zware waren `t zat hem in de nasleeppijn twee buikjes en een hoge hoed eureka, je kunt nogmaals ruilen niet `t pipetje maar het levende goed…

In stralend blauw heb ik gemis gevoeld veel meer nog dan ik ooit vermoedde waar nevelslierten frêle en zacht zich aarzelend kleefden aan wat zon Grasgroen oogde voluit de brede laan nog zoveel malser dan ik ooit kon vatten waar ochtenddauw na vurige nacht me welkom heette aarzelend en fris Aan romig wit heb ik me gulzig gelaafd nog meer…

Als heemlen blauw en heuvlen groen en de aarde spruit uit pracht van bomen, dan voel ik met zijn wilde zoen de sterke zomer komen. Dan staat mijn liefste voor de heg, hoort blijde slag en tierelieren, en al dat winters gooit ze weg in lucht van eglantieren. Om scherpe torens waait de wind, vol hoog verlangen, wonder hopen.…